[เดี๋ยวผมจัดการให้นะ นอนพักผ่อน ปวดก็กินยาที่หมอให้]
ข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องเก่านั้นทำเอารินลดาอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มบาง ๆ เธอส่องกระจกมองใบหน้าของตัวเอง หญิงสาวรู้สึกดีกับอาจารย์ของตัวเอง อาจารย์ปุณณ์นั้นมีเสน่ห์มากแค่ไหนใครต่างรู้ดี ตั้งแต่วันแรกที่ได้นัดเจอกันในฐานะอาจารย์ที่ปรึกษา แต่ก็รับรู้ว่าเขานั้นแต่งงานมีลูกแล้ว ทว่าคราวนี้การไร้ที่พักพิง ก็มีเขาที่ยังเมตตา
...เธอเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับปัญหาที่บ้าน รินลดาอยากเรียนอยากให้ตัวเองหลุดพ้นจากความยากลำบาก แต่แม่กับพ่อเลี้ยงกลับไม่สนับสนุน พอมีใครสักคนเห็นค่า และอยากให้เธอเรียนต่อ มันรู้สึกดีมากจริง ๆ
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะอาจารย์” เธอส่งข้อความบอกเขา หัวใจของเธออิ่มฟูมากเลยทีเดียว หากไม่มีเขาเธอคงตายไปแล้ว รินลดากินยาตามที่เขาบอก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนภายในโรงแรมหรูนี้อีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย หลังจากนี้คงต้องห
