Alya
Sabah uyandığımda kendimi yatakta bulmuştum. Dün gece Demir’in beni odaya çıkarttığını hatırlıyordum. Hatta yanımda uyumuştu. Yatakta gerinirken yatağın diğer tarafı boştu. Demir bu saate kadar zaten durmazdı. Tam arkamı dönüp kalkarken ensemde hissettiğim soğuk namluyla kalakaldım. Arkamda biri vardı ve bana silahını dayamıştı.
Hareket dahi edemiyordum. “Sakın sesini dahi çıkartma! Yavaşça kalkıp yere diz çök yoksa karnına sıkarım!” diyen kişi Aliye’den başkası değildi.
Aliye’nin buraya gelme nedeni olmalıydı. Ya Betül abla kendini ele vermişti ya da kaçmayı başarmıştı. Tam ağzımı açacakken hemen elini ağzıma koydu. “Şşş, sakın ama sakın çığlık atayım deme! Silahta susturucu var. Seni burada öldürürüm ve giderim,” dediğinde elimi karnıma bastırdım.
Benim tek korktuğum bebeğim
