ตอนที่ 1 นี่หน่ะเหรอผัวของฉัน
1472 Words
คนสวยรับสายหน่อยค่ะ คนสวยรับสายด้วยค่า คนสวยรับสายหน่อยค่ะ คนสวยรับสายด้วยค่า🤳
เสียงมือถือดังอยู่พักใหญ่ ปลุกอัยญดาให้งัวเงียตื่นขึ้นมา เธอควานหามือถือมากดรับ
" อือ ว่าไง "
" นี่อย่าบอกนะว่าแกยังไม่ตื่น "
" อือ ฝ้ายเหรอ มีอาไรโทรมาแต่เช้าเนี่ย ยังง่วงอยู่เลย ฮ้าววว"
" เช้าบ้านแกเหรอ นี่มันบ่ายโมงแล้ว แม่คู๊ณ "
" ฮะ บ่ายแล้วเหรอ "
" ก็เออดิ เพราะแกมัวแต่นอนซ้อมตายแบบนี้ไง ผัวแกถึงได้ควงเมียน้อยไปกินข้าวที่ร้านอาหาร มีปงมีป้อนกันด้วย "
" แกว่าไงนะ "
" แกดูเองละกัน "
อัยญดาหายง่วงทันที ดีดตัวลุกขึ้นมาจากที่นอน กดดูภาพที่พิริญาเพื่อนรักส่งมาให้ดู สามีของเธอกำลังกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วนั่นดูสิ ยิ้มจะฉีกถึงรูหู มือไม่มีรึไงถึงให้แม่นั่นป้อน แต่เอ๊ะทำไมหน้าผู้หญิงคนนั้นถึงคุ้นๆ อ๋อนังอรดี แฟนเก่าสามีเธอนี่เอง หน็อยแอบไปพรอดรักกัน คิดว่าเธอจะยอมเหรอเดี๋ยวได้เห็นดีกัน
อัยญดารีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วขับรถออกไปทันที ทีแรกเธอกะจะตามไปที่ร้านอาหารแต่คงไม่ทันการละ จึงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่บริษัทแทน
อัยญดามาถึง ก็เปิดประตูเข้าไปในห้องท่านประธานทันที สามีของเธอธันวา เป็นประธานบริษัทของที่นี่ พอเธอเห็นภาพตรงหน้าก็ปรี๊ดแตกทันที นังหน้าด้านนั่นกำลังกอดสามีของเธอ ไม่รอช้าเธอเดินไปกระชากผมอรดีจนหงายหลังหลุดออกมาจากอ้อมกอดของธันวา ตวัดฝ่ามือประทับลงบนใบหน้าของอรดีทั้งซีกซ้ายซีกขวา
" เพี้ยะ เพี้ยะ "
อรดีล้มลงกับพื้น อัยญดาก็ขึ้นคร่อมตบไม่ยั้งมือ " เพี้ยะ เพี้ยะ"
" นังหน้าด้าน รู้ว่าเขามีเมียแล้ว ก็ยังอยากได้ มันต้องโดนแบบนี้ "
" เพี้ยะ เพี้ยะ "
" แกอย่าชื่อเลย อรดีหน่ะ เปลี่ยนเป็น อรเลวหรือ อรร่าน เถอะ "
" หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ อัยผมบอกให้หยุด "
เมื่อร้องห้ามไม่ฟัง ธันวาก็เข้าไปกระชากตัวอัยญดาออกมาเธอดิ้นไม่ยอม จนหลุดออกจากการเกาะกุมของธันวาวิ่งเข้าใส่อรดีอีก ธันวารีบคว้าตัวอัยญดาเอาไว้ก่อนจะถึงตัวอรดีอัยญดาสะบัดออกจนเสียหลักล้มลงใส่ขอบโต๊ะ
" โอ๊ย " หัวของอัยญดากระแทกขอบโต๊ะจังๆ
ธันวารีบเข้าไปประคองอรดีที่สะบักสะบอมให้ลุกขึ้น
" คุณเป็นไงบ้าง "
" เจ็บค่ะ ระบมไปหมด "
อัยญดาหัวมาดูสามีตัวเอง ที่ประคองกอดคนรักเก่าถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ใจของเธอก็เจ็บไม่มีชิ้นดี มันชาจนไม่รู้สึกเจ็บที่หัวที่ตอนนี้มีเลือดไหลออกมา
