3
1014 Words
พิธีการเล็ก ๆ หากเป็นคนทั่วไปก็ต้องเรียกว่าเป็นครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต การสวมแหวนหมั้น ได้รับพรจากผู้หลักผู้ใหญ่โดยเฉพาะฝ่ายเจ้าบ่าว มันเป็นการประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่า นับจากนี้เป็นต้นไป หล่อนก็คือว่าที่ภรรยาโดยสมบูรณ์
เสียงที่แว่วได้ยินเข้าหูของวาวไหม ล้วนแล้วแต่เป็นคำชื่นชมทั้งสิ้นว่าเหมาะสมกันดี เจ้าบ่าวหล่อ เจ้าสาวสวย
หล่อนสบตากับชายหนุ่มที่เป็นเจ้าบ่าวเพียงแวบเดียวเท่านั้น ใจเต้นรัว เพราะแท้จริงแล้วทรงฤทธิ์ก็คือผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ถอดแบบพ่อเลี้ยงรณชัยมาเลยทีเดียว
หลังงาน...
วาวไหมจึงได้พบกับพ่อเลี้ยงรณชัยอีกครั้ง
“ตกลงหนูชื่ออะไร”
“วาวไหมค่ะ” หญิงสาวตอบ
“หนูสวยมากนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
สายตาของพ่อเลี้ยงรณชัยมองวาวไหมอย่างเอ็นดู หล่อนรู้สึกผ่อนคลายกับความเป็นกันเองของพ่อเลี้ยง
“ต้องขอโทษด้วยนะที่มันฉุกละหุกมาก แต่เอาเป็นว่านับจากนี้เป็นต้นไป หนูคือสะใภ้อย่างเต็มตัวของฉันนะ”
“พ่อเลี้ยง”
“เรียกฉันว่าคุณพ่อสิ”
“แต่ว่า...”
“ฉันถือว่า ได้ทำลายเกียรติยศทั้งหมดที่เธอมี ผู้หญิงทุกคนล้วนฝันถึงการแต่งงาน โดยเฉพาะการแต่งงานครั้งแรก เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้มันไม่ใช่แค่การจัดฉาก แต่ฉันต้องการให้มันเป็นจริง ฉันจะรับผิดชอบชีวิตของเธอ”
น้ำเสียงหนักแน่นหลุดออกมาจากปากของพ่อเลี้ยงรณชัย วาวไหมรู้สึกเหมือนฝันไป จากที่คิดว่าจะต้องไปเสี่ยงชีวิตถึงในเมืองนอกเมืองนา กลับกลายเป็นว่าได้เป็นเจ้าสาวของลูกชายพ่อเลี้ยงรณชัย
ที่สำคัญ เงินแสนกว่าจะทำให้สภาพชีวิตของแม่ดีขึ้นแน่ สำหรับหล่อน คงไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว
“เธอยินดีมาเป็นสะใภ้ของบ้านนี้หรือเปล่า วาวไหม”
“ยินดีค่ะ”
“ขอบใจมากนะ”
มือหนาที่เอื้อมมาจับหัวของหล่อนเขย่าเบา ๆ นั้น ทำลายกำแพงที่ขวางกั้นในตอนแรกจนหมดสิ้น วาวไหมรู้สึกเหมือนกับว่าพ่อเลี้ยงรณชัยเป็นผู้ใหญ่ที่สนิทชิดเชื้อมานาน
“เอ้อ...ได้คุยกับทรงฤทธิ์บ้างหรือยัง”
“ยังค่ะ” วาวไหมตอบ
“ค่อย ๆ ปรับตัวหน่อยนะ เขาเป็นลูกชายคนเดียว เลี้ยงตามใจจนเสียคน”
“ไม่เป็นไรมั้งคะ”
“ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายของเธอกันแน่นะวาวไหม แต่เอาเป็นว่าฉันจะดูแลเธออย่างดีที่สุด แค่แรกเห็น ฉันถูกชะตากับเธอนะ”
วาวไหมได้เข้ามาอยู่ในห้องพักห้องหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว อยู่แยกต่างหากจากบริเวณรับรองแขกทั่ว ๆ ไป
หญิงสาวทิ้งร่างนอนลงบนเตียงนุ่ม ใบหน้าพริ้มเพราเบิกบานมีความสุข เพราะมันยิ่งกว่าฝัน หล่อนแอบหยิกตัวเอง หล่อนไม่ได้ฝันไปแน่ ๆ
