"พวกนางเป็นเช่นไรบ้างอู๋เซียน"
"พวกนางก็อยู่ดีคนน้องขลุกอยู่กับฮูหยินคนพี่ขลุกอยู่กับท่านเจ้าเมืองนางยังช่วยเขาทำงานด้วยนะท่านแม่"
"ดีจริงอย่างน้อยพวกนางก็อยู่ดีและมีความสุข"
ซีเหนียงกล่าวด้วยความสุขใจนางก็ยินดีหากน้องทั้งสองได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและปลอดภัยห่างไกลจากความวุ่นวาย
"ท่านแม่ไม่เป็นใช่ไหม" อู๋เซียนแอบเห็นสีหน้าของท่านแม่ตนที่มีร่องรอยของความเศร้าอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมายิ้มแย้มเช่นเดิม
"เด็กโง่แม่จะเป็นอะไรได้ ตอนนี้ดีกว่าแต่ก่อนเสียอีกอย่างน้อยพวกนางก็ได้มีชีวิตคืนมาถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เรายังมีความรู้สึกดีๆให้กันเสมอ"
"ข้าเองก็อยากออกไปเที่ยวที่โลกมนุษย์บ้าง ท่านแม่ให้ข้าไปสักทีเถอะนะ"
อู๋เซียนส่งสายตาออดอ้อนมารดา เขาอยากออกไปดูว่าที่โลกอีกมิติมันจะน่าอยู่เหมือนที่นี่หรือไม่
"เจ้าคิดสิ่งใดแม้ว่าแม่จะรักเจ้าและตามใจเจ้า แต่แม่ก็ไม่อาจที่จะฝืนพันธสัญญาได้" ซีเ
