ตอนที่ 4 หวงเนื้อหวงตัว
945 Words
นอกจากต้องการหนีสายตากะล่อนจากอัศราแล้ว ทับทิมยังต้องการหนีภาพหวานชื่นของคู่รัก คู่ควงแห่งค่ำคืนนี้ของนักธุรกิจเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ และลูกสาวเจ้าของงานการกุศลในคืนนี้ด้วย เลยอ้างกับอัศราว่าเข้าห้องน้ำ แต่เปล่าเลย ร่างเล็กในชุดเดรสเว้าลึก เปิดหลัง มายืนสูดอากาศข้างนอกต่างหาก
แค่เห็นดนัยยิ้มให้หญิงสาวที่ควงเข้างานด้วยกัน ทับทิมก็ทนดูไม่ได้แล้ว เธอหวงรอยยิ้มละมุนนั้นไว้คนเดียวใช่ไหม เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยในขณะที่นึกตำหนิตัวเอง ทันใดนั้นทับทิมรับรู้ได้ถึงเอวบางถูกกระชากแรงหนักจากวงแขนของใครบางคน ตกใจจนเกือบจะเผลอร้องเสียงดัง หากไม่ถูกฝ่ามือสากแสนคุ้นเคยปิดปากเธอไว้ก่อน
“ร่าน!” การกระทำอันป่าเถื่อน มาพร้อมๆ กับคำผรุสวาทจากอีกฝ่ายทำเอาหัวคิ้วเรียวชิดเข้าหากันแน่น
ร่าน? คำนี้ได้ยินแทบจะทุกวัน โดยเฉพาะอยู่ใต้ร่างเขา นอกจากการกระทำที่รุนแรงเอาแต่ใจแล้ว ดนัยยังปากร้ายสุดๆ พูดดีๆ กับเธอบ้างไม่ได้หรือไง
“พี่นัยออกมาทำอะไรคะ?” เมื่อกี้ชายหนุ่มยังให้สัมภาษณ์นักข่าวอยู่เลย ไม่คิดว่าจะมีเวลาออกมาข้างนอกได้
“ก็ออกมาดูผู้หญิงร่านอย่างเธอไง ว่าลับหลังฉันแอบเอากับผู้ชายคนไหนอีก”
“พี่นัย!” ทำไมดนัยชอบดูถูกและมองเธอในแง่ร้ายตลอด ที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำอย่างที่เขาว่าเลยสักครั้ง เรือนร่างนี้มอบให้เขาเพียงคนเดียว รวมถึง ‘หัวใจ’ ก็ด้วย
“ทำไม พี่พูดผิดตรงไหน ผู้หญิงอย่างเธอเอาไม่เลือก”
ทับทิมถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ทั้งคำพูดและท่าทางของดนัยในตอนนี้มันคล้ายๆ กับหึงหวงกันอย่างไรอย่างนั้น
“หัวเราะแบบนี้หมายความว่ายังไง?” ดนัยยอมรับว่าเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ของเธอที่สุด นอกจากจะไม่มีถ้อยคำออกมาจากปากของคนตัวเล็กแล้ว ทับทิมยังพยายามขัดขืนการกอดรัดจากเขา
“ทำไม แค่นั่งคุยกับไอ้อัศราไม่เท่าไรติดใจมันถึงกับหวงเนื้อหวงตัวกับพี่เลย?” ทับทิมรู้สึกว่าคืนนี้ดนัยช่างทำตัวไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
“พี่นัยปล่อยค่ะ นี่มันในงาน เดี๋ยวนักข่าวมาเห็นหรอก” เธอพยายามผลักเขาออก แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งขัดขืน อีกฝ่ายยิ่งกระชับอ้อมแขนจนตอนนี้ร่างเล็กๆ จมมิดเข้าไปอยู่ในแผงอกของเขา ยากที่จะขยับหนีห่างออกจากเขาได้
“เห็นแล้วทำไม ดีเสียอีกจะได้ประกาศให้ชาวโลกเขารู้ไงว่าเธอโดนฉันขย่มมาแล้วไม่รู้ต่อกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง”
เพี๊ยะ!!
ดนัยใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม ทั้งแสบทั้งคัน เห็นทับทิมตัวเล็กๆ แบบนี้ แรงเยอะพอตัว แต่เจ็บแค่นี้ไม่สะเทือนสะท้านหรอก หากแต่ที่ไม่พอใจคือ เห็นเธอเล่นลิ้นกับผู้ชายคนอื่นต่างหาก
“คงคิดว่าตบพี่แล้ว พี่จะจูบละสิ ไม่มีทาง ผู้หญิงสกปรก”
ทับทิมแทบอยากจะกรีดร้อง ทำไมดนัยถึงได้ปากร้ายกับเธอนัก เธอผิดอะไรนักหนา เขาจะใจดีกับเธอบ้างไม่ได้เลยหรือไง!
“แต่พี่นัยสกปรกกว่าที่กินของสกปรกทุกวัน แถมยังกินทุกซอกทุกมุม แม้แต่มุมที่สกปรกที่สุดพี่นัยก็ไม่เว้น … หึ”
“ทับทิม!”
“หรือจะปฏิเสธว่าไม่จริง” ดวงหน้าเล็กๆ เชิดขึ้น เธอไม่อยากจะทนอีกแล้ว ขอต่อปากต่อคำหน่อยเถอะ คนอะไรปากร้ายชะมัด พูดทีสะเทือนไปถึงในทรวง
“แต่เชื่อไหม ต่อไปพี่คงไม่กินของสกปรกแล้วล่ะ เพราะมีของสะอาดให้กินแล้วอ่ะ” ชายหนุ่มเหยียดมุมปากพร้อมๆ กับใช้สายตาห่างเหิน ทำให้คนมองนึกใจหาย
“พี่นัยพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?” แม้เธอและดนัยจะไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน แต่เธอก็มีความสุขกับสถานะในตอนนี้ อาจเป็นเพราะเธอรักเขามั้ง ถึงได้ยอมเขาทุกอย่าง
“ก็หมายความว่า ไม่แน่พี่อาจจะยกเลิกข้อตกลงเร็วๆ นี้ไง”
“ยกเลิกข้อตกลง?”
“ใช่”
“แต่ทับทิมไม่ยอม” เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยจะมายกเลิกข้อตกลงง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง
“เธอไม่ยอมแล้วจะทำอะไรได้ ผู้หญิงร่านอย่างเธอหาเอาใหม่ได้ไม่ยากหรอก” คำพูดและสายตาซึ่งส่อถึงการดูถูกเหยียดหยามเรียกน้ำตาของทับทิมท่วมท้นนัยน์ตาได้ไม่ยาก
“ทำไมล่ะ แค่นี้ก็ทนไม่ได้ ถึงกับจะร้องไห้เลย” ชายหนุ่มเยาะเย้ยราวกับเหนือกว่า ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ดวงหน้าหล่อเหลาหากทว่ากลับดูร้ายกาจโน้มกระซิบข้างใบหูเธอ
“ถ้าไม่อยากให้พี่ยกเลิกข้อตกลง ก็อย่าเที่ยวไปยั่ว ไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอีก และอยู่ห่างๆ จากมันด้วย ไอ้อัศราน่ะ”
ทับทิมเม้มปากแน่น พร้อมๆ กับพยักหน้าทั้งน้ำตา เธอกอดเจ้าของแผงอกกำยำไว้มั่น ต่อไปเธอจะไม่เข้าใกล้ผู้ชายคนไหนอีก นอกจากบิดาและเขา
“ไปนั่งรอในรถ อย่าเพิ่งกลับ”
“ทำไมคะ?”
“อย่าถามมาก ก็รู้อยู่ว่าทำไม” ดนัยทิ้งท้ายก่อนจะผละออกไปเมื่อได้ยินเสียงเรียกไกลๆ จากคนที่ควงออกงานด้วย
หึ! ผู้หญิงอย่างทับทิมหนีไปไหนไม่รอดหรอก หล่อนหลงเขาอย่างกับอะไรดี
- Writer