วาวไหมโทร.หาเอก หนุ่มร่างท้วมที่เป็นธุระให้หล่อนมาถึงจุดนี้อย่างไม่ได้คาดคิด
“ว่าไงไหม” เสียงปลายสายถาม “เรียบร้อยดีไหม”
“มากกกก ก.ไก่ล้านตัวเลยค่ะพี่เอก”
“ได้ยินแบบนี้ยิ่งอยากฟังเลยว่าตกลงแล้วเป็นไงบ้าง”
วาวไหมเล่าให้พี่เอกฟังอย่างละเอียด
“ดีใจด้วยนะวาวไหม คนเราบุญวาสนานี่แข่งกันไม่ได้จริง ๆ อ้อ...เรื่องเงินพี่จัดการให้เรียบร้อยแล้วนะ”
“ขอบคุณมากค่ะพี่เอก”
มีคนมาเรียกวาวไหมออกไปหาพ่อเลี้ยงรณชัย หลังจากที่หล่อนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืด
“มาหนู มาทานข้าวด้วยกัน” พ่อเลี้ยงรณชัยนั่งรออยู่หน้าเบื้องหน้าอาหารเต็มโต๊ะ มีคนเตรียมเสิร์ฟอาหารยืนอยู่ใกล้ “เอ้า...ตักข้าวเลย”
น่าแปลก จนเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่เห็นทรงฤทธิ์ผู้เป็นลูกชาย แต่วาวไหมก็แค่นึกสงสัยเท่านั้น ไม่กล้าถาม
“ป่านนี้ทรงฤทธิ์ก็ยังไม่โผล่หัวมา ขอโทษด้วยนะหนู” พ่อเลี้ยงรณชัยเอ่ยขึ้นราวกับรู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่
“ไม่เป็นไรค่ะ”
วาวไหมตอบตามตรง หล่อนยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับทรงฤทธิ์ แม้จะมีแหวนหมั้นของเขาสวมอยู่ที่นิ้วก็ไม่ได้แปลว่า หล่อนจะต้องรู้สึกอะไรกับเขาในทันที มันอาจจะต้องใช้เวลา
อันที่จริง วาวไหมรู้สึกอบอุ่นกับการได้พูดคุยกับพ่อเลี้ยงรณชัยมากกว่า อาจเป็นเพราะในชีวิตจริง หล่อนไม่มีพ่อ หล่อนมาจากครอบครัวที่แตกแยก แค่แม่สามารถเลี้ยงดูหล่อนรอดพ้นจากอันตรายมาจนเติบใหญ่ ก็ถือว่าเก่งมากพอแล้ว ไม่แปลกอะไรหรอกที่สุขภาพกายและสุขภาพใจของแม่จะเข้าขั้นย่ำแย่
“หนูเรียนจบชั้นไหนมา”
“ม. 6 ค่ะ กู้เรียนด้วย”
“จบมอปลาย โอ้ ดีเลย งั้นพ่อจะส่งเสียให้หนูเรียนต่อเองนะ เอาให้จบปริญญา ตรี โท หรือมากกว่านั้นก็แล้วแต่หนูเองละกัน”
“คุณพ่อ”
มันเกินกว่าคำว่ายินดี เกินกว่าความหมายว่า ความฝัน หล่อนเลิกล้มความตั้งใจที่จะได้เรียนหนังสือต่อมานานแล้ว
พอได้ยินก็แทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“อยากเรียนหรือเปล่าล่ะหนู”
“อยากสิคะ”
“ถ้างั้นก็จัดไป”
“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริง ๆ น้ำตาไหลเลย”
“สะใภ้ของพ่อ ทำไมพ่อจะให้ไม่ได้เรื่องแค่นี้เอง”
วาวไหมอดนึกถึงคำพูดของพี่เอกไม่ได้ว่า วาสนาเป็นอะไรที่แข่งกันไม่ได้เลยจริง ๆ ถ้าหากยังเป็นไปตามแผนเดิม ป่านนี้หล่อนคงไปอยู่ในต่างประเทศ แล้วจะเจออะไรอีกก็ไม่รู้ แม้แต่พี่เอกก็ยังพูดตั้งแต่แรกว่า มันต้องเสี่ยง
ทานอาหารแล้ว จะช่วยเก็บกวาดอะไร พ่อเลี้ยงรณชัยก็ไม่ยอมบอกว่ามีคนทำอยู่แล้ว
“หนูไปพักผ่อนเถอะนะ ทำตัวเหมือนเป็นบ้านของตัวเองแล้วกัน”
“เกรงใจจังค่ะ”
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะ หนูคือสะใภ้ของพ่อ สะใภ้อย่างเป็นทางการคนเดียวด้วย”
- Writer
