เวลาต่อมา @คฤหาสน์ตันติเวชกุล
"ผม..รวีกานต์ เรียกว่า กานต์ ก็ได้ครับ เราสองคนเคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่งที่เมกาไงครับคุณเม" ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยแนะนำตัวกับเมษาอย่างเป็นกันเอง ยิ่งทำให้อารมณ์ของคิมหันต์ปะทุขึ้นมาเหมือนระเบิดเวลาที่กำลังจะระเบิดขึ้นมาเข้าไปทุกที
"ขอโทษด้วยนะคะที่จำไม่ได้ เอ่อ คงเพราะว่าเราไม่ได้เจอกันนานมาก ฉันเลยจำคุณไม่ได้" เมษาเอ่ยอย่างเกรงใจคนตรงหน้าและกลัวคนที่โอบกอดเอวจะเข้าใจผิดอีก
ตอนนี้สิ่งที่เมษาอยากทำมากที่สุดคือการทำให้ตัวเองหายไปจากตรงนี้เสียจริงๆ ยิ่งเจอสายตาคาดโทษของคนข้างกายพร้อมกับแรงบีบที่มือของเขาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เธอต้องได้รับบทลงโทษจากคนข้างกายอย่างแน่นอน และคงไม่พ้นบทลงโทษบนเตียง แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือบทลงโทษนั้นมันจะยาวนานแค่ไหน ถ้าเวลาปกติเขาก็ทำกับเธอแทบทั้งคืนอยู่แล้ว แล้วนี่เธอทำให้เขาไม่พอใจแบบนี้เขาจะปล่อยให้เธอนอนตอนไหนหละเนี๊ย
"ค่ะ คุ
