บทที่ 6 ตัดขาด (2)

1790 Words

ไพลินถอดชุดสูทตัวใหญ่ทิ้งทันทีที่กลับมาถึงห้อง สองเท้าเปลือยเปล่าเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำ เปิดฝักบัวชำระล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย จบเห่แล้ว ทุกอย่างที่เธอตั้งใจไว้คงไปต่อไม่ได้แล้ว ผู้ชายอย่างอังค์กูณฑ์อันตรายกว่าที่คิด นอกจากเขาจะเป็นภัยต่อตัวเธอแล้ว เขายังเป็นภัยต่อหัวใจเธอด้วย ไม่น่าอ่อนไหวไปกับจูบของเขาเลย สุดท้ายเขาก็เป็นแค่ผู้ชายมักมากคนหนึ่ง ที่ทำทุกอย่างเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง มือเรียวบีบน้ำยาสระผม กดสบู่เหลวฟอกตัว ล้างหน้า แปรงฟัน บ้วนปากสองสามรอบ หวังเอาสิ่งสกปรกออกไปจากร่างกายให้หมด “อึก!” รู้สึกหน่วง ๆ เบลอ ๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายวนเวียนอยู่ในหัวของเธอซ้ำ ๆ สายน้ำที่เย็นชุ่มฉ่ำจากฝักบัวไม่สามารถชโลมจิตใจของเธอให้เย็นลงได้เลย มันร้อนรุ่มกลุ้มใจ เจ็บจุกอยู่ในอกจนแทบหายไม่ออก “อร๊ายยยย ฮือ ๆ” หญิงสาวระเบิดเสียงร้องไห้ออกมาดังลั่น ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย เธอไม่อยากอ่อนแอแบบนี้เลย เวลา 12:02 น. ครีม'ม : ทำไมวันนี้ไม่มาเรียน ไม่สบายเหรอ ครีม'ม : เป็นห่วงนะ ปกติมึงไม่เคยขาดเรียน ครีม'ม : ตอนบ่ายจะมาเรียนไหม ออกมาหากูที่หน้าคณะหน่อย เวลา 17:45 น. โกโก้ : ยังไงจ้ะแรดชวา คืนนี้ตี้ที่ไหน โกโก้ : เอ้า! เพื่อนกูหาย ไพลินนอนซึมอยู่บนเตียงทั้งวัน ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย ข้อความที่เพื่อนส่งมาตั้งแต่ตอนเที่ยงเธอก็เพิ่งได้อ่านมันตอนเกือบสองทุ่มแล้ว ไม่รู้จะตอบอะไรเพื่อนกลับไปในยามนี้ มือเรียวคว่ำหน้าจอมือถือพลางข่มตาหลับอีกครั้ง ครืด! ครืด! “อืม มีอะไร” ไพลินรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย (มีอะไรยังไงยะ มึงหายไปไหนทั้งวันเนี่ย แชทไปก็ไม่ตอบกู อีครีมมารอมึงที่หน้าคณะเป็นชั่วโมงเลยนะวันนี้) เสียงของโกโก้กรอกเข้ามาในสาย “ไม่ค่อยสบาย” (ไม่สบายได้เหรอคะวันนี้ จะชวนไปผับไม่ไปเหรอ) “อืม ไว้วันหลังนะ” (วันหลังไม่ได้ ออกมาเปิดประตูให้หน่อยค่า) “อีโก้!” (เร็ว ๆ กูอยู่หน้าห้องมึงแล้ว) “อีนี่!!” ไพลินลุกออกจากเตียงทั้งที่สภาพของเธอดูไม่ได้ด้วยซ้ำ มือเรียวเปิดประตูออกไปหาเพื่อนอย่างไม่เต็มใจนัก ยังไม่ทันจะเอ่ยปากไล่ เหล่าเพื่อน ๆ ก็ประสานเสียงร้องเพลงวันเกิดพร้อมกับถือเค้กก้อนโตมาเซอร์ไพรส์ happy birthday to you happy birthday to you happy birthday... happy birthday... happy birthday to you ~ ไพลินถึงกับน้ำตาร่วง เธอหันหลังเช็ดน้ำตาที่ไหลเอ่ออาบแก้มทั้งสองข้าง รู้สึกซาบซึ้งที่เพื่อนให้ความสำคัญกับเธอขนาดนี้ “เย้...เป่าเค้ก ๆ” “ขอบคุณพวกมึงทุกคนเลยนะ” ไพลินหันหน้ากลับมาอธิษฐาน ก่อนจะเป่าเทียนจนดับสนิท “ถ่ายรูปกันเร็ว” น้ำชาพูด “สภาพกูไม่ได้ไหม” “สวยแล้ว” โกโก้ว่า “สวยกับผีนะสิ” ไพลินรีบแย้ง ชุดนอนลายเป็ดน้อย หน้าสดไร้เมคอัพ ผมเพ้าก็รุงรังยังกะไม้กวาด จะให้เธอเข้ากล้องสภาพนี้เธอไม่ยอมหรอก ฆ่าเธอให้ตายเถอะ “พวกมึงรอกูแป๊บนะ” เจ้าของวันเกิดรีบวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ แต่งหน้าทำผมด้วยความเร็วแสง “โอ้โห้ ๆ เกาะอกแดงจัดเต็มขนาดนี้ต้องไปฉลองวันเกิดแล้วไหม” โกโก้พูด “เอ้า รออะไรล่ะคะ ก็ไปสิ” “หายป่วยละเหรอ” “ใครป่วย ไม่มี๊” เหล่าเพื่อน ๆ พากันหัวเราะให้กับคนที่ป่วยทิพย์ ก่อนจะกอดคอกันไปเที่ยวสังสรรค์กันที่ผับ กริ๊ก! “หมดแก้ว!” ไพลินยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กระดกลงคอทีเดียวหมดแก้ว เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่เซ็กซ์ เครียดไปก็ไม่ทำให้เธอได้ความบริสุทธิ์กลับคืนมา วันนี้เธอจะดื่มให้เมาแล้วปล่อยตัวปล่อยใจจอย ๆ สักวัน เวลา 21:54 น. ครีม'ม : (ส่งรูปเค้กวันเกิด) ครีม'ม : (ส่งรูปของขวัญ) ครีม'ม : สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้มึงมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีแต่เรื่องดี ๆ เข้ามาในชีวิต ประสบความสำเร็จทางด้านการเรียนและหน้าที่การงานในอนาคต รักมึงเสมอนะ ครีม'ม : ของขวัญฝากไปกับอีโก้นะ วันนี้ไม่ได้ไปฉลองวันเกิดด้วย ไพลิน : ขอบคุณนะ ไพลิน : (ส่งรูปภาพ) ไพลิน : ของขวัญน่ารักมาก มาจุ๊บหนึ่งที ครีม'ม : (ส่งสติ๊กเกอร์หมีหอมหัว) “อีลินมาแดนซ์เร็ว เพลงโปรดมึงมาแล้ว” กระเทยชวนขนาดนี้มันก็ต้องออกไปวาดลวดลายโชว์หน่อยแล้ว ไพลินเดินไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อนที่ออกสเตปแดนซ์อย่างครึกครื้นอยู่ก่อนแล้ว เธอวาดลวดลายท่าเต้นปลดปล่อยความสนุกอย่างเต็มที่ไปพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม อังค์กูณฑ์มองไพลินเต้นเย้ว ๆ อยู่หน้าเวทีก็ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน เขาตั้งใจจะมาดื่มเปลี่ยนบรรยากาศกับเพื่อนสนิท ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอที่นี่ “อะไรวะ จะหนีกลับก่อนอีกแล้วเหรอ” ออสตินออกแนวไม่ค่อยพอใจ มานั่งดื่มด้วยกันไม่ทันไรเพื่อนก็จะลุกหนีไปก่อนอีกละ “เออ กูมีธุระต้องทำ” “ธุระอะไรนักหนาวะ เพลา ๆ บางเถอะเรื่องงาน พักบ้าง หลัง ๆ กูไม่ค่อยเห็นมึงออกมาสังสรรค์เท่าไรเลย” “กูดื่มที่คลับเกือบทุกวัน เบื่อแล้วว่ะ แล้วนี่ไอ้ธนินท์มันไปไหน” “ก็คงไปหม้อสาวอยู่ตรงไหนสักที่นั่นแหละ นิสัยเพื่อนมึงก็รู้นี่” “ฝากบอกมันด้วยนะว่ากูขอกลับก่อน” ว่าแล้วอังค์กูณฑ์ก็ลุกออกไปจากที่นั่ง ทิ้งให้ออสตินนั่งดื่มอยู่คนเดียว “ไปตามน้องลินมาเจอกูหน่อย” ชายหนุ่มออกคำสั่งกับลูกน้องที่ตามมาดูแลความปลอดภัย เมื่อเช้าเธอทำเขาไว้แสบมาก อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเลย “ครับนาย” กันต์กับลูกน้องอีกคนก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะเดินตรงไปยังจุดที่ไพลินออกสเตปแดนซ์ “เฮ้ย ๆ อีลิน มีผู้ชายเดินมาทางมึงตั้งสองคนเลยว่ะ” “จริงเหรอ” เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ไพลินไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร ดีซะอีกเผื่อจะได้มีคนมาช่วยจ่ายค่าเหล้าของเธอกับเพื่อน แต่ทว่าทันทีที่หันหลังไปกลับเห็นว่าเป็นคนของอังค์กูณฑ์ ไพลินชะเง้อคอมองหาเจ้านายเก่าที่ตามมาจองล้างจองผลาญเธอถึงที่นี่ “กลับไปบอกเขานะว่าฉันไม่ได้ทำงานที่คลับแล้ว ไม่ต้องส่งคนมาตาม” “ไปเจอนายหน่อยดีกว่านะครับ นายคงมีเรื่องอยากคุยด้วย” กันต์เอ่ยขู่หญิงสาว เพราะรู้ดีว่าถ้าเขาเดินกลับไปมือเปล่าคงโดนเจ้านายเขกกบาลเป็นแน่ “ไม่ไป! มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง!” ไพลินตะโกนพูดทำท่าทีโวยวาย กันต์จึงต้องใช้ไม้ตายที่ชอบทำเป็นประจำ “อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ดีกว่านะครับ เตือนด้วยความหวังดี” “เฮ้อ...