“ถวายพระพรชินอ๋อง วันนี้ไม่ไปโรงน้ำชาอีกหรือเพคะ”
หลันฟางเดินตรงเข้ามาหยุดยืนตรงกลางอย่างจงใจและหันไปส่งสายตาให้บ่าวของตนที่ยืนอยู่ไม่ไปนักก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เสี่ยวอี้เฟยที่หันกลับมายิ้มให้นาง
“ตามสบายเถอะคุณหนูหลัน”
ชินอ๋องตรัสเมื่อเห็นผู้มาใหม่ทักทายแม้จะแปลกพระทัย ไม่น้อยที่เห็นนางนั้นกล้าเข้ามาทักพระองค์เช่นนี้เพราะปกติ หากไม่ใช่เพราะเรื่องงานที่ต้องพบปะบิดาของนางก็นับว่าหาได้ สนิทสนมกันนัก
“อุ้ย เสี่ยวอี้เฟยเจ้าก็มาด้วยหรือขออภัยข้าไม่ทันได้มอง”
สตรีหน้าสไปร์คอโค้ก (หน้าขาวลอยคอคล้ำ) หันมามองเธอด้วยจริตนางเอกใสซื่อ หึ เสียใจด้วยวันนี้ทิชาอารมณ์ดีจ้า เพราะฉะนั้นฉันนี่แหละนางเอกแต่จะขอพักรบหนึ่งวันเพราะจะรีบกลับบ้านเอาปิ่นไปอวดหม่าม้า
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าก็กลับจวนแล้วเชิญเจ้าคุยกับชินอ๋องเถอะ พี่เทียนหยางอี้เฟยขอตัวกลับจวนก่อนนะเพคะ จะรีบเอาปิ่นนี้ไปอวดท่านแม่ ไว้พรุ่งนี้อี้เฟยจะ
