นางมารจำเป็น

ตัวร้ายเจอร้ายกว่า 2

เหตุการณ์เมื่อตอนเที่ยงยังเป็นที่พูดถึงตลอดวันที่ผ่านมานี่เป็นการเตือนคนของตระกูลรองว่าอย่าริมาสร้างเรื่องให้ไม่งั้นพวกนางนี่ละจะเป็นคนลงมือจัดการด้วยตัวเอง

ตอนกลางคืนก็มีงานเทศกาลไหว้ศาลเทพจันทราที่เป็นสถานที่ขอพรเรื่องของความรักและเป็นที่นิยมในหมู่ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ไร้คู่ครอง การมาขอพรก็จะมีวิธีการขอพรโดยหาด้ายแดงมาผูกที่ต้นไม้ใหญ่กลางศาลเจ้าพร้อมกับห้อยป้ายชื่อของตัวเองเพื่อเป็นการขอพรกับท่นเทพจนทรา แต่ถ้ามองอีกมุมหากผู้ที่มาร่วมงามพบเห็นรายชื่อที่ห้อยอยู่ต้นไม้ใหญ่ก็จะรู้โดยทันทีว่าชายหนุ่มหรือหญิงสาวคนนั้นๆยังไม่มีคู่หมั่นหมายและอาจบังเอิญพบชื่อของคนที่พึงใจอยู่ก็สามารถเกี้ยวพาราสีได้อย่างสบายใจ จึงทำให้งานวันนี้เป็นที่รอคอยของหนุ่มสาวในเมืองหนายโจที่ยังโสดทุกคนและหญิงสาวทั้งสองคนก็เป็นหนึ่งในนั้น

'คนเยอะจริงๆเฮะ'

ความคิดของคนทั้งคู่นั้นช่างเหมือนกันเพราะทันทีที่ย่างเข้ามาในงานเทศกาลพวกนางทั้งสองก็กลายเป็นจุดสนใจทันที ซีซีและซีเหมยได้ปลอมตัวเป็นชายหนุ่มรูปงามอีกครั้งเพื่อที่จะมาเดินเที่ยวที่งานเทศกาลในคืนนี้ ทั้งสองต่างเป็นที่สนใจของหญิงสาวเกือบทั้งงานแต่พวกเธอก็หาได้รับรู้เพราะทั้งคู่มีสิ่งอื่นที่ดึงความสนใจไปหมดแล้วนั่นก็คืออาหารตามเส้นทางที่เดินผ่านมา

"ท่านพี่ข้าว่าพวกเราลองไปผูกด้ายแดงกันเถอะ"

ซีเหมยสนใจในความเป็นมาของที่นี่หญิงสาวแบบเธอก็อยากจะลองมีคนรักกับเขาเหมือนกันนะในโลกนู้นไม่มีใครสนใจเธอเพราะเธอนั้นร่างกายไม่แข็งแรงเจ็บป่วยบ่อยครั้งจึงไม่มีใครมาสนใจเธอนัก แต่ที่นี่เธอไม่เหมือนเดิมแล้วหากมีคนที่พอจะร่วมผูกชะตากับเธอได้เธอก็จะเลือกคนที่ดีและรักเธอที่สุดมาแต่งด้วยเท่านั้น

"นี่เจ้าอยากได้เจ้าสาวแล้วเหรอ"

หึ หึ ซีซีแกล้งถามซีเหมยเล่นแต่พอมองหน้านางก็เห็นหน้างอๆแก้มพองลมเข้าให้ น้องเธอคงอยากมีชายหนุ่มไว้ข้างกายแล้วละ

"ข้าแค่อยากให้ท่านสนใจในเรื่องนี้บ้างต่างหากละที่บ้านเก่าท่านก็ไม่สนใจใครจนคนอื่นๆเขานึกว่าท่านชอบเพศเดียวกันหมด"

"อึก...ฮ่าๆๆๆ"

แทนที่ซีซีจะโกรธนางกลับหัวเราะออกมาเสียยกใหญ่ก็เรื่องที่ซีเหมยพูดมามันจริงเสียยิ่งกว่าจริง ที่โลกเดิมนางไม่สนใจพวกชายหนุ่มที่มาจีบจนมีข่าวลือว่านางเป็นผู้หญิงที่มีรสนิยมทางเพศเดียวกัน แต่เธอก็หาสนใจไม่เพราะเธอเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงจริงๆนี่

"ท่านนี่แปลกคนจริงข้าไม่ยอมรับที่จะมีพี่สะใภ้แบบเดียวกันนะ"

