13
เห็นแล้วอยากจะเป็นลม
หากแต่เพลิงพิศวาสในกาย สั่งให้หล่อนนอนรอเดลฟีน รอให้เขาปลดเปลื้องอารมณ์ที่โหมลุกโชนให้บางเบา ความกลัวจึงถูกขจัดด้วยความใคร่ เรียวขาสวยแยกออกจนเห็นดอกผกาดอกงามที่เบ่งบานรอแมลงตัวผู้มาเชยชม
“โอ้...พระเจ้า” เขารีบขึ้นเตียงไปหาร่างเพรียวสวย จับมือหล่อนออกห่างภูเขาลูกย่อม แล้วนำมือเขาทำงานแทนที่ กอบกุม ขยำและเคล้น ไม่รอช้าเดลฟีนโน้มหน้าลงต่ำ อ้าปากครอบงับปลายเกสรสีชมพูอ่อน ก่อนจะดูดกลืนหนักๆ ราวกับตนเป็นทารกน้อยต้องการน้ำนมจากมารดา
“อา...อา...อืม”
สิรินยาเปล่งเสียงครางหวาน ความสยิวซ่านแผ่กระจายทุกรูขุมขน มันลุกลามเร็วยิ่งกว่าไฟไหม้กองฟาง ลุกพรึบไม่ต่างกับไฟโยนเข้ากองน้ำมัน แล้วไฟนั้นกำลังเผากายหล่อนให้ไหม้เป็นจุล ยามปลายลิ้นหนาตวัดไล้ยอดเกสร ร่างบางดิ้นพล่าน เสียงครางดังมากขึ้น แน่นอนว่าความรัญจวนมากตามไปด้วย
กลิ่นหอมอ่อนๆ จากความเป็นอิสตรีที่โชยเข้ามาในจมูกเดลฟีน