" คุณอัยเลือด "
อรดีร้องบอก ธันวาหันไปดูก็เห็นเลือดไหลลงมาตามกรอบหน้าของอัยญดา
อัยญดามองทั้งสองคนด้วยแววตาที่เจ็บปวด อรดีรีบออกจากอ้อมกอดของธันวา
" คุณอัยคุณกำลังเข้าใจผิด เราสองคนไม่ได้มีอะไรอย่างที่คุณคิด เรา"
" พอเถอะอร ไม่ต้องพูดอะไร พูดไปคนอย่างเธอก็ไม่ฟังหรอก "
ธันวาเดินเข้าไปหาอัยญดา
" คุณไปทำแผลก่อน "
อัยญดาปัดมือธันวาออก จ้องมองเขาด้วยความผิดหวัง นี่หน่ะเหรอสามีเธอ นี่หน่ะเหรอผู้ชายที่เธอรัก อัยญดาก้มลงเก็บกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกไปทันที
" ธันคะ คุณไม่ตามเธอไป "
" ไม่หล่ะ เธอเป็นลูกคุณหนู ถูกตามใจจนเคยเป็นนิสัย อยากได้อะไรก็ต้องได้ คนแบบเธอไม่มีเหตุผล อธิบายไปก็เท่านั้น "
" แต่เธอกำลังเข้าใจเราผิด "
" ช่างเถอะ ผมพาคุณไปร.พดีกว่า จะได้ยามากินด้วย "
ธันวานึกถึงภาพเมื่อกี้ อัยญดามองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ น้ำในตาเอ่อล้นออกมา ที่หัวของเธอมีเลือดไหลเธอคงจะเจ็บไม่น้อย แต่ใครใช้ให้เธอมาหาเรื่องที่นี่หล่ะ คนที่เจ็บกว่าตอนนี้คืออรดี หน้าตาเธอดูไม่ได้เลยมีแต่รอยเล็บเลือดซิบเต็มหน้า
เขากับอัยญดาแต่งงานกันมา2ปี เป็น2ปีที่เขากล้ำกลืนฝืนทนสุดๆ เขากับเธอแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่เห็นว่าเหมาะสม พ่อของเขากับพ่อของเธอเป็นเพื่อนรักกัน จึงหมั้นเธอไว้ให้กับเขา ตั้งแต่เธอยังเรียนมัธยม พอเธอเรียนจบปริญญาก็บังคับให้เขาแต่งงานกับเธอทันที เขาไม่ได้รักเธอ เขามีคนรักอยู่แล้วคืออรดี แต่แม่ของเขาไม่เห็นด้วย บีบบังคับให้เขากับอรดีต้องเลิกกัน อรดีหนีเขาไป ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
ตอนนั้นบริษัทประสบปัญหาขาดทุนกำลังล้มละลาย จึงต้องแต่งงานกับอัยญดาเพื่อให้ได้เงินทุนของพ่อเธอมาพยุงบริษัท ต่อมานักสืบที่เขาจ้างให้ตาหาอรดีก็มารายงาน ว่าเจอตัวอรดีอยู่ที่เชียงใหม่ เธอแต่งงานกับพ่อเลี้ยงเจ้าของสวนส้ม เขาจำได้ว่าวันนั้นเขาแทบเป็นบ้า ดื่มเหล้าจนเมา แล้วเขาก็เผลอไปมีอะไรกับอัยญดา เพราะเกิดภาพหลอนเห็นอัยญดาเป็นอรดี
หลายวันก่อนอรดีมาสมัครงานที่บริษัท เธอบอกว่าเลิกกับสามีแล้ว เขานอกใจเธอแถมยังตบตีทำร้ายร่างกายอีก เธอจึงหนีเขามาเธอไม่ได้รักเขา แต่ถูกแม่บังคับให้แต่งงานเพื่อใช้หนี้ที่แม่เธอติดอยู่ ตอนที่เขาเห็นเธอเขาตกใจมากไม่คิดว่าจะเจอเธออีก เธอร่างกายอ่อนแออยู่แล้วต้องมาถูกทำร้ายร่างกายอีก คนตัวเล็กๆอย่างเธอจะทนได้ยังไง เขาโกรธผู้ชายคนนั้นมาก อย่าให้เจอนะเขาจะซัดหน้ามันให้