‘ข้าอยากเป็นท่านน้า’ ซีเหมยได้แต่บ่นความต้องการของตัวเองในใจ

"ไม่ดีเหรอเจ้าจะได้มีเพื่อนเล่น"

ซีซีก็ช่างพูดหยอกน้องสาวของตัวเองเสียเหลือเกินก็รู้ว่านางอยากเลี้ยงหลานแต่ก็ยังชอบมาบอกว่าจะหาพี่สะใภ้ให้ เธอครุ่นคิดอยู่นานก็ได้คำตอบให้ตัวเอง

‘คงไม่มีทางหรอกเพราะที่นี่นางยังมีท่านพ่อและท่านแม่เป็นแนวหลังไม่มีทางที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่’

สายตาของคุณหนูตัวเล็กช่างมุ่งมั่นเหลือเกินเมื่อคิดว่าจะมีคนช่วยห้ามปรามพี่หญิงตนหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาโดยไม่รู้เลยว่าในใจของซีซีนั้นเธอคงไม่มีทางไปรักใครได้อีก เมื่อหวนคิดถึงวันที่เธอเกือบตายและมีบุรุษลึกลับที่ได้เข้ามาช่วยเธอไว้คนที่กล้าฝ่ากองเพลิงมาช่วยเธอเขาคือคนที่กุมหัวใจเธอไปแล้ว แต่ก็น่าเสียดายที่ตอนนั้นเธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะลืมตามองดูหน้าของเขาเสียด้วนซ้ำ

"ข้าว่าเราไปลองขอพรก็ดีเหมือนกันนะ น้องข้าวันนี้เรามาเที่ยวให้สนุกกันดีกว่า"

"อืมไปซิข้าอยากดูพลุที่ศาลาริมน้ำด้วย"

ทั้งสองสาวเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่กลางศาลก่อนที่จะอธิษฐานและเขียนป้ายชื่อห้อยกับด้ายแดงของพวกนางไว้ การกระทำของพวกนางตกสู่สายตาของทุกคนโดยที่พวกนางไม่รู้ตัวเลยว่าการมาของทั้งสองเป็นที่สนใจจากชายและหญิง

"ดูคุณชายสองคนนั้นสิช่างรูปงามเสียจริงข้าเห็นแล้วใจสั่นก้าวขาแทบไม่ออกเลย"

คุณหนูหลี่ฉิงคุณหนูรองจากตระกูลสายรองนั่นเองที่เป็นคนสะกิดเรียกบรรดาพี่น้องในตระกูลให้หันมาดูชายหนุ่มทั้งสองคน วันนี้ทางผู้ใหญ่อนุญาตให้พวกนางมาเดินเที่ยวงานเทศกาลด้วยเหมือนกันเพราะพรุ่งนี้หลังจากมีงานเลี้ยงภายในเสร็จวันต่อมาพวกนางก็จะต้องเดินทางกลับจวนตระกูลสายรองเสียแล้ว

"พี่ใหญ่ข้าว่าข้าเห็นพวกคุณหนูของตระกูลสายรองนะ"

ซีเหมยหันไปมองกลุ่มสาวๆที่มองพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว นั่น!ใช่พวกคุณหนูนิสัยไม่ดีจริงๆด้วย

"ข้าว่าพวกเราเข้าไปทักหน่อยดีกว่า"

ซีซีพูดยิ้มๆสายตาแวววาวไอหังหารลอยออกมาจนซีเหมยต้องรีบดึงแขนไว้

"ถ้าท่านจะเข้าไปก็ควรเก็บไอสังหารพวกนี้ก่อนไม่งั้นคงถูกพวกทหารอารักขาของพวกนางชักดาบออกมาฟันพวกเราก่อนที่จะเดินเข้าไปถึง"

ได้ยินที่ซีเหมยเตือนนางก็รีบเก็บไอสังหารก่อนที่จะใช้ปราณปกปิดอีกครั้งทั้งยังเปลี่ยนเสียงให้ทุ้มเหมือนบุรุษขึ้นด้วย

ทั้งสองหนุ่มเดินเข้าไปหาด้วยรอยยิ้มที่มองแล้วไม่มีหญิงสาวคนไหนที่กล้าเมินหนี มีแต่ต้องก้มหน้าลงด้วยความเขินอายและพวกนางก็ไม่เคยเจอบุรุษที่มีเสน่ห์มากมายถึงเพียงนี้

