นางมารจำเป็น

นางฟ้าจำแลงกับนางมารจำเป็น

ซีเหมยสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนเธอฝันเห็นงูสองตัวสีดำกับสีขาวเผือกกำลังไล่ฉกเธอกับซีซีทั้งสองต่างวิ่งหนีทั้งใช้วิชาตัวเบาก็แล้วใช้วรยุทธ์ฆ่ามันก็แล้วแต่พวกมันก็จะฟื้นคืนมาตลอดจนสุดท้ายพวกเธอหนีไม่ไหวและมันก็เลื้อยมารัดพวกเธอจนได้ ก่อนที่มันจะเขมือบพวกเธอลงท้องซีเหมยก็ตื่นก่อนพอดี

"ฝันบ้าอะไรชักจะน่ากลัวเกินไปแล้ว" ซีเหมยสงบใจได้ก็นึกถึงเรื่องเมื่อคนที่โดนสาดยานอนหลับใส่พอกวาดสายตารอบตัวเธอเห็นซีซียังนอนอยู่ข้างๆ น่าแปลกปกติซีซีจะตื่นนอนก่อนเธอตลอดวันนี้ทำไมถึงตื่นช้ากว่าเธอละ

ซีเหมยเขย่าตัวซีซีเบาๆ แต่เธอกลับโดนคลื่นพลังจากตัวซีซีกระแทกเธอออกมาซะงั้น

"ซีซี ตื่นได้แล้วนอนจนจะอืดแล้วนะ"

ความรู้สึกของเธอบอกว่ามีสิ่งที่ผิดปกติแน่นอน ซีซีไม่เคยนอนตื่นสายมาก่อน

"ใช่สิ เมื่อคืนนี้หลังจากที่เราหลับไปพี่ซีซีต้องออกมาช่วยเราอยู่แล้ว บ้าเอ๊ย!!เกิดอะไรขึ้นกัน"

ความทรงจำเมื่อคืน มีคนน่าสงสัยที่มาสอดแนมพวกเธอและได้วางยาเธอจนสลบไปหวังว่าพี่ซีซีคงไม่เป็นอะไรนะ

ซีเหมยออกไปสั่งให้เสี่ยวเอ้อยกน้ำกับผ้ามาให้เพื่อเช็ดตัวให้ซีซีแต่ทุกครั้งที่แตะโดนตัวเธอก็จะมีคลื่นพลังแผ่ออกมาขืนเป็นแบบนี้คงไม่ได้เช็ดตัวกันพอดี

"คุณหนูขอรับนายท่านให้มารับกลับจวนขอรับ"เสียงพ่อบ้านตงนี่มาได้เวลาพอดี

"เข้ามาได้"ซีเหมยรีบดึงผ้าคลุมร่างของซีซีให้เรียบร้อยก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้พ่อบ้านตงเข้ามา

"คารวะคุณหนูทั้งสอง ท่านเจ้าเมืองได้สั่งให้ข้ามารับคุณหนูทั้งสองกลับจวนข้าต้องขอโทษด้วยที่ปล่อยให้คุณหนูทั้งสองรอนาน"

"ไม่เลยมาได้เวลาพอดีต่างหาก ช่วยเรียกให้ทหารหญิงมาอุ้มพี่ซีซีกลับจวนทีแต่รอข้าที่ข้างนอกห้องก่อนนะให้ข้าแต่งตัวให้พี่หญิงเสร็จแล้วข้าจะเรียก"

"ขอรับคุณหนู"พ่อบ้านตงรีบร้อนออกไปตามทหารหญิงพร้อมเตรียมรถม้าทันที ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไปที่จวนคงต้องวุ่นวายมากแน่ไหนจะฮูหยินและท่านเจ้าเมืองที่จะต้องเสียใจเป็นอย่างมาก เขาได้แต่ภาวนาให้ท่านเทพช่วยคุ้มครองคุณหนูของเขาด้วย

ซีเหมยรีบแต่งตัวให้พี่สาวของตนก่อนที่จะเช็ดหน้าเช็ดตาให้ตัวเองอย่างเร่งรีบจะช้ากว่านี้ไม่ได้แล้วพี่ซีซียังไม่ยอมฟื้นขึ้นมาทำให้เธอเป็นห่วงนัก

"เข้ามาได้แล้ว"

เหมือนใจสื่อถึงกันเธอน้ำตาแทบไหลที่เห็นบิดาบุญธรรมของเธอที่เดินเข้ามาพร้อมคนอื่นๆ

