ตอนที่ 6 ขอรักก่อน
1037 Words
แสงอรุณยามเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่านสีครีมทางหน้าต่าง ปลูกดนัยซึ่งนอนกกกอดร่างเล็กๆ ไว้ ค่อยๆ เปิดเปลือกตาออก จากนั้นยกมืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้เป็นหมอนรองให้แก่คนตัวเล็กขยี้ตาเบาๆ
พอสายตาปรับรับแสงอ่อนยามเช้าได้แล้ว ชายหนุ่มเอียงหน้าหันมามองดวงหน้าอ่อนหวานซึ่งตอนนี้ยังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกเขา เผลอกดยิ้มมุมปากบางเบา เมื่อนึกถึงน้ำเสียงออดอ้อนของยัยตัวร้ายเมื่อคืน ‘คืนนี้ทับทิมขอค้างด้วยนะคะ พรุ่งนี้จะทำไข่เจียวให้กิน’ ไม่ต้องขอ เขาก็ให้เธอค้างอยู่แล้ว ส่วนไข่เจียวนั้นไม่ได้คาดหวังหรอกว่าจะได้กิน ก็ในเมื่อเจ้าตัวหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนเขาขนาดนี้ คงเพลียสิท่า ก็เมื่อคืนใครใช้ให้ยั่วกันล่ะ
“อื้อ… ทำไมรีบตื่นล่ะคะ?”
ดนัยเพียงแค่ขยับตัวนิดเดียว คนที่คิดว่าหลับเป็นตาย ร้องครางอื้ออืออยู่ข้างอกเขา ดวงตากลมใสกะพริบปริบสองถึงสามที จากนั้นก็ปิดลงต่อ นอกจากจะยั่วเก่งแล้ว ยังขี้เซามากด้วย
“เมื่อคืนใครนะบอกจะทำไข่เจียวให้พี่กิน”
“จำได้หรอกค่ะ ขอนอนอีกหน่อยไม่ได้หรือไง” ก็เมื่อคืนไม่ใช่เขาหรือที่รังแกเธอหนัก กว่าจะปล่อยให้เธอได้นอนก็เกือบจะตีสามแล้ว เป็นใครจะลุกไหวกัน อีกอย่างวันนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน ตื่นสายหน่อยคงไม่เป็นไร
“แต่ตอนนี้มันจะสิบโมงแล้วนะ ดูผนังสิ” ดนัยชี้นิ้วไปยังนาฬิกาบนผนัง ส่วนคนตัวเล็กซึ่งซุกซบอยู่กับแผงอกของเขาไม่สนใจคำพูดเขาเลย เธอกลับซุกซบจมเข้าไปอยู่ในอ้อมอกเขา ราวกับจะสิงเข้าไปอยู่ในตัวเขาอย่างไรอย่างนั้น
“สิบโมงแล้วไงคะ ใครใช้ให้พี่นัยรังแกกันหนักล่ะ” เสียงหวานครางฮึดฮัดอีกครั้ง
“แล้วไม่ชอบหรือไง เห็นครางเอาๆ”
“ชอบค่ะ” คนตัวเล็กเงยหน้างัวเงียฉีกยิ้มหวาน ดนัยมองแล้วนึกอยากแกล้ง
“ไป ลุกไปแปรงฟันได้แล้ว ปากเหม็น”
ทับทิมรีบยกมือปิดปากก่อนจะทำตาโต พอดนัยเห็นพวงแก้มคนงัวเงียแดงก่ำแล้วก็นึกเอ็นดู ความจริงไม่ได้กลิ่นปากอะไรหรอก ก็แค่อยากแกล้งคนขี้เซาที่ทำหน้ายั่วเย้าน่ารักให้กันแต่เช้าเท่านั้นเอง
“ปากทับทิมเหม็นมากเลยหรือคะ?” คนตัวเล็กเอ่ยถามคล้ายไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไร พอเห็นเขาพยักหน้า หญิงสาวรีบแจ้นเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้คนมองตามหลุดหัวเราะกับตัวเองเบาๆ จากนั้นร่างสูงก้าวลงจากที่นอนบ้าง แล้วตรงออกไปสูบบุหรี่บนระเบียงนอกห้อง สักพักรับรู้ได้ถึงอ้อมแขนเล็กๆ มาโอบรอบเอวเขาไว้ ดนัยรีบดับบุหรี่แทบไม่ทัน