"ขออภัยที่มารบกวนคุณหนูทั้งหลายข้ามีเรื่องสอบถามพวกคุณหนูสักครู่ไม่ทราบว่าทางไปศาลาริมน้ำต้องเดินไปทางไหน"

คุณหนูพวกนั้นพอเห็นซีซีเข้ามาทักก็อายม้วนบิดไปมาผ้าเช็ดหน้าที่ถือก็ม้วนจนใกล้จะขาดออกเป็นสองส่วน ซีเหมยได้แต่แอบเบ้ปากอยู่ข้างหลัง

"พวกท่านมาจากที่อื่นหรือเจ้าค่ะ"หลี่ฉิงรีบตอบรับนางดีใจเป็นอย่างมากที่บุรุษรูปงามที่แอบพึงใจจะเดินเข้ามาสารสัมพันธ์ก่อน

"ต้องขออภัยข้าลืมแนะนำตัว ตัวข้าคือต้าเฉิน แซ่หม่า สวนน้องชื่อ หม่าต้าหลง"

แนะนำตัวและยกมือคารวะกันเสร็จพวกนางทั้งสองก็อยู่คุยตามน้ำสักครู่แม้ในใจอยากจะเดินหนีก็ตาม ซีเหมยเริ่มรู้สึกรำคาญสายตาที่มองมาทางนางเหลือเกินเพราะตอนนี้มีคุณหนูบางคนคิดจะทอดสะพานให้นางเสียแล้ว

"คุณชายตระกูลหม่านั่งเองถ้างั้นข้าจะพาท่านไปดีหรือไม่เจ้าค่ะ"

หลี่ฉิงรีบเสนอตัวอย่างไวทำทีเป็นนึกออกว่าพวกนางทั้งสองคือใคร

"ต้องขออภัยด้วยคุณชายหม่าทั้งสองด้วยเจ้าคะน้องรองของข้านางพูดเล่นนะเจ้าค่ะพวกท่านเดินไปตามทางที่มีโคมไฟสีแดงไม่นานก็จะถึงศาลาริมน้ำแล้ว"

เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลี่ที่ขัดคุณหนูรองเสียเองนางส่งสายตาไปยังน้องรองของนางช่างเป็นผู้หญิงที่ใจกล้าหน้าไม่อายเสียจริง

"ไม่เป็นไรถ้าไม่รังเกียจข้าขอเชิญพวกท่านไปชมพลุที่นั่นด้วยกันดีหรือไม่"

ซีซีมีจุดประสงค์ให้พวกนี้ไปกับนางอยู่ก่อนแล้วเธอต้องการที่จะสั่งสอนเล็กๆน้อยๆที่พวกนางกล้ามารังแกสาวใช้และแสดงกิริยาที่จองหองอวดดีกับท่านแม่ของพวกเธอ ถ้าไม่มีใครสั่งสอนก็คงไม่รู้จักสำนึกผิดชอบชั่วดี

ทางด้านคุณหนูใหญ่พอได้ยินคำเชิญชวนที่ดูเว้าวอนก็ยิ่งลำพองใจในเสน่ห์ของตัวเองพลางคิดว่าคุณชายหม่าต้าเฉินคงจะแอบพึงใจเธอและอยากรู้จักเธอจึงได้เแสร้งทำทีเข้าถามทาง สงสัยความงามของเธอคงต้องตาต้องใจคุณชายหม่าเสียแล้ว

"ในเมื่อท่านพูดเช่นนี้ข้าก็คงมิอาจกล้าหักหาญน้ำใจของคุณชายหม่าไม่ พวกน้องๆของข้าก็คงอยากจะไปดูพลุที่นั่นเหมือนกันถ้าอย่างนั้นคงต้องขอรบกวนท่านด้วย"

หญิงสาวทั้งหมดย่อกายลงด้วยท่วงท่าที่มีจริตก่อนที่จะเดินนำทางพวกเธอไป เมื่อพ้นสายตาพวกนางซีเหมยก็รีบหยิกแขนพี่สาวทันที

"ท่านทำแบบนี้ทำไมข้าไม่สนุกด้วยแล้วนะ"

"ข้าว่าเจ้าต้องเปลี่ยนคำพูด นี่!คือสิ่งที่เพิ่งเริ่มต่างหาก"

