Kurtlar sofrası…
Tam olarak öyle bir yerdeydim. Ürkek bir ceylandım ama elimi tutan adam aslanın ta kendisiydi. Aslan onlara tepeden bakıp bu ormanın kralı benim edasıyla bakıyordu. Kurtlar ise ağızlarını açmış bize bakıyordu. Onlar aslan ve ceylanı parçalara ayırmak istiyordu ama Demir buna müsaade etmezdi. Beni buraya getirdiyse bir bildiği vardı.
“Ne dedin sen?” diye soran ilk babası oldu. Demir ona elimizi işaret etti. Sonra da cebinden nikah cüzdanını çıkartıp resimlerimizi gösterdi. Bizim evlendiğimizi belgelemişti.
“Alya hem dini hem de resmi nikahlı karım oldu.”
O kadar rahat söylüyordu ki sanki bizim evliliğimiz bu evdeki herkesin istediği bir şeydi.
“Ne diyorsun sen Demir? Ne demek karım?” diye sorarken silah hâlâ bize dönüktü.
Demir o kadar sakindi ki onun bu hâline
