“นึกว่ากูกลัวมึงหรือไง แน่จริงก็เข้ามาสิวะ” ขาดคำพ่อหนุ่มเลือดร้อนปากร้ายทั้งคู่ก็ตั้งท่าจะกระโจนเข้าหากัน หากไม่ได้ยินเสียงหวานๆ ตวาดแว้ดเสียก่อน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! แก่จนจะใกล้เข้าโลงอยู่แล้ว ยังไม่หยุดทะเลาะกันเป็นเด็กๆ อีก” ขาดคำผู้ที่เป็นคนหย่าศึกก็มองหน้าสองหนุ่มสลับกันไปมาอย่างระอา
“อาก็ไม่ได้อยากทะเลาะนักหรอก ถ้าทุกคนไม่รวมหัวกันมายุ่งเรื่องของอา”
ท้ายประโยคเซซาเรเค้นเสียงลอดไรฟันพร้อมกวาดตามองหน้าบัลลังก์เมฆ มณีหยาดฟ้า และไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่เขากำลังกำลังเสวนาด้วยอย่างบุปผาสวรรค์อย่างเอาเรื่อง
“ไม่มีใครอยากยุ่งเรื่องของอาเซตหรอกค่ะ ถ้าอาเซตไม่ทำให้พี่อ้อนเสียใจ เอาเป็นว่าเราอย่ามามัวแต่เถียงกันอยู่เลย กลับไปเมืองไทยให้ย่าเป็นคนตัดสินดีกว่า” ท้ายประโยคบุปผาสวรรค์สรุปอย่างเสร็จสรรพ เพราะถ้าปล่อยให้คนแก่หัวดื้อทะเลาะกันนานไปกว่านี้เธอต้องเป็นประสาทแน่ๆ
“งั้นก็ฝากบอกคุณย่
