บทที่3.3 นางเอกบัวขาว
หลังจากที่องค์ฮ่องเต้เสด็จกลับที่ประทับ ขุนนางในงานเลี้ยงบางส่วนที่เริ่มเมามายก็ทยอยกลับ เฉินเจ๋อหยุนเองไม่มีเหตุผลให้ต้องรั้งอยู่ก็ขยับตัวลุกขึ้นเตรียมกลับเช่นกัน เพียงแต่ก้าวเดินพ้นเขตงานเลี้ยงมาได้ไม่นานนักเบื้องหน้าก็ปรากฏสตรีนางหนึ่งกำลังถูกบุรุษเกี้ยวพา
เดิมทีเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวพันอันใดกับเขา ตัวเขาย่อมไม่อยากยุ่งเกี่ยว เพียงแต่ยามเห็นใบหน้าของหญิงสาวเบื้องหน้า มุมปากก็ยกขึ้นแววตาฉายประกายความเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตวาดเสียงเข้มเด็ดขาดออกไป
“ใครอยู่ตรงนั้น!”
“คุณชายเฉิน” / “ใต้เท้าเฉิน”
เมื่อเห็นว่าการกระทำอันไม่สมควรของตนถูกผู้ใดพบเห็น บุรุษตรงหน้าก็แสดงท่าทางตื่นกลัวจนหน้าซีดตัวสั่น
“เกิดอันใดขึ้น”
“เอ่อ...”
เฉินเจ๋อหยุนมองใบหน้าซีดเซียวของบุรุษตรงหน้าแล้วนึกสมเพชไม่น้อย ขี้ขลาดตาขาว กล้าหาญเพียงกับสตรีบอกบาง สกุลหูช่างเลี้ยงดูลูกหลานได้ย่ำแย่ยิ่งนัก
“เป็น
