EP 2 : เพลิงนรก
1180 Words
“แค่ก ๆๆ อะ...อะไรคะ พรีม...พรีมไม่ได้ตั้งใจนะคุณเพลิง”
“ไม่ได้ตั้งใจ? หึ! ก็ไม่ได้ตั้งใจตลอดนั่นแหละ...ไม่ได้ตั้งใจสร้างความฉิบหาย!”
“ก็... / หุบปาก! ฉันแม่งไม่น่าเอาเธอมาอยู่ด้วยเลยว่ะ เถียงเก่ง ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ เก่งที่สุดก็คือสร้างความฉิบหาย! แม่งเอ๊ย! เมื่อไหร่จะไปให้พ้น ๆ จากฉันสักทีวะ!”
“...” ไม่เห็นต้องพูดแรงขนาดนี้เลย
แล้วดูสิ พูดจบก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับห้องตัวเองไปเลย จะไปเลยก็ไม่แปลกจะอยู่ต่อทำซากอะไรก็ได้ระบายอารมณ์แล้วไง ได้พูดเพื่อปลดปล่อยความโกรธ ความโมโห ความอะไรต่อมิอะไรออกมาส่วนคนที่พึ่งใบบุญคนอื่นแบบ พรีรตา น่ะเหรอ?
“...เหอะ! อยากอยู่ด้วยตายแหละไอ้คุณเพลิงนรกบรรลัยกัลป์!”
ฉันเบ้ปากไล่หลังเขาแล้วก็หันกลับมาดูซากอารยธรรมประติมากรรมจิตรกรรม ฯลฯ ของสิ่งที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติครึ่งหนึ่งและมนุษย์สร้างขึ้นครึ่งหนึ่ง
ไฟ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองได้ตามธรรมชาติ แต่ไฟที่เกิดจากเตาแก๊สเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น แล้วซากอารรยาธรรมการทำอาหารก็เป็นสิ่งที่เกิดจากฝีมือฉันโดยที่มีเขาเป็นตัวแปรต้น
กำลังทำอาหารเช้าให้แต่ดันตะโกนเรียกลั่นห้องเหมือนตื่นมาแล้วพบว่าไอ้จ้อนของตัวเองหายไปซะขนาดนั้นใครจะไม่ตกใจแล้วรีบวิ่งไปหากันล่ะเจ้านาย!
แล้วดูสิ ดูผลของการรีบวิ่งไปหาสิ ก็พรีรตามันตกใจไงเลยรีบวิ่งไปโดยที่ลืมปิดเตาแก๊ส ความผิดใครวะ? เออ! ฉันมันสะเพร่าแต่มันเป็นความสะเพร่าเพราะเขาทำให้รีบไม่ใช่รึไง!
“แม่งเอ๊ย! เมื่อไหร่จะไปให้พ้น ๆ จากฉันสักทีวะ!”
ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวไปแน่ หาผัวรวย ๆ ก่อน!
แต่ก่อนหาผัวรวยก็คงต้องทำความสะอาดให้เรียบร้อย ฉันรู้ว่าอีกไม่เกิน 15 นาทีไอ้คุณเพลิงที่แสนจะเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแถมยังเป็นคนที่เจ้าระเบียบตรงเวลามาก ๆ จะออกมาเพื่อกินข้าวแล้วไปทำงาน ฉันต้องรีบทำกับข้าวใหม่พร้อมกับทำความสะอาดครัวที่ตอนนี้เละไม่เป็นท่าให้เรียบร้อย
สู้! สู้ ๆ นะไอ้พรีม! ก็แค่ขัด ๆ ถู ๆ เหมือนทุกรอบที่แกเกือบทำไฟไหม้ครัวเขานั่นแหละ -_-!
อ้อ สวัสดีค่ะฉันชื่อ พรีม นะคะ ชื่อจริงชื่อ พรีรตา เป็นเด็กปี 2 คณะคุรุศาตร์ที่มาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ของจังหวัดในประเทศไทย เป็นคนไทยแท้ที่บ้านจนยากแค้นแสนเข็นแต่วันหนึ่งได้จับพลัดจับพลูไปเจอกับคุณแม่ของไอ้คุณเพลิง คุณหญิงท่านเป็นประธานมูลนิธิช่วยเหลือสัตว์พิการที่เดินทางไปช่วยทำหมันและรักษาน้องหมาจรจัดที่อาศัยอยู่ที่หลุมขยะขนาดใหญ่ใกล้บ้านฉัน ตอนนั้นฉันเป็นแค่เด็กม. 4 ไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรกันแค่บังเอิญได้ผ่านไปแถวนั้นเพราะย่าใช้ให้เอาเศษอาหารจากวัดไปให้อีแดงหมาแม่ลูกอ่อนที่คลอดลูกแถวนั้นพอดี คุณหญิงท่านเห็นเลยให้คนเรียกให้ไปหาแล้วก็ถามว่ามาทำอะไรพอบอกเหตุผลของการไปที่หลุดขยะในตอนนั้นท่านก็รู้สึกเอ็นดูมาก~ ถามถึงชีวิตของฉันจนได้รู้ว่าฉันเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่กับย่าแล้วก็ป้าคุณหญิงเห็นนางสาวพรีรตาเป็นเด็กบ้านนอกตาใส ๆ ตัวคล้ำ ๆ ที่จิตใจดีมีเมตตาจากที่ท่านแค่ช่วยเหลือสัตว์พิการก็เลยแบ่งความเมตตามาอุปการะให้การศึกษาพาฉันย้ายมาเเรียนที่กทม. ตอน ม.5 ให้ที่อยู่ ให้ข้าวให้น้ำฉันด้วย
“แม่จะเอาเด็กนี่มาอยู่กับผมทำไมครับ ไม่กลัวรึไง”
“แม่ต้องกลัวอะไร?”
