"หลานคนเดียว ป๋าเลี้ยงได้ ถึงจะกำพร้าพ่อแต่เกิดก็เถอะ" ธันเดอร์เอ่ย
"ป๋าผิดหวังในตัวหนูมั้ยค่ะ ที่หนูทำให้ป๋าต้องอายคนอื่น ท้องไม่มีพ่อ" เลนนี่เอ่ย
"จะอายทำไม ป๋าไม่เห็นต้องสนใจคนอื่นนิ คนอื่นไม่ได้สำคัญอะไรกับป๋าเท่าหนูนะเลนนี่ ป๋าไม่ได้ผิดหวัง ป๋ารู้ว่าหนูดูแบตัวเองมาตลอด แค่หนูยังไม่เคยรักใคร เหมือนครั้งนี้ มันครั้งแรกของหนู หนูย่อมผิดพลาดได้" ธันเดอร์เอ่ย
"ป๋าว่าหนูรักเขาเหรอค่ะ"
"ถ้าหนูไม่รักเขา หนูจะไม่มาถึงตอนนี้หรอกลูก ป๋ารู้ว่าที่ผ่านมาหนูมีแฟน หนูมีอะไรกับแฟนหนู แต่หนูไม่เคยไม่ป้องกันตัวเองถูกมั้ย ครั้งนี้หนูลองคิดดูว่าเพราะอะไร หนูถึงท้อง เพราะหนูให้เขาเป็นคนพิเศษที่ไม่เหมือนคนอื่นไงลูก" ธันเดอร์เอ่ยในขณะที่นั่งกอดลูกสาวอยู่แบบนั้น
"แต่เขาไม่ได้รักหนู หนูทำให้ลูกกำพร้าพ่อ หนูไม่ดีเลยค่ะป๋า"
"อย่าโทษตัวเองคนเดียวซิลูก ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันก้ผิด มันได้หัวใจหนูไป แต่ไม่รักษา ป๋า
