When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เช้าวันต่อมา... ร่างบางลืมตาขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้า ศึกหนักที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันทำให้หญิงสาวไร้เรี่ยวแรงที่จะลุกจากที่นอน หญิงสาวมองไปที่มือของชายหนุ่มที่โอบรอบเอวของเธอไว้ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอไม่รู้ว่าเธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาได้อย่างไร ยิ่งอยากจะแก้ไขเรื่องราวที่เกิดขึ้น ก็ยิ่งเท่ากับผูกมันไว้ให้แน่นกว่าเดิม “ตื่นแล้วเหรอ” เสียงของชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว “ค่ะ” เสียงหวานใสตอบกลับมาด้วยความเขินอาย ความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืน มันทำให้เธอไม่กล้ามองหน้าเขา “ตั้งแต่วันนี้ไปไม่ต้องไปทำงานแล้วนะ” ตุลย์กล่าวทั้งที่ยังหลับตาอยู่ “ทำไมล่ะคะ” ปานชีวาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม “ผมไม่ต้องการให้คุณตกเป็นเป้านิ่งของทัดเทพ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป่านจะระวังตัวให้มากกว่านี้” หญิงสาวรีบสวนกลับทันที เธอไม่ต้องการทิ้งงานที่เธอเคยทำไว้ “ไม่ได้ ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น