บทที 6.3 นางเป็นคนของข้า(NC)
เฉินเจ๋อหยุนดันนางลงนอนบนโต๊ะกลม จับขาเรียวข้างหนึ่งของนางวางที่ขอบโต๊ะ แทรกตัวทาบทับแนบชิด เจียงจูถิงที่พึ่งเข้าใจคำพูดของเขาพลันดึงตัวเองลุกขึ้นนั่ง สองมือดันอกกว้าง ส่ายหน้าห้ามปราม
“คุณชายทำตรงนี้ไม่ได้เจ้าค่ะ”
“ข้าทำได้! เจ้าไม่ต้องกังวลเปิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
อะไรคือ ไม่ต้องกังวล อะไรคือ เปิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจียงจูถิงแทบอยากจะร่ำไห้นึกโมโหนักเขียนขึ้นมาก็ตอนนี้ เหตุใดจึงสร้างพ่อตัวร้ายที่ดื้อดึง เอาแต่ใจ และไร้เหตุผลเช่นนี้
แม้ยามนี้รอบตัวจะมืดมิด สายฝนโหมกระหน่ำ แต่จะอย่างไรก็ไม่อาจกระทำเรื่องเช่นนั้นได้
“ไม่ได้เจ้าค่ะ”
เสียงของเจียงจูถิงเด็ดขาดจริงจังจนคนตัวโตใบหน้าเศร้าหมอง ยอมคลายมือจากเรียวขางาม แล้วเอ่ยเสียงอ่อนราวเด็กน้อยถูกมารดาตำหนิ
“ข้ากลัวเจ้าเปลี่ยนใจ ขับไล่ข้าอีก ถิงถิงข้าทำได้จริงๆ เจ้าเชื่อใจข้า”
เจียงจูถิงถูกพ่อตัวร้ายออด
