เขากระชับร่างกายหอมกรุ่นเข้าหาตัวอย่างแนบแน่น จับใบหน้าดื้อรั้นของคนตัวเล็กให้ได้มุมเหมาะเพื่อที่จะสอดปลายลิ้นเข้าหาเธอให้ถนัด แม้ว่าตอนนี้ปภาวรินทร์จะหลบหลีกแต่ก็ไม่อาจต้านทานความต้องการอันมากล้นของเขาได้อยู่ดี เธอไม่มีทางชนะเขาได้สำหรับเรื่องนี้ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่เคยชนะเขาเลยสักครั้ง!!
เว้นเสียแต่เสียงเคาะประตูห้องที่ดันดังขัดจังหวะขึ้น…
“เวรเอ้ย! จะมาเคาะเอาอะไรตอนนี้วะ!” ชายหนุ่มสบถขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อเสียงเคาะประตูนอกจากจะไม่ยอมเงียบมันกลับดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าคนที่กำลังเคาะอยู่พร้อมจะพังเข้ามาได้ทุกเมื่อ
คิดเช่นนั้นเขาจึงยอมปล่อยตัวคนที่กำลังยืนหอบหายใจออกห่างก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องโดยทีเธอเดินขาสั่นตามหลังมาติดๆ
“พ่อ!” แน่นอนว่าไม่เพียงแต่เหมราชเท่านั้นที่ตกใจเมื่อพบว่าคนที่กำลังยืนหน้าดุอยู่หน้าประตูห้องคือใคร ปภารินทร์เองก
