Chapter 2
2026 Words
“เลนนี่”
“อืม เหล้า หรือค็อกเทล?” ซีโร่เอ่ย
“เหล้าก็ได้”
ซีโร่นั่งดื่มพรางมองหน้าเลนนี่นิ่งๆ จนเธอต้องเอ่ยถาม
“นายมองฉันขนาดนี้ ไม่ลากฉันเข้าห้องให้รู้แล้วรู้รอดล่ะ” เลนนี่เอ่ย
“อย่าท้าฉัน ถ้ายังไม่รู้จักฉันมากพอ” ซีโร่เอ่ย
“ฉัน...”
เลนนี่ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค โทรศัพท์มือถือของเธอก็สั่นอยู่ในกระเป๋า
เบอร์ที่โชว์ขึ้นทำเอาเธอขมวดคิ้ว ตอนนี้เจ้าของเบอร์ควรอยู่ที่งานเดินแบบไม่ใช่หรือไง หรือเสร็จแล้ว
????แมส
“ฮัลโหล”
(พี่อยู่ไหนครับ ผมมาหาที่คอนโดเพิ่งถึงเลย กดออดตั้งนานไม่เห็นพี่เปิด)
“พี่อยู่คลับ วันนี้มีงานไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่อยู่ที่งาน”
(งานมันน่าเบื่อ ผมคิดถึงพี่เลยไม่ไป)
“มันใช่เรื่องมั้ยแมส! นายควรรับผิดชอบกับงาน ไม่ใช่เกเรงานแบบนี้ เจ้าของงานเขาเสียหาย”
(ช่างเขาซิ ผมบอกผมป่วย เขาเสียผมไม่เสียนิ อย่างมากก็แค่ไม่ได้ค่าตัว)
“ความคิดนายเด็กไม่พอ เห็นแก่ตัวมากนะ พี่เห็นหลายรอบแล้ว!”
(พี่จะแคร่์คนอื่นทำไม พี่ต้องแคร์ผมซิ ผมแฟนพี่ ไม่ใช่คนอื่น หรือพี่มีแฟนคนอื่นอีกถึงหาเรื่องผมแบบนี้!)
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็จบ เลิกเลยเถอะ พี่ก็ไม่ชอบเหมือนกัน บาย!”
พูดตบเลนนี่วางสายก่อนกดบล็อคเบอร์แมสทันที เธอไม่ชอบความเห็นแก่ตัวของเขา ซึ่งเลนนี่เห็นแบบนี้มาสักพัก แมสไม่ทำงาน แถมยังทำคนอื่นเสียหายโดยที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“โสดแล้วซิ” ซีโร่เอ่ย
“โสด แล้วทำไม! อยากจีบเหรอ นายดูจะจีบผู้หญิงไม่เป็นด้วยซ้ำ หล่อซะเปล่าไม่มีความโรแมนติกเลย” เลนนี่เอ่ย
“เธอโมโหแฟนเธอแล้วอย่ามาพาลฉันซิ” ซีโร่เอ่ย
“ขอเหล้าหน่อย”
เลนนี่นั่งดื่มกับซีโร่ แต่สายตาของชายหนุ่มรอบด้านก็จดจ้องเธอจนซีโร่รู้สึกได้
“คลุมขาหน่อย คนมองกันทั้งคลับแล้ว”
ชายหนุ่มถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองให้หญิงสาว เธอก็คลุมอย่าฃที่เขาบอก ก่อนจะนั่งดื่มต่อ อารมณ์หงุดหงิดของเธอดูจะถูกระบายใส่เหล้าแก้วแล้วแก้วเล่า
“เลนนี่ เลนนี่”
ซีโร่เอ่ยขึ้น เมื่อรู้สึกว่าเลนนี่นิ่งๆ เธอดื่มเข้าไปเนอะจนเริ่มนิ่ง แต่เลนนี่เมาค่อนข้างยาก จะมีก็แค่อาการมึนๆเท่านั้น
“จะเรียกทำไม นายก็พูดมาซิ”
“เธอดื่มเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?” ซีโร่เอ่ย
“ก็ปกตินะ”
เที่ยงคืน เลนนี่ขอตัวกลับ ทั้งคู่ดื่มด้วยกันแต่แทบไม่ได้คุอะไรกันเลย
ซีโร่เดินตามเลนนี่ออกจากคลับก่อนจะเดินมาถึงรถของเธอที่จอดข้างรถของเขา
“เฮ้ย!!!”