"ท่านพ่อ"ซีเหมยนิสัยยังเด็กนักเธอวิ่งโร่เข้าสวมกอดบิดาก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้จะไหลเป็นสาย

"ใจเย็นๆมีสิ่งใดเกิดขึ้นบอกพ่อมาเถิดเจ้าอย่าได้กังวลไป"เมื่อเห็นน้ำตาของบุตรสาวคนเล็กตงโฉเริ่มรู้สึกสะท้อนใจในสิ่งที่ผ่านมาและบางสิ่งนี้อาจทำให้ตนต้องตัดสินใจทำในสิ่งที่เป็นการปกป้องครอบครัวของตัวเองอย่างจริงจังเสียที

"ท่านพี่ซีซีนอนไม่ได้สติเลยเมื่อคืนมีคนร้ายสะกดรอยตามมาข้าเสียท่าให้เลยโดนยาสลบและหลับไปก่อนไม่รู้ว่าท่านพี่ซีซีเกิดเหตุอะไรขึ้นบ้างถึงได้นอนยังไม่ฟื้น"

"ให้พ่อตรวจดูก่อนเจ้าก็ใจเย็นๆอย่าเพิ่งคิดมาก"ตงโฉเดินมาดูบุตรสาวสีหน้าก็ดูปกติดีหรือว่าจะโดนพิษ คิดได้ดังนั้นตงโฉก็จะตรวจชีพจรแต่พอมือไปเตะโดนตัวของซีซีก็มีคลื่นพลังแผ่ซัดออกมาเบาๆ

"เป็นยังไงบ้างท่านพ่อ ตรวจชีพจรได้หรือไม่"ซีเหมยร้องไห้จนดวงตาบวมหมดแล้วเธอหวังแค่ให้อาการของซีซีไม่เป็นอะไรมาก

"มีคลื่นพลังบางๆคลุมร่างของซีซีอยู่คงต้องใช้ปราณเชื่อมจุดพลังชี่แล้วละ"ตงโฉใช้ปราณเชื่อมจุดพลังชี่เพื่อรักษาให้ซีซีคงมีแต่วิธีนี้ถึงจะช่วยนางได้

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงตงโฉก็หยุดมือทำการรักษาลง สมกับเป็นพลังปราณที่บริสุทธิ์และมากมายเหลือเกินหากเขาช่วยนางช้ากว่านี้พลังของนางคงระเบิดตัวออกมาและถ้าหากเป็นอย่างนั้นเมืองๆนี้คงหายไปจากแผ่นดินอย่างแน่นอน

"อืมมม"เสียงครางเบาๆออกจากปากร่างบางที่ทุกคนเป็นห่วงอยู่มันช่วยเรียกความสนใจของทุกคนได้ทันที

"พี่ซีซีฟื้นแล้ว เจ้าเป็นยังไงบ้างรู้สึกไม่สบายตรงไหนบอกข้ามาเลย" ซีเหมยรีบประคองร่างของซีซีลุกขึ้นก่อนจะหยิบน้ำให้ทานพร้อมยิงคำถามใส่

"ข้ารู้สึกมึนหัวนิดหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไรกลับรู้สึกปลอดโปร่งตัวเบาสบายขึ้นกว่าเมื่อวานมาก"

ซีซีมองหน้าทุกคนก่อนที่จะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้

"ท่านพ่อข้ามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง"

ตงโฉเห็นสายตาของบุตรีก็ได้ให้คนอื่นๆออกไปรอข้างนอกก่อนจะหันกลับมาสนใจฟังเรื่องราวจากบุตรสาวของตน

นางเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนรวมถึงเรื่องหญิงเจ้าของบ้านที่เธอได้ช่วยไว้ ตงโฉได้ฟังก็ทำสีหน้าตกใจเพราะสิ่งทที่บุตรสาวของเขาพูดมามีเรื่องที่ชาวเมืองของเขามีพฤติกรรมอันร้ายกาจและเขาก็รู้สึกไม่ชอบใจที่ชาวบ้านเมินเฉยต่อกันไม่ได้มีใจช่วยเหลือกันอีกอย่างเรื่องนี้ยังมีเงื่อนงำอีกหลายส่วนเขาคงต้องลงมือสืบสวนเองเสียแล้ว

"ข้าอยากไปดูนางเสียก่อนค่อยกลับจวนได้หรือไม่ท่านพ่อ" ซีซีนึกห่วงหญิงชาวบ้านผู้นั้นหลายส่วน