“บอกแล้วไงว่าเวลาพี่สูบบุหรี่อย่าเข้ามาใกล้” ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมาพร้อมตำหนิเสียงเข้ม หากแต่คนฟัง นอกจากจะไม่สนใจคำพูดของเขาแล้วยังจะเล่นเหมือนแด็กๆ อีก
“ปากทับทิมยังเหม็นอยู่ไหม?” หญิงสาวอ้าปากพ่นลมหายใจใส่กัน
ดนัยไม่ตอบ แต่คว้าเอวคอดกิ่วของยัยตัวร้ายมาโอบไว้แทน แล้วพอได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของรสมิ้นต์จากยาสีฟัน เขาอดฉวยชิมกลิ่นเย็นๆ จากเรียวปากอวบอิ่มไม่ได้
“อื้อเหม็นบุหรี่” ทับทิมรีบผลักเขาออก แต่ดนัยยิ่งกระชับร่างเล็กเข้าหา
“ช่วยไม่ได้ ก็อยากมายั่วกันก่อนนี่ครับ” ชายหนุ่มยิ้มร้าย ขัดกับแววตาพราวระยับ
“ปล่อยได้แล้วค่ะ จะไปทำไข่เจียวให้ทาน”
ทับทิมพยายามผลักร่างสูงออกห่าง เมื่อรับรู้ได้ว่าบางอย่าง ภายใต้บ็อกเซอร์ตัวเดียวของเขากำลังดุนดันหน้าท้องของเธอ
“ขอรักก่อนแล้วค่อยทำนะ” คำว่า ‘รัก’ ของดนัย ทับทิมรู้ว่าหมายถึง ‘เอา’ เธอ แต่คนฟังอย่างเธอก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ฟัง รัก รัก รัก
“ไม่เอาค่ะ”
“เปียกไปหมดแล้ว ยังจะมาปฏิเสธอีก”
“อื้อ! พี่นัยอ่ะ” คนตัวเล็กพยายามหนีบขาไว้แน่นไม่ให้นิ้วร้ายของคนเจ้าเล่ห์ย่ำกรายรุกล้ำเข้าไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ดนัยหัวเราะต่ำ ก่อนจะช้อนอุ้มยัยตัวร้ายลอยพื้น แล้วพาเข้าไปในห้อง ก็ยั่วกันนักต้องโดนแบบนี้แหละ ชายหนุ่มจัดการเธอในแบบวิธีของเขา… ดูเหมือนเธอจะชอบเสียด้วย ทั้งครางและกอดรัดเขาไว้มั่น และกว่าที่จะปล่อยให้เธอได้ออกไปทำไข่เจียวให้เขาทานก็ใช้เวลาถึงสองชั่วโมงเต็มๆ
“หื่น!” ยัยตัวร้ายหันมาค้อนพลางแลบลิ้นใส่ หลังจากลุกนั่งหย่อนเท้าลงพื้น
“ก็ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เซ็กซี่กันล่ะ ไปทำไข่เจียวได้แล้วพี่หิว ชักช้าเดี๋ยวกินทับทิมแทนข้าวนะ” ดนัยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเวลาถูกยัยตัวร้ายโดนตัวนิดหน่อย บางอย่างใต้สะดือพร้อมตื่นเต็มที่ และดูเหมือนว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นแค่กับเธอคนเดียว
“จะกินไหมล่ะ?” หญิงสาวยิ้มยั่วและแอ่นอกเข้าหาท้าทาย และเมื่อเห็นเขาเตรียมจะลุกจากที่นอน ร่างเล็กๆ ซึ่งสวมเพียงเสื้อเชิ้ตของเขารีบแจ้นออกไปพร้อมหัวเราะระริก
ทิ้งให้คนมองตามยิ้มพลางส่ายหน้า ดนัยยอมรับเลยว่าตอนนี้บางอย่างในร่างกายแข็งขึงอีกแล้ว ได้แต่ข่มความรู้สึกเอาไว้ รู้ว่าขืนรักเธออีกรอบ ทับทิมไม่น่าจะรับไหวแล้ว เมื่อกี้เห็นเลยว่ากลีบดอกไม้แรกแย้มที่เขาสัมผัสทั้งปากและลิ้น บวม แดงไปหมด
***********
พี่นัยกินดุเกินไปไหมคะ น้องบวมหมดแล้ว อิอิ
+++++
ช่วงนี้เงียบมาก มีใครคอยอ่านหนูทับทิมและพี่นัยบ้างคะ คอมเมนต์มาให้กำลังใจไรต์หน่อยค่ะ
- Writer