เลนนี่ร้องเสียงหลงทั้งที่นั่งมึนๆ เพราะเธอเพิ่งทำสมาร์ทคีย์ของรถคันหรูหลุดมือตกลงไปในฝาตะแกรงท่อน้ำ
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” ซีโร่เอ่ย
“อื้ม เซ็งจริงๆเลย”
เลนนี่เดินขึ้นรถของซีโร่ก่อนที่เขาจะขับออกไป ขึ้นได้ไม่นาน สาวสวยในชัดแดงสุดเร้าก็หลับนิ่งไป ชายหนุ่มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
เขายอมรับว่าเลนนี่เป็นผู้หญิงสวยมากๆทีเดียว เธอมีเสน่ห์มาก แต่ท่าทางเก่งเกินโลกของเธอบ่งบอกว่าเธอเองคงไม่ธรรมดาแน่ๆ
“เดี๋ยวๆที่ไหนอ่ะ”
เลนนี่ลืมตาตื่นขึ้นพบว่าเธอนอนอยู่ในคอนโดที่ไม่ใช่ของเธอแน่นอน เพราะห้องคุมโทนผู้ชายมาก มองไปข้างๆเจอซีโร่นั่งเล่นโทรศัพท์ข้างๆ
“คอนโดฉัน เธอหลับฉันจะไปคอนโดเธอถูกได้ยังไง”
“ฉันจะกลับ ขอยืมรถหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาคืน” เลนนี่เอ่ย
“เดินยังไม่ตรงเลยเธอจะขับรถได้ยังไงเลนนี่”
“ขับได้ ไหน กุญแจอยู่ไหน เอามายืมหน่อย”
เลนนี่ใช้มือคว้าไปตามกระเป๋ากางเกงของซีโร่ที่นั่งข้างๆจนเธอเผลอขึ้นไปนั่งลนตักเขาแบบไม่รู้ตัว
“ท่าสวยนะ ถ้ายังไม่บงฉันจะปล้ำเธอตรงนี้นะ”
“นายเหรอจะปล้ำฉัน”
เลนนี่เอ่ยในขณะที่มองก็ออกว่าเธอยังเมาอยู่แต่ก็ไม่ได้มาก
“ทำไม?”
“ชวนผู้หญิงไปดื่มยังไม่เป็นเลย จะมาปล้ำ ทำเป็นมั้ย” เลนนี่เอ่ย
“ฉันบอกเธอรอบที่สอง ว่าอย่าท้าฉัน!”
พูดจบซีโร่คว้าเอวเลนนี่เข้าหาตัวในขณะที่เธอนั่งคร่อมตัก อกคู่อวบเข้าประชิดหน้าเขา เลนนี่ที่มีอาการเมาแต่ไม่มาก ก็จิกบ่าเขาจนแน่น แอลกอฮอล์ระดับนี้เป็นตัวเร้าอารมณ์ชั้นดีมากทีเดียว
“เพิ่งเจอกันสองวัน นายจะมาปล้ำฉันจริงๆหรือไง!”
“เธอท้าฉันก่อนนะ”
“อ๊ะ!!”
แรงไซ้และขบเม้มเข้าที่ต้นคอของหญิงสาวมันสร้างความแปลกใหม่ให้เธอไม่น้อย
“เดี๋ยวๆๆๆ อื้อออ”
ซีโร่ทนกับกลิ่นกายหอมๆของเลนนี่ไม่ไหว ตอนแรกเขามองว่าเธอสวยและไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น และตอนนี้เธอยิ่งหน้าหลงไหลมากอีกด้วย แถมใจถึง กล้าจนเขาตกใจ
"อ๊ะ!! ซะ...ซีโร่! นาย อื้ออ"
ใบหน้าหล่อเหลาพรมหอมไปทั่วแผงอก ก่อนมือหนาจะลูขาเรียวขาวๆของเธอจนมันเข้าไปลึกถึงด้านใน ทันทีที่มือของชายหนุ่มแตะถูกจุดสงวน เธอก็รีบดีดตัวทันทีแต่กลับถูกเขายึดร่างไม่ให้ดิ้นหนี
"เธอท้าฉัน แล้วจะหนีฉันทำไม"
"ใครไปท้านายไม่ทราบ อื้อออ"
และนิ้วเรียวก็ถูกสอดเข้าไปใต้บราเซียตัวจิ๋วที่เธอใส่ ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะค่อยๆถอนมือออก ทันทีที่มือหนาถอนออก เบนนี่รีบดีดตัวลุกขึ้นจากตักของเขาทันที
"เอากุญแจรถมาเลย!!"