น่ารำคาญ” ไพลินถอนหายใจก่อนจะเดินฝ่าผู้คนไปหาอังค์กูณฑ์ ที่นี่คนเยอะแยะเขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก “ถึงกับต้องตามมาวุ่นวายที่นี่ ว่างเหรอ?” “มาคุยกันหน่อยสิ” “ไม่คุย! จะไปไหนก็ไปเลยไป เห็นแล้วขวางหูขวางตา” “ว่าไงนะ!” ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้ มือหนาดึงกระชากแขนเรียวด้วยบันดาลโทสะ “อื้อเจ็บ” “หัดพูดจาให้มันดี ๆ หน่อยนะน้องลิน เฮียเป็นเพื่อนเล่นเหรอ” “เฮียไม่ใช่เพื่อนเล่นแต่เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญเข้าใจป่ะ เรื่องเมื่อคืนมันผ่านไปแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายไม่วอแวกันดิ” “ผิดหวังวะ เฮียเชื่อสัญชาติญาณของตัวเองตลอดเลยนะ ว่าทั้งหมดที่ลินทำอยู่เพราะลินมีความจำเป็นต้องทำ ลินไม่ใช่ผู้หญิงปล่อยเนื้อปล่อยตัว เฮียเป็นผู้ชายคนแรกของลินด้วยซ้ำ” เขาเชื่อเมื่อได้รู้จักและได้สัมผัสตัวตนข้างในของเธอด้วยตัวเอง “เฮียไม่รู้จักลินดีหรอก ลินเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เฮียก็แค่ผู้ชายในสต๊อกคนหนึ่งของลินเท่านั้น ขอร้องนะเฮีย ต่างคนต่างอยู่เถอะ” ว่าจบไพลินก็หันหลังเดินกลับยังที่นั่งประจำของเธอ อังค์กูณฑ์มองตามหลังหญิงสาวด้วยความผิดหวัง รู้สึกเจ็บในอกเหลือเกินที่โดนเธอตัดขาดอย่างไร้เยื่อใยแบบนี้ “อึก!” ไพลินยกแอลกอฮอล์ดื่มแก้วแล้วแก้วเหล้าราวกับน้ำเปล่า ความรู้สึกบางอย่างมันก่อตัวขึ้นมาทำให้เธอสับสน ถ้าตัดคำพูดหมา ๆ ที่เขาเคยพูดทำร้ายจิตใจเธอเมื่อหลายปีก่อน ป่านนี้เธอกับเขาอาจจะสมหวังกันไปแล้วก็ได้ ตลกร้ายสิ้นดี! ไพลินเริ่มรู้สึกมึนหัวขนาดใหญ่ ภาพบรรยากาศรอบตัวมันมัว ๆ เบลอ ๆ ไปหมด “พอได้แล้วมั่งอีลิน มึงดื่มอะไรขนาดนั้นวะ” โกโก้พยายามห้ามแต่ไพลินไม่ฟัง มือเรียวยังไม่หยุดที่จะยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กระดกลงคอพรวดเดียว “อีลินมันไปโดนตัวไหนมาเนี่ย” น้ำชาที่เพิ่งกลับมาจากแดนซ์หน้าเวทีเอ่ยถาม ดูท่าไพลินจะไม่ไหวแล้ว “ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่เมื่อกี้กูเห็นมันไปคุยกับเฮียไฟมา” “กรี๊ดดด จริงเหรอวะกะเทย” ใครจะไม่ตื่นเต้นกันเล่า นั่นมันหนุ่มหล่อสุดฮอตในย่านนี้เลยนะ “มันคุยกับเฮียไฟจริง ๆ เหรอ เริ่ดว่ะเพื่อนกู” พรึ่บ! “อีลิน!!” เพื่อนทั้งสองร้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นไพลินหงายหลังตีลังกาตกลงจากเก้าอี้ทรงสูงไปต่อหน้าต่อตา “มันตกลงไปท่าไหนมึงเห็นไหมเมื่อกี้” โกโก้รีบไปดูเพื่อนที่ตอนนี้เมาน๊อกจนหมดสติไปแล้ว เหล่านักเที่ยวกลางคืนที่ยืนสนุกสนานอยู่แถวนั้นต่างก็แตกตื่นกันใหญ่ “คอหักตายแล้วมั้งเพื่อนกู เรียกรถพยาบาล เรียกรถพยาบาลเร็ว ๆ เข้า” มาแย้วค๊าบบบ มาช้าแต่มานะ ?? โอ๊ยยยยัยนู๋ลินถึงกับภาพตัด ลำบากเพื่อนต้องหามส่งโรงพยาบาลอีก ♦️กดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ควีน ♦️กดเพิ่มชั้นเพื่ออ่านก่อนใคร และคอมเมนต์พูดคุยกันงับ เยิฟ ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more