"เจ้าไม่ขอพ่อก็ต้องลงไปดูด้วยตัวเองอยู่ดี" ตงโฉพูดก่อนที่สีหน้าจะดูดุดันขึ้น เขาไม่เคยคิดเลยว่าชาวเมืองที่เขาปกครองให้อยู่อย่างร่มเย็นจะมีคนเห็นแก่ตัวมากเช่นนี้

"เจ้าทั้งสองทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนเถิดพ่อจะรออยู่ข้างล่าง" ตงโฉดูสภาพทั้งสองคนแล้วก็ได้แต่อมยิ้มถึงพวกนางจะเป็นหญิงงามแต่เขาก็มองว่าพวกนางยังเด็กนักในโลกนี้

ทั้งสองสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวใหม่อีกรอบก่อนที่จะลงไปหาท่านพ่อของพวกเธอ พวกนางมองหาไม่นานก็เห็นท่านพ่อนั่งอยู่ใกล้กับประตูทางออก

"ท่านพ่อพวกข้ามาแล้วขออภัยที่ทำให้รอนาน"ซีซีและซีเหมยย่อกายทำความเคารพต่อท่านพ่อของพวกเธอถึงยังไงพวกเธอก็เป็นเด็กให้ผู้ใหญ่รอออกจะเสียมารยาทมากนัก

"ลุกขึ้นเถิดพวกเราจะได้รีบไปพ่อได้สั่งของว่างทานรองท้องให้พวกเจ้าแล้วขึ้นไปกินที่รถม้าในระหว่างเดินทางก็แล้วกัน"

ตงโฉกล่าวจบก็เดินนำทุกคนเดินขึ้นรถม้า เขาสั่งให้คนขับเร่งรีบเพื่อไปหาหญิงเจ้าของบ้านที่ซีซีได้ช่วยไว้เมื่อคืนมีหลายเรื่องที่เขาต้องรีบแก้ไขโดยเฉพาะเรื่องของซีซีที่ใช้วิธีการพิเศษในการดับเปลวเพลิงหวังว่าเรื่องเมื่อคืนคงยังไม่ลุกลามไปไกล ทั้งสองสาวขึ้นรถม้าก็รีบกินของว่างรองท้องก่อนเพราะเมื่อคืนก็ไม่ได้ทานอะไรมากตื่นมาก็ช่วงสายทำให้ตอนนี้ท้องไส้กำลังประท้วงว่าหิวแล้วอีกทั้งพวกนางก็มั่นใจว่าคนที่อาศัยรอบข้างคงไม่ยื่นมือมาช่วยหญิงเจ้าของบ้านอย่างแน่นอน

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านที่เกิดเหตุพวกนางทั้งสองมองผ่านผ้าม่านออกไปก็เห็นหญิงสาวเจ้าของบ้านกำลังเก็บของที่ไม่โดนไฟเผาเมื่อคืนอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนบ้านมาช่วยเหลืออย่างที่ควรจะเป็น เมื่อมองไปที่ท่านพ่อท่านก็ลงจากรถม้าและเดินเข้าไปพูดคุยกับนางแล้ว

"เจ้ามีเรื่องอะไรถึงต้องมาขนข้าวของคนเดียวเช่นนี้"ตงโฉลองหยั่งเชิงถามหญิงสาวดู

"ข้าน้อยมีนามว่าเหมยหลี่ฮวาข้าวของพวกนี้เป็นสิ่งที่หลงเหลือจากบ้านของข้าที่โดนไฟไหม้เมื่อคืนเจ้าค่ะ" หญิงสาวพูดตอบเมื่อเห็นคนที่มาใหม่ไม่มีท่าทีคุกคามหรือรังเกียจตนเองแถมยังมาพูดคุยสอบถามด้วยความใส่ใจ

"แล้วเหตุใดเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ถึงไม่มีใครมาช่วยเจ้าเลย" หญิงสาวได้ยินคำถามก็อึกอักไม่รู้จะตอบยังไง

ทหารที่เดินไปสอบถามชาวบ้านอยู่ใกล้ๆเมื่อได้คำตอบก็กลับมารายงานเจ้าเมืองและคำตอบที่ตงโฉได้รับฟังก็เหมือนที่ซีซีแจ้งแก่ตนเมื่อเช้าทำให้เขารู้สึกแย่กับความคิดของชาวบ้านแถบนี้เป็นอย่างมาก

"ทหารเรียกชาวบ้านมารวมตัวกันให้หมดบอกไปว่าเจ้าเมืองของพวกเขามาเยี่ยม"

