บทที 6.1 นางเป็นคนของข้า
เจียงจูถิงนอนอยู่ครึ่งวันก็ถูกกลิ่นอาหารทำให้ตื่นในตอนบ่ายคล้อย ท้องเล็กๆ ที่ว่างเปล่ามาทั้งวันส่งเสียงดังชวนให้อับอาย ทว่ายามลืมตาขึ้นก็พบว่าคนข้างกายหายไปแล้ว
นางหลับลึกจนลืมตื่นเช่นนี้ คุณชายจะโกรธจนจับนางไปโบยไหม
“ถิงถิง”
เสียงเรียกคุ้นหูทำเอาคนบนเตียงตกใจจนไหล่สะท้าน รีบสะบัดผ้าห่มออกจากตัวในทันที เพียงแต่ขณะที่กำลังจะก้าวขาลงจากเตียง ร่างสูงกำยำก็นั่งลงข้างนาง แขนแกร่งโอบเอวบางพร้อมกับกดจมูกลงบนเส้นผมของนาง
“ข้าเตรียมอาหารพร้อมแล้ว มากินข้าวก่อน ค่อยนอนกันต่อนะ”
เจียงจูถิงตัวแข็งเกร็ง ความหวาดกลัวเข้าครอบงำจิตใจอีกครั้ง
พ่อตัวร้ายคงไม่คิดใช้ความอ่อนโยนหลอกล่อนางก่อนลงมือสังหารใช่หรือไม่
เพียงแต่เมื่อเห็นว่าที่อกของเขาไร้ผ้าพันแผล ก็จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขายังไม่ได้ใส่ยาพันแผล มือบางดันตัวเองออกห่างจากเขาเอ่ยบอกน้ำเสียงนอบน้อมเช่นเคย
“คุณชายให้บ่าวทำแผล