เลนนี่คว้าสมาร์ทคีย์รถสปอตคันหรูของซีโร่แล้วรีบคว้ากระเป๋าของตัวเองที่วางอยู่ ซีโร่ได้แต่นั่งยิ้มมองนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร
"ไว้ฉันจะมาคิดบัญชีกับนายนะ!"
เลนนี่เอ่ยจบก่อนเดินออกจากห้อง เธอยอมรับว่าเธอตื่นเต้นมากกับสัมผัสของเขา แต่เธอกับเขาเพิ่งเคยเจอกันได้ไม่กี่ครั้ง มันไวเกินไปสักหน่อย ถึงแม้เธอจะเคยมีความสัมพันธ์ฉาบฉวยมาก่อนก็ตาม
เมื่อกลับมาถึงคอนโด เลนนี่เจอแมสที่นั่งรออยู่ เมื่อเห็นเลนนี่กลับมา เขารีบวิ่งมากอดแต่เลนนี่กลับผลักอกเขาออกแล้วเอ่ยขึ้น
"พี่จะสอนอะไรสักหน่อย ในฐานะเคยคบกัน นายยังเด็กเกินไปสำหรับการกระทำ นายควรมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่มากกว่านี้ พี่ยอมรับว่าพี่รวย นายไม่จำเป็นต้องมาเลี้ยงพี่ได้ แต่ลองคิดในมุมกลับกัน หากผู้หยิงที่คบด้วยไม่ได้มีกินมีใช้ แล้วนายยังทำตัวแบบนี้ นายจะดูแลใครได้แมส" เลนนี่เอ่ย
"พี่ให้โอกาศผมนะ ผมจะไม่ทำอีก ผมรักพี่นะ ผมไม่อยากเลิกกับพี่" แมสเอ่ย
"พอเถอะแมส มันจบไปแล้ว พี่รู้สึกว่าเราจูนหากันไม่ได้สักที อย่าให้พี่ต้องพูดซ้ำเลย"
พูดจบเลนนี่เดินเข้าห้องแต่ถูกแมสกระชากแขนเต็มแรง จนเธอเซแทบล้ม รองเท้าส้นสูงที่ใส่อยู่มันสูงกว่า3นิ้ว นั่นทำให้ข้อเท้าเลนนี่ถึงกับแพลงเต็มๆเมื่อรองเท้าพลิก
"โอ๊ย!!!"
"ผมไม่ยอม พี่จะเลิกกับผมไม่ได้ พี่เป็นเมียผม!!!"
"ปล่อยนะแมส พี่เจ็บ!!"
"ไม่ปล่อย ผมไม่ปล่อย!!!"
"เออ!! พี่จะบอกให้ พี่คบนาย พี่แค่เก็บแต้มเท่านั้น พี่ไม่ได้คิดจริงจัง จบมั้ย!!" เลนนี่เอ่ย
"พี่ว่าไงนะ!"
"รู้แล้วก็ปล่อย!!!"
เพียะ!!!! เลนนี่ฟาดมือลงบนแก้มแมส ก่อนรีบเข้าห้องแล้วปิดประตู ข้อเท้าเธอเจ็บอย่างหนักจนเลนนี่รีบสะบัดรองเท้าทิ้งแล้วค่อยๆนั่งลงบนโซฟา
ผ่านไปไม่นานเสียงโวยวายของแมสก็เงียบไป เขาคงกลับไปแล้ว แต่จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง เลนนี่ถึงกับมองบนอย่างรำคาญ แล้วค่อยๆเดินยกขาไปเปิดประตู
"นาย???"
"ฉันไง เธอเอารถฉันมาจะไม่ให้ฉันตามมาหรือไง" ซีโร่เอ่ย
"เอาไป กุญแจรถนาย ไปหาเอาเอง!"
