“พี่ปราบเป็นอะไรคะ” เธอถามเสียงสั่น ทั้งงงและตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไป
“เธอคิดเหรอว่า ฉันจะรักลูกสาวของเมียน้อยพ่อตัวเอง จะเชิดชูเป็นเมียออกหน้าออกตา แม่เธอทำให้แม่ฉันเสียใจ ฉันต้องเห็นน้ำตาของแม่ ฉันทั้งเจ็บและแค้น ฉันไม่มีวันปล่อยให้เธอกับแม่เสวยสุขและมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของแม่ฉันแน่นอน แม่เธอกับเธอต้องได้รับบทเรียน แม่ฉันใจดี แต่ฉันไม่ ฉันจะแก้แค้นแทนแม่เอง” เขาเสียงเหี้ยมใส่ นัยน์ตาตอนนี้มีความเย้ยหยัน “ฉันจะบอกอะไรให้เอาบุญ ที่ฉันทำดีกับเธอ และแม่เพราะอยากให้ตายใจไงล่ะเพื่อแผนการของฉันจะได้สำเร็จ ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้เธอรักฉัน รักจนโงหัวไม่ขึ้น เธอจะได้อยู่ในอาณัติของฉัน แล้วฉันก็ทำสำเร็จ ฉันไม่ได้พิศวาสสักนิดเดียว ตรงกันข้ามฉันเกลียดเธอ เกลียดแม่ของเธอ ทุกครั้งที่ฉันพูดดีหรือทำเป็นรักเธอหนักหนา รู้ไหมว่าฉันฝืนใจมากแค่ไหน แต่ฉันก็ต้องทำเพื่อวันนี้ไงล่ะ วันที่ฉันได้ล้างแค้นสมใจ”
