ณัฐณดาแทบขาดใจกับความหรรษา เมื่อถูกมือใหญ่ปลุกเร้าอย่างอ้อยอิ่งทั่วยอดถันสีหวาน ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งประกบอยู่กับความอ่อนนุ่มของดอกไม้แสนหวาน พอปลายนิ้วแข็งแกร่งสอดเข้าไปร่ายรักทั่วความชุ่มฉ่ำก็หวีดเสียงครางด้วยความเสียวซ่านจับใจ
“ชอบใช่ไหมน้ำขิง”
“ค่ะ...ชอบค่ะ...”
ณัฐณดาไม่อาจปิดบังความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป หญิงสาวรับคำเสียงกระเส่า แหงนศีรษะไปทางด้านหลังเพื่อให้อัคคีมอบความหฤหรรษ์ให้กับปทุมถันของเธอได้อย่างเต็มที่
“น้ำขิง จูบคนที่คุณเคยเกลียดจับใจ”
อัคคีสั่งเสียงเยาะอีกครั้ง และคราวนี้ณัฐณดาก็รีบทำตามคำกระซิบสั่งของอีกฝ่าย หญิงสาวรู้สึกลอยเคล้งอยู่ในภวังค์แห่งไฟสวาท จำไม่ได้แม้กระทั่งประโยคท้ายที่อัคคีเค้นเสียงออกมาอย่างเยาะหยัน หญิงสาวลดใบหน้าลงต่ำเริ่มพรมจุมพิตทั่วลำคอและลาดไหล่กว้าง เธอกัดเม้มลงไปบนแอ่งชีพจร จนได้ยินเสียงคำรามดังมาจากริมฝีปากสีสด
จากนั้