“ก็กลัวผมทำมิดีมิร้ายเด็กแม่นี่ไง”
“ฮ่า ๆๆ แม่เป็นแม่แกนะตาเพลิง สภาพแบบนี้แกคงทำอะไรหรอกมั้ง เมาไม่ได้สติแม่ยังเชื่อเลยว่าแกทำอะไรไม่ลง ช่วยแม่หน่อยน่าเด็กคนนี้ไม่มีญาติที่นี่ ไม่เคยมากรุงเทพเลยด้วยซ้ำถ้าให้อยู่หอคนเดียวจะอยู่ยังไง”
“ผมอยากอยู่เป็นส่วนตัวแม่ก็รู้”
“เด็กก็อยู่ส่วนเด็ฏแกก็อยู่ส่วนแก ดูแลให้แม่บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ก็แค่นั้นเอง เด็กคนนี้จะได้ช่วยงานบ้านแกไม่ต้องคอยจ้างแม่บ้านมาวุ่นวายหลายคนไง”
“อ่าส์! สรุปไม่ว่ายังไงผมก็ต้องยอม?”
“แหม~ ลูกรัก ลูกไม่น่าถามเลยนะจ๊ะ”
“หึ! อย่าสร้างปัญหาให้ฉันล่ะ...ยัยบ้านนอก”
นั่นคือบทสนทนาระหว่างคุณหญิงกับคุณเพลิงนรกที่ฉันจำได้ เขาแสดงออกว่าไม่ต้อนรับฉันตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากันแต่ก็ขัดคุณหญิงไม่ได้ แล้วสุดท้ายตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้พรีรตากับคุณอัคคีภัย เอ้ย! อัคนีต่างหากก็อาศัยอยู่ร่วมกันในคอนโดหรูแห่งนี้มา 4 ปีแล้วค่ะ -_-!
“อย่าสร้างปัญหาให้ฉันล่ะ...ยัยบ้านนอก”
จะว่าไปคำแรกในชีวิตที่เขาพูดกับฉันด้วยอารมณ์ที่ไม่เป็นมิตรเปรียบเสมือนคำสาปเลยรู้ไหมเพราะที่ผ่านมาเท่าที่จำได้ครัวเขาเกือบเกิดอัคคีภัยมา 11 ครั้งแล้ว ^_^!
ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นการสร้างปัญหาให้เขาไหม แต่จากที่ดูก็คงใช่แหละมั้งเนอะถึงแม้ว่าเกือบทุกครั้งไอ้คุณเพลิงนรกจะมีส่วนในการวางเพลิงห้องครัวของตัวเองด้วยก็ตาม
แต่! แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะสร้างปัญหาอย่างเดียวหรอกนะเพราะสี่ปีที่ผ่านมาฉันทำทุกอย่างเลย ดูแลชีวิตความเป็นอยู่ของเขาเป็นอย่างดีตั้งแต่ความสะอาดของคอนโด อาหาร เสื้อผ้า เครื่องสำอาง แม้แต่แปรงสีฟันที่แปรงทุกวันยังเป็นฉันที่เลือกให้เลย คนอย่างคุณเพลิงเหลือแค่เคี้ยวข้าวป้อนกับอาบน้ำล้างก้นให้เท่านั้นล่ะที่ยัยบ้านนอกคนนี้ยังไม่ได้ดูแลรับใช้
เหอะ!คำก็ยัยบ้านนอกสองคำก็ยัยบ้านนอก ก็ไม่ใช่ยัยบ้านนอกคนนี้รึไงยะที่หาข้าวหาน้ำให้กินอยู่ทุกวัน แต่ไม่ได้มีแค่คำนี้หรอกนะที่คุณเพลิงนรกใช้เรียกฉัน คำนี้เป็นคำที่เขาเรียกโคตรบ่อย แรงอยู่นะสำหรับผู้หญิงคนนึงที่กำลังโตเป็นสาว แต่เชื่อเถอะถ้าเจอคำอื่นคุณจะรู้เลยว่า ยัยบ้านนอก ที่เขาใช้ด่ามันโคตรจะเป็นคำด่าที่คูล~
เป็นผู้ชายที่สรรหาคำด่าได้คูลสุด ๆ ได้ยินคำด่าใหม่ ๆ ทีไรหัวร้อนเป็นไฟเยอร์เหมือนชื่อคนปากหมา เอ้ย! เหมือนชื่อคุณเพลิง~ ^_^!
- Writer
