“ที่ผมต้องเป็นฝ่ายผลักไสอ้อนรักออกไปจากชีวิตอย่างโง่เขลา เพราะกลัวว่าเธอจะเป็นฝ่ายทิ้งผมก่อน เหมือนที่พ่อกับแม่ทิ้งผม เพราะถ้าอ้อนรักทำอย่างนั้นผมต้องขาดใจตายแน่ๆ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายทิ้งใครก่อนมันก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน การไม่เป็นที่ต้องการของคนที่เรารักมันเจ็บปวดนะครับคุณยาย”
ที่สุดเซซาเรก็ยอมที่จะเปิดปากด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ความหวาดกลัวที่คนแก่สัมผัสได้จากนัยน์ตาไหวระริกคู่นั้นทำให้นางสอางค์นึกเวทนาเหลือเกิน เพราะรู้ดีแก่ใจว่าคนที่มีบาดแผลมาจากอดีตอันเลวร้ายย่อมมีอารมณ์ความรู้สึกซับซ้อน อ่อนไหว และเปราะบาง จนยากจะอธิบายออกมาเป็นถ้อยคำได้หมด
“ถ้าเซตยังฝังใจยังติดใจในเรื่องที่พ่อกับแม่ทิ้งไป ทำเหมือนเลือกความตายเเต่ไม่เลือกเซต ถ้าเซตยังรู้สึกเจ็บปวดกับความรู้สึกที่ว่าพ่อกับแม่ไม่ต้องการเซต ก็จงฟังสิ่งที่ยายจะพูดต่อไปนี้ให้ดีๆ นะลูก”
นางสอางค์เอ่ยด้วยท่าทีนุ่มนวล พลา