แม้จะไม่เข้าใจแต่พอมองสายตาของท่านพี่ซีซีแล้วซีเหมยก็ได้แต่สวดภาวนาให้พวกคุณหนูตระกูลสายรองที่ได้ทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตของพวกนางที่มาทำร้ายคนในครอบครัวของพวกเธอ จนทำให้พี่หญิงของข้าไม่พอใจต่อการกระทำเหล่านั้นและสิ่งที่ต้องชดใช้ก็อาจมากขึ้นเป็นเท่าตัวเหมือนกัน

นิสัยนี้ของซีซีมีมานานแล้ว ‘ดีมาดีตอบร้ายมาร้ายแรงกลับกว่าเท่าตัว’ แต่ซีเหมยไม่รู้ว่าในโลกนี้ซีซีนั้นได้เพิ่มความโหดขึ้นมากกว่าเดิม

ศาลาริมน้ำเป็นที่ดูพลุที่ผู้คนนิยมมากที่สุดเพราะสถานที่แห่งนี้ทั้งคุณหนูหรือคุณชายอาจจะมาเจอคนที่หมายตาไว้ก็ได้ตัวศาลานี้มีขาดกว้างใหญ่ทอดแนวยาวตามสายของแม่น้ำไปไกลเกือบ10 ลี้*ถึงคนจะมากันมากก็ไม่มีคำว่าแน่นสักนิด

"ข้าว่าเราไปมุมโน้นดีกว่าคนไม่ค่อยพลุกพล่านเป็นส่วนตัวดี"

ซีซีออกตัวเดินนำไป พวกนางก็คิดเข้าข้างตัวว่าคุณชายหม่าตงเฉินต้องการที่จะสานสัมพันธ์ด้วยจึงไม่อยากให้ใครรบกวน

พวกนางเชิดหน้าขึ้นยามเมื่อสายตาของคุณหนูท่านอื่นที่มองมายังพวกเธอด้วยความอิจฉายิ่งถูกมองมากเท่าไหร่พวกเธอยิ่งได้หน้ากันเท่านั้น

"ท่านช่างมีความลับเยอะเสียจริง"

คุณหนูใหญ่พูดพลางส่งสายตาสื่อความหมายให้พวกน้องๆของนางที่ต่างก็ส่งสีหน้าไม่พอใจออกมา หากพี่ใหญ่ต้องการคุณชายตรงหน้าพวกนางก็ไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป คนที่เจ็บแค้นที่สุดคงเป็นคุณหนูรองหลี่ฉิงนางถึงกับกำหมัดแน่นนึกแค้นใจที่พี่หญิงหลี่หลิวมาแย่งชิงคนที่นางหมายตาไปอย่างหน้าไม่อายส่วนคุณหนูคนอื่นๆเมื่อเห็นพี่หญิงใหญ่ลงมือก็หันไปแย่งชิงกันเพื่อที่จะได้โอกาสสานสัมพันธ์กับซีเหมยแทน

'ซวยแล้วตู'เป็นเสียงที่ดังออกมาจากใจของซีเหมยเมื่อรับรู้ได้ถึงพลังงานที่มุ่งตรงมายังนาง

"ข้าแค่ไม่อยากให้อะไรมาบดบังความงามจากสิ่งที่ข้าอยากมอง"

เพียงประโยคนี้ของซีซีก็ทำให้คุณหนูใหญ่ถึงกับสะท้านไปด้วยเสน่ห์หาและนางยิ่งหลงตนมั่นใจในรูปโฉมว่านางสามารถพิชิตใจของชายหนุ่มที่หญิงสาวทั่วทั้งงานสนใจให้มาอยู่กับนางได้ในขณะนี้ กลับเป็นซีเหมยเสียเองที่ขนลุกกับการทอดสะพานของหญิงสาวนางแทบอยากจะยกมือและกล่าวว่านับถือๆ

"ข้า..."

"เจ้าว่าพลุที่สวยงามมีอันตรายหรือไม่"

คุณหนูหลี่หลิวปรับอารมณ์ตามไม่ทันแต่ก็ยังรักษาสีหน้าไว้ได้ดีแม้จะรู้สึกเสียหน้าขึ้นมาก็ตามก่อนจะตอบคำถามที่เธอถามแทน

"ของสวยงามทุกสิ่งต้องมีปราการที่ป้องกันตัวเองเพื่อไม่ให้สิ่งใดมารบกวนหรือทำร้ายได้ง่ายเช่นกัน"

นี่นางคงสื่อให้เขาระวังซินะช่างเป็นหญิงสาวที่ขี้โมโหเสียจริง

"ข้าจะจำไว้" ซีซีกดรอยยิ้มลึกจนเห็นลักยิ้มข้างหนึ่งของเธอแต่ซีเหมยที่เห็นแทบอยากจะวิ่งกลับจวนทันที

