ตอนที่ 4

1880 Words

ความรักก็เคยมีนะ โมเม้นจีบสาวก็เคยนะ โมเม้นโดนจีบเองก็เคยมาแล้วนะ แต่เขาไม่เคยเป็นขนาดนี้มาก่อนเลย ไอติมเหมือนว่ามีพลังทำลายล้างทุกอย่างที่เป็นป้อมปราการของเขา เธอทำให้รู้สึกเหมือนว่าหัวใจจะหลุดออกมาหลายครั้งมากเกินไป แล้วยังรู้สึกเหมือนว่าหัวใจกำลังจะหยุดเต้นอีกนับครั้งไม่ถ้วน ให้ตายเถอะ! และที่รู้สึกบ่อยที่สุดคือใจสั่นเพียงแค่เธอยิ้มให้แค่นั้นเอง “หนูเลี้ยงหนังเสี่ยเลี้ยงป๊อปเองคอร์นนะ” ตอนแรกเขาจะเลี้ยงหนังเอง แต่เธอทำเร็วมากเลยไม่รู้ว่าไปจองตอนไหน ตอนนี้กำลังต่อแถวซื้อป๊อปคอร์นกับน้ำอัดลมเขาเลยอาสาจ่ายเอง “แต่ว่า…” “นะครับ เสี่ยเลี้ยงเองของแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก” “ก็ได้ค่ะ หนูชอบรสช๊อกโกแลตนะคะ” “ครับผม” วันนี้คงเป็นการดูหนังที่สนุกและมีความสุขมากแน่เลย เขาจะสามารถแอบมองเธอได้แบบที่เจ้าตัวไม่รู้เลย ไอติมน่ารักจัง! อยากอยู่แบบนี้นานๆจังเลย! หลังจากที่สอนเล่นกีต้าร์วันนั้นไอติมก็โทรมาเล่นให้เขาฟังบ่อยเกือบทุกคืน แต่มีบางสิ่งที่เธอทำทุกวันจนเขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังถูกจีบงั้นแหละ ทุกเช้าจะมีข้อความบอกมอร์นิ่ง ระหว่างวันเธอก็ชอบรายงานตัวให้เขารู้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน ไปไหนกับเพื่อน หรือแม้แต่กินข้าวเที่ยงแล้วแน่นอนว่าเธอจะถามเขาด้วยว่ากินข้าวรึยังแล้วก็คำถามอีกเยอะ ตกค่ำมาจนถึงดึกเราก็คุยกันเธอจะบอกกู๊ดไนท์บ้าง บอกฝันดีบ้าง บอกให้ฝันถึงบ้างและที่ทำเอาเขาแทบบ้าคือบอกเหงา ในตอนนั้นเขาแทบจะขับรถออกไปกลางดึกเพื่อไปช่วยเธอคลายเหงาเลย วันนี้ไอติมจะมาหาเขาที่ออฟฟิศเป็นครั้งแรก และแน่นอนว่าเขาเนี่ยเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดใหม่อีกครั้งถึงมันจะสะอาดอยู่แล้วก็ตาม เธอบอกว่าจะซื้อข้าวเที่ยงมาให้ด้วยเขาเลยมีเวลาพอจะเซ็ตผมใหม่ให้ดูดี ฉีดน้ำหอมกลิ่นโปรด แปรงฟันบ้วนปากเพื่อกลิ่นปากที่ดี จัดเสื้อผ้าใหม่เข้าที่ และจัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยขึ้น แล้ววันพรุ่งนี้เธอก็จะมาที่นี่อีกเหมือนกัน เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองตื่นเต้นเกินไป!! ก๊อกๆๆ “เข้ามาสิ” ไอติมน่าจะมาแล้ว “แขกเสี่ยมาแล้วครับ” ป้องเลขาหน้าห้องพามาส่งเพราะว่าเจ้านายสั่งไว้เอง แล้วดูน้องคนนี้สวยมากจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแฟนคนเถื่อนแถมดุได้เลย หรือว่าเจ้านายกำลังจีบอยู่นะ แต่ว่าจะจีบติดเหรอ? “รถติดหนูเลยมาช้าแต่ก็ไม่เลยเวลานัดของเราเนอะ” เธอคิดถูกที่ออกมาก่อนเวลาเลยทำให้มาถึงเร็วพอสมควร และพอมีเวลาซื้อข้าวเที่ยงมาให้เขาด้วย “นั่งสิครับ ป้องตามที่สั่งนะ” “ครับเสี่ย” เธอนั่งรอจนประตูปิดไปถึงได้ลุกขึ้นถือแก้วกาแฟปั่นไปวางไว้ให้เขา เธอคิดว่าดื่มสักนิดน่าจะดีนะเพราะปรกติเขามักจะดื่มกาแฟเสมอเท่าที่เห็นมาตลอด “ของเสี่ยค่ะ” “ขอบคุณครับ แล้ววันนี้จะไปไหนต่อเหรอแต่งตัวสวยเชียว” สวยมากเลยแหละ ไอติมแต่งตัวตัวเดรสยาวโชว์ไหล่ขาวเนียน ผมยาวมัดจัดทรงได้เป็นอย่างดี แล้วแต่งหน้าอ่อนๆ มีกำไลข้อมือเป็นเครื่องประดับที่สวยมากด้วย เธอแต่งตัวเก่งนะเขายอมรับเลยแล้วไม่มีสไตล์ที่ตายตัวสมแล้วที่เรียนสายแฟชั่น “เปล่าค่ะ หนูแค่แต่งตัวมาหาเสี่ยฮาย” เธอแต่งตัวปรกตินะเพียงแต่ว่าชุดนี้เขาอาจจะยังไม่เคยเห็นมั้งเลยทักว่าสวย “ขอเสี่ยเคลียร์งานแป๊บเดียวนะแล้วกินข้าวเที่ยงกันจากนั้นค่อยเล่นกีต้าร์ต่อ วันนี้เล่นเพลงแอบรักของลาบานูนนะหนูน่าจะชอบ แล้วนิ้วดีขึ้นรึยัง?” “ดีขึ้นแล้วค่ะ” “หนูคิดไหมว่าจะเรียนกันถึงวันไหน?” “น่าจะเดือนหน้านี้แหละค่ะ หนูรบกวนเสี่ยฮายนานเกินไปรึเปล่าคะ?” “ไม่เลยครับ” “เอางี้ดีกว่าหนูนวดให้แล้วกันเสี่ยฮายจะได้ทำงานสบายมากขึ้นด้วย” เขายิ้มกว้างแล้วพยักหน้าให้เธอถึงได้เดินไปหาแล้วอ้อมไปยืนข้างหลังเพื่อบีบนวดที่ไหล่ให้เขาเบาๆ “ไม่มีในรู้เรื่องที่เสี่ยฮายเป็นคนสอนหนูเล่นกีต้าร์เลย แต่ก็ดีเหมือนกันนะคะเพื่อนได้ไม่แซว” เธอบอกเขาแล้วก็ยังบีบนวดไปเรื่อยๆ คิดว่าเขาคงน่าจะชอบถึงไม่บ่นอะไรออกมา “หนูคิดจะมีใครบ้างไหม?” “แฟนเหรอคะ?” “ใช่ หนูคิดจะมีแฟนบ้างไหม?” “ก็คิดนะคะ แต่ช่วงนี้หนูเริ่มยุ่งเลยไม่มีเวลาให้ใครเท่าไร” ไม่มีเวลางั้นเหรอแล้วที่ผ่านมาละ? ไอติมแฝงตัวเข้ามาอยู่ในชีวิตเขาช้าๆผ่านข้อความ ผ่านเสียง และตอนนี้เธอก็ใกล้เขาแค่เอื้อมมือเองนะ นี่เธอจะรู้สึกอะไรกับเขาบ้างไหมนะ หรือว่าเป็นเขาเองที่คิดไปไกลคนเดียว “หนูว่าคนน่ารักมักใจร้ายมันจริงไหม?” เขาก็หวังนะว่าเธอคงจะไม่ใจร้ายเพราะตอนนี้หัวใจมันอยู่ในมือเธอแล้ว “ไม่รู้สิคะ แต่ถ้าเป็นเสี่ยฮายหนูว่าต้องใจดีมากกว่าค่ะ แล้วคนใจร้ายคงจะร้ายกับคนน่ารักแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ” “สมมุติว่าคนน่ารักคนนั้นคือหนูละ?” แล้วคนที่โชคร้ายจะเป็นเขาไหม หรือว่าเขาจะเป็นคนที่โชคดีบ้าง “หนูจะใจร้ายได้ไงคะ ยิ่งถ้าเป็นกับเสี่ยฮายคงไม่ได้เลย” เธอไม่รู้สิว่าเขาจะจริงจังกับคำตอบขนาดไหนถึงได้มาจับมือกัน “หนูเป็นคนปากหวานนะ” “ลองดูไหมละคะ? หนูล้อเล่นนะ!” เธอหัวเราะเบาๆเพราะว่าเขาหันหน้ามามองกัน เธอล้อเล่นเฉยๆใครจะยอมเสียจูบให้กับคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเล่า “เสร็จแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า” เขาฉวยโอกาสจับมือเธอแบบเนียนๆพาไปนั่งกินข้าวกันที่ห้องครัวของออฟฟิศ พนักงานบางคนก็นั่งกินข้าวที่นี่เลยมีแอบมองบ้าง แต่เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไรนะตอนนี้แค่ได้อยู่ใกล้เธอก็มีความสุขที่สุดแล้ว “ลองกินนี่ดูสิคะอร่อยนะ” เธอตักตับทอดกระเทียมให้เขาเพราะว่ามันอร่อยจริงๆ “หนูกินเยอะๆตักให้เสี่ยอยู่นั่นแหละ” “ก็หนูอยากให้เสี่ยได้กินอะไรอร่อยๆนี่คะ” ตายครับตาย!! เขาควรจะเอายังไงกับเด็กปากหวานคนนี้ดีนะ เธอจะรู้ไหมว่าตอนนี้หัวใจมันล่องลอยไปไกลจนหาทางลงมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว “ปรกติเสี่ยฮายดื่มกาแฟหวานไหมคะ?” “ไม่ครับ เสี่ยไม่ค่อยชอบอะไรที่หวานมากไป” ยกเว้นเธอคนหนึ่งแหละที่เขาชอบมากเกินไป ชอบจนไม่สามารถถอนตัวออกจากคำพูดหวานและการกระทำแสนเอาใจใส่แบบนี้ได้เลย “หนูจะจำไว้นะคะ ต่อไปเวลาซื้อมาให้เสี่ยฮายจะได้ถูกใจ” เขาแอบมองไอติมกินข้าวเงียบๆ นี่เธอจะรู้บ้างไหมว่าตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาถูกใจคือเธอ ไอติมมักจะยิ้มหวานให้เขาเสมอเลยไม่ว่าจะยังไงก็ตาม “พรุ่งนี้เช้าเสี่ยมีประชุมถ้าเผลอทำหน้าบึ้งใส่ก็ขอโทษนะ” “งั้นหนูจะเป็นคนทำให้เสี่ยฮายยิ้มได้เองค่ะ หรือถ้าเครียดมากหนูก็จะอยู่ใกล้ๆเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ” “ถ้าหนูอยู่พรุ่งนี้มันต้องดีแน่เลย” “งั้นหนูจะรีบมาหานะคะเสี่ยฮายจะได้อารมณ์ดี” หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จไอติมก็ตามเดิมคือขอไปแปรงฟัน