หลังคนสนิทวางสาย พ่อเลี้ยงวางแก้ว เลื่อนออกห่างจากตัว หลังจากนั้นจึงตัดสินใจโทร.หาวาวไหมผ่านเบอร์มือถือส่วนตัว
“ดีใจจังคุณพ่อโทร.หา” เสียงของหญิงสาวจากปลายสาย ฟังดูร่าเริงเสียจนพ่อเลี้ยงรณชัยใจสั่น “ขอบคุณนะคะสำหรับนมอุ่น ๆ”
“นม?” พ่อเลี้ยงรณชัยขมวดคิ้ว แล้วคำพูดของลูกน้องคนสนิทก็แว่วเข้ามาในหัว “เมื่อกี้มีคนนำนมไปส่งใช่ไหมลูก”
“ค่ะคุณพ่อ หนูดื่มหมดแล้วนะคะ”
“อืม” สีหน้าของพ่อเลี้ยงเป็นกังวลขึ้นมาทันที “พ่อไปหาได้ไหม”
“จริงไหมล่ะคะ หนูเปิดห้องรอนะคะ”
น้ำเสียงของหญิงสาวแสดงอาการตื่นเต้นเห็นได้ชัด
“ไม่ได้นะ” พ่อเลี้ยงรณชัยห้ามเสียงรัว
“ทำไมล่ะคะ”
“จนกว่าจะแน่ใจว่าคนที่ยืนเคาะประตูอยู่คือพ่อ เอาละ พ่อจะไปเดี๋ยวนี้ ยังไม่ต้องวางสายนะ”
“หนูจะรอนะคะคุณพ่อ ตื่นเต้นจังค่ะคุณพ่อ หนูร้อนจังค่ะ”
พ่อเลี้ยงผุดลุกขึ้น เปิดประตูก้าวออกจากห้องด้วยอาการร้อนรนกว่าทุกครั้ง ระยะทางระหว่างห้องพัก