คุณหนูใหญ่ที่ตอนนี้โดนพิษร้ายของเสน่ห์ที่ซีซีจงใจปล่อยออกมาก็ยืนนิ่งเสียอาการลืมปั้นสีหน้าหญิงงานชาญฉลาดเมื่อครู่ไปเสียสิ้น ไม่นานเสียงพลุก็ดังขึ้นแตกกระจายตัวบนท้องฟ้าสวยงามทั้งเรียกสติและดึงสายตาทุกคนหันกลับไปมองสนใจที่มัน

หญิงสาวทั้งหลายกรูกันไปที่ระเบียงของศาลาที่ยื่นออกไปทางแม่น้ำส่งเสียงชื่นชมหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้ชะตากรรมของพวกเธอ

ซีเหมยเดินมาข้างซีซีก่อนที่จะมองหน้า

"ท่านพี่ต้องการสิ่งใดจากพวกนาง"

ซีซีไม่ตอบสายตาที่ส่งออกมามีแต่ความเย็นชาเขาเริ่มสร้างลูกไฟกลมๆที่ฝ่ามือก่อนที่จะโยนขึ้นฟ้าไม่ไกลจากกลุ่มพวกนาง

"พี่หญิง!!"ซีเหมยอุทานได้แค่นั้นซีซีก็ดึงตัวเธอออกมาด้วยวิชาตัวเบาที่ไม่รู้ว่าแอบไปฝึกตอนไหนถึงได้รวดเร็วและเงียบเชียบปานนี้

เพียงแค่พวกเธอออกมาจากตรงนั้นลูกไฟที่ซีซีปล่อยออกไปก็ระเบิดขึ้นทำให้กลุ่มของพวกคุณหนูตระกูลรองตกใจจนตกน้ำตกท่า บางคนก็โดนสะเก็ดไฟที่แขนที่ขาก็เป็นแผลพุพองจนน่ากลัวและหากแผลหายก็คงทิ้งรอยแผลเป็นให้เห็นเป็นแน่

ซีซีใช้วิชาตัวเบาหิ้วซีเหมยมาไกลมากนางตั้งใจที่จะกลับจวนเลยวันนี้นางพอใจที่ได้แก้แค้นเล็กๆน้อยให้กลับสาวใช้ที่จวนของนางแล้ว

"พี่หญิงให้ข้าเดินทางด้วยตัวเองเถอะข้าอยากลองใช้วิชาตัวเบาที่ข้าฝึกไว้บ้าง"

ซีซีได้ยินดังนั้นก็หยุดที่หลังคาบ้านหลังหนึ่งก่อนจะปล่อยให้น้องสาวลง

"เจ้าค่อยๆส่งลมปราณไปที่เท้านะเพราะพลังที่ได้จากการเชื่อมปรานนั้นมากกว่าตอนที่เจ้าฝึกแต่ก่อนนัก"

ซีเหมยพยักหน้าก่อนที่จะรวมลมปราณแล้วส่งไปยังเท้าทั้งสองข้างเธอรู้สึกถึงร่างรายที่เบาหวิวจนเธอทรงตัวไม่ได้เล็กน้อย

"ใจเย็นซีเหมยค่อยๆส่งพร้อมกระโดดไปข้างหน้า"

ซีเหมยพยักหน้าอีกรอบพร้อมกับเริ่มใหม่เธอค่อยๆส่งลมปราณพร้อมกับกระโดด

พึบ!!!!!

ร่างของซีเหมยหายไปต่อหน้าต่อตาอะไรจะเป็นเลิศขนาดนั้นซีซียิ้มก่อนที่จะตามไปทันที

พึบ!!!!!!

ร่างของซีซีก็หายไปอีกคนวิชาตัวเบาของทั้งสองนั้นมาอยู่ที่ขั้นเก้าแล้วเป็นผลจากการเชื่อมปรานที่ท่านพ่อของพวกนางทำให้ถ้าตงโฉรู้เขาคงได้แต่ร้องไห้ด้วยความดีใจ(หรือเสียใจ)เพราะเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้คงมีแต่ความโกลาหลยิ่งนัก

*ขั้นหน่วยวัดความยาวจะแบ่งออกเป็น. 1 ลี้ = 150 จั้ง = 500 เมตร 2 ลี้ = 1 กิโลเมตร หรือ 1000 เมตร