ทหารรับคำก่อนจะรีบออกไปกล่าวประกาศไม่นานชาวบ้านก็มารวมกันที่หน้าบ้านหญิงกาลกิณีทั้งหมด

"ข้าอยากทราบว่าเหตุใดหญิงชาวบ้านผู้นี่ถึงเป็นที่รังเกียจต่อเพื่อนบ้านนักข้าไม่เห็นนางจะมีสิ่งใดผิดแปลกไปกว่าผู้อื่น" เจ้าเมืองตงโฉไม่มีพูดอ้อมค้อมเมื่อเอ่ยปากก็กล่าวชัดตรงประเด็น ทำเอาชาวบ้านที่ได้ยินถึงกับมีสีหน้าย่ำแย่ไม่กล้าเอ่ยปากกล่าวสิ่งใดมีเพียงเสียง เอ่อ อ่า ในลำคอ

"ขออภัยท่านเจ้าเมือง เป็นแม่สามีของนางที่เป็นคนออกมาเปล่าประกาศเรื่องต่างๆของนางให้พวกข้าน้อยได้ฟังรู้ตัวอีกทีก็ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนางเพราะกลัวจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเอง"

มีชาวบ้านคนหนึ่งเป็นหน่วยกล้าตายเดินเข้ามาพูดกับท่านพ่อของพวกนาง อย่างกล้าๆกลัวๆว่าคำพูดของตนจะไม่เข้าหูท่านเจ้าเมืองแต่เรื่องที่เขาเล่าก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด

สิ่งที่ชาวบ้านคนนี้เล่าออกมามันทำให้เห็นว่าชาวบ้านพวกนี้เชื่อคำพูดลอย ๆ โดยที่ไม่นึกถึงความจริงว่าจะเป็นอย่างไรเลยช่างน่าโมโหนัก

"เพียงแค่นี้พวกเจ้าก็พากันเชื่อหากข้าบอกว่านางคือหญิงที่โชคดีที่สุดพวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่" ชาวบ้านต่างมองหน้ากันอย่างงุนงงไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านเจ้าเมืองพูด

"หมายความว่าอย่างไรหรือขอรับท่านเจ้าเมืองที่บอกว่านางโชคดี"ชาวบ้านอีกคนเอ่ยถามอย่างสงสัย

"เมื่อคืนมีเหตุการณ์ไฟไหม้ใช่หรือไม่แล้วไฟดับได้อย่างไรหรือ" ตงโฉเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเนิบนาบสบายอารมณ์

"ใช่ๆเมื่อคืนมีหญิงลึกลับมาช่วยดับไฟนางดูดเปลวไฟเข้าไปในดวงไฟของนาง" ชาวบ้านที่อยู่เห็นเหตุการณ์เมื่อคืนนี้พูดออกมาอย่างตื่นเต้น

"ข้าก็เห็นเหตุการณ์ แถมเมื่อเช้ามีชาวบ้านที่ออกไปท้ายเมืองมาบอกว่าเห็นรอยไหม้เป็นวงกลมใหญ่คล้ายหลุมทางเข้าออกเมืองมาร"

ชาวบ้านที่ได้ยินต่างแตกตื่นพลางพูดคุยส่งเสียงดัง

"ข้าว่าไม่ใช่หรอก"เหมยหลี่ฮวาพูดขึ้นทำให้ชาวบ้านมองมาที่นางอย่างรังเกียจนางคงปกป้องคนที่มาช่วยนางอย่างแน่นอนหลายคนคิดเช่นนั้น

"เจ้าคิดเห็นสิ่งใดลองพูดมาซิ"ตงโฉอยากฟังสิ่งที่นางคิดอ่านเพื่อวิเคราะห์ว่านางเหมาะสมที่ตนและลูกๆจะยื่นมือไปช่วยเหลือหรือไม่

"นางเป็นคนธรรมดาเหมือนพวกเรานี่แหละเจ้าคะ จะมีแค่จิตใจที่สูงส่งเหมือนเทพธิดาที่กล้ายื่นมือเข้ามาช่วยข้าน้อยทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง"

นางพูดอย่างซาบซึ้งในบุญคุณของหญิงลึกลับที่มาช่วยเมื่อคืนนี้ทำเขาชาวบ้านถึงกลับพูดไม่ออกเพราะชาวบ้านเกือบทุกคนเห็นเหตุการณ์แต่กลับเลือกละเลยนางและปล่อยผ่านเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

บนต้นไม้ที่แข็งแรงมีร่างบุรุษสองร่างที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่