ก่อนจะเดินออกไปซื้อน้ำปั้นที่หน้าออฟฟิศมาแล้วเริ่มเล่นเพลงกันอีกครั้ง เขาสังเกตนะว่าเธอเริ่มเล่นได้คล่องมากกว่าเดิม แล้วเวลาของเรากำลังนับถอยหลังลงไปช้าๆ ถ้าถึงวันนั้นเขาจะตั้งตัวทันไหมนะ? ตกเย็นไอติมขับรถกลับคอนโดที่พัก ในขณะที่เขามีนัดไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนที่ร้านอาหารไม่ไกลมาก “มึงไปตกถังน้ำหอมมารึไงวะ?” เอมถามคนแรกเลยเพราะกลิ่นหอมจากตัวเพื่อนลอยมาเตะจมูกมากๆ “ก็นิดหน่อยแล้วนี่ไม่พาแฟนมาเหรอวะ?” เห็นปรกติเพื่อนมักจะไปไหนมาไหนกันแฟนตลอดเลย “เห็นบอกว่าจะไปหาไอติมน่ะ ว่าแต่กูเห็นมึงเงียบๆชวนเที่ยวก็ไม่ค่อยไป เป็นไรรึเปล่าวะ?” เอมถามกลับเพราะเพื่อนมันเที่ยวเก่ง ปรกติเที่ยวเกือบทุกคืนแล้วแต่ว่าจะไปผับไหน “งานกูโคตรยุ่งเลย” “กูนึกว่าติดสาว” “กูมีให้ติดก็คงดีดิวะ เอ้าแดกไปกูมีธุระต่อ” “มึงต้องไม่ใช่เพื่อนกูแน่เลย! ไอ้ฮายมันไม่เคยกลับบ้านก่อนสี่ทุ่ม มึงเป็นใครวะกูไม่รู้จัก!” “ไอ้เวรนี่กูเอง! กูแค่มีงานที่เคลียร์ไม่จบ กวนตีนนะมึง!!” เขากินข้าวไปกับเพื่อนแล้วอัพเดตข่าวสารบ้างเล็กน้อย แต่ที่หลายคนพูดคืองงที่เขาไม่เที่ยวจัดเหมือนเมื่อก่อน ก็อยากจะตอบเหลือเกินว่าต้องรีบกลับไปโทรคุยกับเด็กที่นอนเร็วมาก เวลาผ่านไปจนสองทุ่มเขาถึงได้แยกตัวกับเพื่อนและแน่นอนว่าพวกมันแซวแต่ใครสนใจเล่า โทรศัพท์ก็ดันมาแบตหมดอีก เขาอยากกลับบ้านเร็วๆแต่ว่าตอนนี้รถติดมาก สามทุ่มครึ่งกลับมาถึงบ้านก็รีบจัดการชาร์ตแบตโทรศัพท์ทันที แล้วรีบไปอาบน้ำให้เรียบร้อยถึงได้เดินมาเปิดเครื่องเพื่อที่จะคุยกับไอติมแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันนะ เห็นข้อความแบบนี้แล้วก็คิดถึงมาก ตอนนี้เธอคงนอนหลับไปแล้ว! ไอติม : พรุ่งนี้เจอกันตอนบ่ายนะคะ ไอติม : คืนนี้ฝันดีนะคะ แต่ฝันถึงหนูด้วยจะดีมาก เขาอ่านข้อความแล้วยิ้มออกมาแต่ก็อดจะถอนหายใจเล็กน้อยไม่ได้เลยเพราะคืนนี้เราไม่ได้คุยกัน นี่ก็เกือบสองเดือนแล้วนะที่เราเจอกันบ่อยๆ และคุยกันทุกวันแบบนี้ “เสี่ยฝันถึงหนูทุกคืนนะไอติม”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more