Kagaya ng napag-usapan, kinagabihan ay nagkita-kita kaming lahat sa lobby. Kaming dalawa lang ni Havoc ang sabay na bumaba dahil nauna na raw sina Mario at Luigi doon. Habang nasa elevator naman kami ay tahimik lang kami.
Nakakabingi ang katahimikan sa totoo lang. Wala ring naglalakas ng loob na magsalita sa amin at hindi ko alam kung bakit. Siguro ay dahil sa napag-usapan namin kanina bago ako natulog.
Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya ngayon dahil hindi ko rin naman mabasa ang ekspresyon niya. Gano’n pa man ay ramdam ko ang paminsan-minsang pagsulyap niya sa akin pero hindi ko na lang pinansin.
Nang bumukas na ang elevator ay umakbay siya sa akin, at hinayaan ko lang siya dahil alam kong parte iyon ng pagpapanggap niya. Nang makita na namin ang mga kasama namin ay saba
