และทันทีที่หัวรถยนต์เลี้ยวเข้าสู่ภายในเขตไร่เท่านั้น เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าบรรดาคนงานในไร่ทั้งสองไร่ ต่างก็ส่งเสียงเฮกันดังลั้นขึ้นมา นิดาถึงกับขมวดคิ้วลงมอง รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ เมื่อสายตาหวานปนเศร้าเผลอมองผ่านลอดกระจกรถออกไป เห็นร่างใหญ่ของชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของไร่มองมายังเธอด้วยสายตาวาวโรจน์พร้อมกับใบหน้าถมึงทึงยืนกอดอกอยู่ตรงลานหน้าบ้าน เหมือนเขากำลังรอใครสักคนอยู่...
คุณหมอสันติเองเมื่อเขาเหลียวใบหน้ามองออกไปยังภายนอกรถ คิ้วเข้มก็ขมวดลงไม่ต่างจากหญิงสาวข้างกาย เมื่อเขาเห็นคนงานในไร่ต่างยืนกระจายตัวกันทั่วบริเวณตามจุดต่างๆอยู่หลายคน ใจก็อดนึกฉงนขึ้นมาไม่ได้ ทำไมน่านพยัคฆ์ถึงได้เกณฑ์คนงานทั้งไร่มารวมตัวกันเต็มไปหมดแบบนี้ และถ้าเขาจำไม่ผิดอีกส่วนหนึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นคนงานจากไร่ของพีรยุทธ์ด้วยเช่นกัน
“เอ...ทำไมคนงานในไร่มารวมตัวกันอยู่ตรงนี้หมดทั้งไร่เลยล่ะค
