ผลั๊ว!!!!
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังสนั่นตามแรงอารมณ์ของผู้เปิด ถึงแม้จะดูเหมือนมันมอดดับลงไปจนเกือบเป็นอารมณ์ปกติแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงพอหลงเหลือเป็นไอขุ่นๆอยู่บ้าง เพราะอุปกรณ์ภายในห้องน้ำนั้นไม่เหลือพอจะให้น่านพยัคฆ์ใช้ขว้างปาทำลายอีกแม้แต่ชิ้นเดียว...
เมื่อชายหนุ่มสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้พอสมควร เขาจึงพาร่างอันใหญ่โตของตัวเองก้าวเดินออกมาจากภายในห้องน้ำด้วยใบหน้ากึ่งๆสำนึกผิด แต่ก็ยังคิดหนักไม่หาย เพราะไม่รู้จะเริ่มง้อเมียตัวหอมยังไงก่อนดี...
นี่ถ้าไ****ดมันมาเห็นเขาตอนนี้เข้า เขาก็ยังไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงส่วนไหนของร่างกายมันถึงจะดูไม่น่าสมเพช เพราะตั้งแต่จำความได้ ไอ้คำว่าสำนึกผิดจนใบหน้าจ๋อยสนิท ไม่เคยปรากฏขึ้นในความทรงจำของเขาเลยแม้สักครั้งในชีวิต สิ่งที่เขาได้ตัดสินใจและลงมือทำนั้น มันต้องถูกต้องเสมอ...
เขาก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าผิด ที่ปล่อยให้อารมณ์โกรธผสมกับอารมณ์ปรารถนาอยู่เห
