บทที่ 7 เดินทางกลับ
“นายครับ...คุณปีเตอร์กลับมาแลเวครับ” ลูกน้องมารายงาน ชายหนุ่มละจากมือถือรุ่นล่าสุดหันมามองลูกน้องแล้วพยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะสนทนากับปลายสายครู่เดียวจึงหันถามขึ้น
“แล้วตอนนี้แด๊ดอยู่ไหน” ในใจนั้นคิดว่าน่าจะอยู่กับพิชญา
“ตอนนี้คุณปีเตอร์เข้าไปหาคุณพิชญาแล้วครับ”
“…..” ชายหนุ่มอึ้งไปที่เขาคิดถูก บิดาของเขารุกหญิงสาวอย่างหนัก มีหวังเขาจะได้แม่เลี้ยงไวไวนี้แล้วสินะ
“อืมดี” นั่งทำงานไปเงียบ ๆ ลูกน้องเห็นแบบนั้นเขาก็เดินจากไป เพียงแวบเดียวกายสูงใหญ่ได้หายไปดั่งเป็นภูตผีปีศาจ
ก๊อก ก๊อก !
เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่ห้องนอน ปีเตอร์เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เขาขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน จึงถามขึ้น
“ใคร”
“ผมเองครับแด๊ด” อดิศรส่งเสียงมาจากด้านห้อง
“เข้ามา” อนุญาต เขาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อและกางเกงออกมาพาดบนเก้าอี้ ก็พอดีอดิศรเปิดประตูเข้ามา
“แด๊ดครับ พรุ่งนี้ผมจ