"แล้วนั่นเจ็บมากมั้ย บวมขนาดนั้น" ซีโร่เอ่ยถามพรางมองข้อเท้าของหญิงสาว
"ไม่ใช่กงการอะไรของนาย ออกไปได้แล้ว' เลนนี่เอ่ยไล่ แต่ซีโร่กลับไม่ยอมกลับ เขาแทรกตัวเข้ามาก่อนอุ้มเลนนี่ไปนั่งที่โซฟา
"ผู้ชายคนเมื่อกี้เหรอ ที่เธอเถียงในโทรศัพท์ตอนอยู่ที่คลับ" ซีโร่เอ่ย
"อืม ถามทำไม"
"ตัดกันขาดง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง" ซีโร่เอ่ย
"นายไม่รู้จักฉันดีพอ ถ้านายรู้จัก นายจะไม่ถามคำถามแบบนี้กับฉัน" เลนนี่เอ่ย
"ทำไมล่ะ เธอเป็นยังไง"
"ฉันไม่ชอบคบใครนานๆ แมสก็ไม่กี่เดือน ฉันจูนไม่ได้ ก็เลิกกันไป แค่นั้น เลนนี่ไม่เคยนั่งเศร้าให้กับความรัก" เลนนี่เอ่ย
"เธอไม่คิดว่าคนอื่นจะมองไม่ดีหรือไง เปลี่ยนแฟนบ่อยๆ"
"คนอื่นไม่ได้ให้ข้าวให้น้ำฉันกินนิ ทำไมต้องแคร์ ฉันรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร ไม่ได้ไปแย่งผัวใคร ทำไมต้องแคร์คำชาวบ้าน' เลนนี่เอ่ย
"เธอนี่สุดชะมัดเลย ฉันได้ยินที่เธอคุยกับแฟนเก่าเธอนะ เธอบอกเธอเก็บแต้ม" ซีโร่เอ่ย
"ก็ไม่รู้ซิ มันก็เหมือนล่าแต้มจริงๆ ว่าแต่ ทำไมฉันต้องมาเล่าเรื่องตัวเองให้นายฟังด้วย" เลนนี่เอ่ย
"แล้วเล่าทำไมตั้งนานล่ะ"
"กลับไปเลย ฉันจะนอน" เลนนี่เอ่ย
"ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวช่วยทายาให้ ขาเธอน่ะ มันจะอักเสบนะ" ซีโร่เอ่ย
"อืม"
ซีโร่ทายาข้อเท้าให้เลนนี่เท่านั้นจริงๆ ก่อนเข้าจะกลับออกไป หลังจากวันนั้น เลนนี่ก็ยังไม่ได้เจอหน้าซีโร่อีก จนกระทั่งวันนี้เธอไปงานแข่งรถที่จัดขึ้นที่สนามแห่งนึงกับพ่อของเธอ เธอเจอเข้ากับนักแข่งหนุ่มคนนึงซึ่งเธอแสนจะคุ้นหน้า คนๆนั้นคือชายหนุ่มที่จะปล้ำเธอเมื่อหลายวันก่อน ซีโร่
"ป๋าค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ" เลนนี่เอ่ย
"รีบไปไหนล่ะลูก ไม่อยู่กับป๋าก่อนเหรอ' ธันเดอร์ผู้เป็นพ่อเอ่ย
"หนูมีธุระค่ะ ไว้หนูจะเข้าไปหาป๋าที่บ้านนะคะ ฟ่อดด"
"ขับรถดีๆนะเลนนี่ ป๋าเป็นห่วง"
หลังจากลาธันเดอร์ผู้เป็นพ่อ เลนนี่ก็เดินออกจากตรงนั้น ก่อนเจอเข้ากับนักแข่งคนนึง ซึ่งดีกรีเขาก็ไม่ธรรมดา
"สวัสดีครับ ชอบดุแข่งรถเหรอครับ" นักแข่งคนนั้นเอ่ย
'อ่อค่ะ ชอบมากค่ะ" เลนนี่เอ่ยตอบก่อนยิ้มบางๆตามแบบฉบับสาวเจ้าเสน่
"ผมชื่อทิว ไม่ทราบคุณชื่อ.."
"เลนนี่ค่ะ"ทั้งคู่ยืนคุยกันสักพัก ซีโร่ที่เดินมาเห็นก็รีบเข้ามาทักเลนนี่ทันที
"เลนนี่" ซีโร่เอ่ยเรียก
"ขอตัวก่อนนะคะ"
เลนนี่เอ่ยลาทิว ก่อนเดินหลบออกไป แต่กลับถูกซีโร่ลากแขนไว้ให้เดินตาม ก่อนคว้ากุญแจรถเธอแล้วขับพาเธอออกจากสนามไป ที่ๆเขามาก็คือคอนโดหรูของเขา
- Writer