เมื่อเธอเดือดร้อนเขาก็ต้องช่วย พอดีกับที่เลขาของเขาจะลาคลอดในเดือนหน้า เขาเลยให้อรดีมาทำงานเป็นผู้ช่วย และวันนี้เขากับเธอก็ออกไปพบลูกค้ากัน คุยงานเสร็จแล้วก็เลยกินข้าวกันที่ร้านอาหารนั่นเลย
เมื่อตอนที่อัยญดาเปิดประตูเข้ามา เห็นอรดีกำลังกอดเขาอยู่มันเป็นจังหวะที่อรดีจะเอาเอกสารมาให้เขาเซ็น แต่ดันสะดุดขาจะล้มเขาเลยรีบคว้าตัวเธอเอาไว้ อรดีก็กอดเขาไม่ให้ล้ม มันก็แค่นั้นเอง เขาขี้เกียจอธิบายพูดไปก็มีแต่ทะเลาะกันเปล่าๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อัยญดาเอาแต่ใจ ตามเหวี่ยงวีนอาละวาดผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา เขาเปลี่ยนเลขาไปเป็น10 คนแล้ว คนปัจจุบันพึ่งทำงานได้ไม่ถึงปีอยู่ได้นานสุด เพราะตอนที่รับเธอมา เธอกำลังท้องและตกงานอยู่ คนนี้อัยญดาไปเจอโดยบังเอิญและพาเธอมาทำงานที่นี่เอง ส่วนเรื่องที่อรดีทำงานที่นี่เขายังไม่ได้บอกเธอ ขนาดยังไม่รู้ยังอาละวาดซะขนาดนี้ ยังไงเขาก็ต้องปกป้องอรดี ไม่ยอมให้อัยญดาทำร้ายเธอได้หรอก
" ธันคะ ธัน ธัน "
เสียงเรียกของอรดีปลุกธันวาให้ออกมาจากภวังค์
" เรียบร้อยแล้วเหรอ หมอว่ายังไงบ้าง "
" ไม่เป็นไรมาก ฟกช้ำนิดหน่อย "
ธันวามองหน้าอรดี นัยตาขุ่นมัวแข็งกร้าว
" นี่มันไม่นิดหน่อยนะ "
" ช่างเถอะ ธันกลับบ้านก่อนดีไหม วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว เรื่องงานไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเคลียร์"
" อือก็ดีคุณก็กลับไปพักด้วย ผมให้หยุดงาน2-3วัน "
" ไม่ต้องหรอก "
" ไม่ได้ หน้าบวมขนาดนี้ พรุ่งนี้จะบวมกว่าเก่า ตอนนี้ยังไม่รู้สึกอะไรแต่คืนนี้อาจจะไข้ขึ้นได้ คุณต้องพักผ่อนเยอะๆ "
" ก็ได้ "
ธันวาขับรถไปส่งอรดีที่คอนโด ซึ่งเป็นคอนโดเก่าของเขาตอนเรียนมหาลัย เขายกให้อรดีอยู่ที่นี่
กลับมาถึงบ้านธันวาก็เจออำภาแม่ของเขาเท้าสะเอวรอด่า พอก้าวเท้าเข้าบ้านแม่ของเขาก็เริ่มทันที
" แกทำแบบนี้ได้ยังไงฮะตาธัน แกเอาผู้หญิงอื่นมากกกอดในที่ทำงาน พอหนูอัยไปเจอก็ผลักหนูอัยจนหัวแตก แกนี่มันเลวจริงๆ "
" ลูกสะใภ้คนโปรดบอกคุณแม่อย่างนั้นเหรอครับ "
" แล้วมันจริงไหมล่ะ "
" ไม่จริง อรเขาจะล้มผมแค่คว้าตัวเขาไว้ เขาก็แค่กอดผมไม่ให้ตัวเองล้มก็แค่นั้น แล้วอัยก็เข้ามาเห็นพอดี "
- Writer
