1 - ถูกบ่น (เมา)
712 Words
#มหาวิทยาลัย
ฉันเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยด้วยใบหน้าที่ไม่ยิ้ม ไม่มีอารมณ์ หงุดหงิดที่โดนป๊าบ่น
“เป็นไรแก อารมณ์เสียแต่เช้า” เสียงของครีมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าตาที่บึ้งตึงของฉัน ครีมคือเพื่อนรักฉันเอง นางคือเพื่อนคนเดียวที่ฉันมีอยู่ตอนนี้
“ก็ป๊านะสิอะไรๆ ก็ มิ้น ฉันหมั่นไส้!!” ครีมจะรู้ดีว่าฉันกับมิ้นไม่ถูกชะตากัน เวลามีปัญหาอะไรฉันจะเล่าให้ครีมฟังตลอด
“เรื่องนี้อีกแล้วหรอ ทำไมแกไม่บอกป๊าล่ะว่ามันสตอขนาดไหน”
“บอกไปใครจะเชื่อล่ะ ทั้งป๊าทั้งอาเสือ หลงมันอย่างกับอะไร”
“งั้นวันนี้ไปตี้กันมั้ยคลายเครียด พรุ่งนี้ไม่มีเรียนด้วย”
“ก็ดีเหมือนกันนะ ป๊าไม่อยู่พอดีใช้แผนเดิมนะ มารอรับที่เดิม”
“เคร ไปเรียนเถอะ”
ฉันกับครีมไปตี้ที่คลับกันบ่อย แต่ทุกครั้งที่ไปจะเป็นการแอบไปมากกว่า เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะถ้าขอตรงๆ จะเจอดุ เจอบ่นยังไงล่ะ
#ตอนเย็น
ฉันกลับมาบ้านวันนี้บ้านเงียบมาก เหมือนไม่มีใครอยู่เลย มีแค่กร์าดที่ยืนเฝ้าหน้าบ้าน แล้วก็ป้านมกับป้าแย้ม แม่บ้านที่บ้านนี่แหละที่กำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัว
“ป้านมไม่มีคนอยู่หรอคะ ทำไมบ้านเงียบๆ จัง”
“คุณเสือกับคุณมิ้น ออกไปไหนไม่รู้คะคุณหนู”
“อ๋อค่ะ ป้านมไม่ต้องจัดอาหารเผื่อหนูดีนะคะ หนูดีไม่หิว”
“อ้าวทำไมละคะ เดี๋ยวก็ปวดท้องอีกหรอกคะคุณหนู” ป้านมถามด้วยความเป็นห่วง ป้านมรู้ดีว่าฉันชอบปวดท้องบ่อยๆ
“หนูดีกินมาแล้วค่ะ”
ฉันว่าทั้งบ้านก็มีแค่ป้านมกับป้าเเย้มนี่แหละที่ดีกับฉัน
#ตกดึก ถึงเวลานัด
ฉันอยู่ในชุดเที่ยวกลางคืนที่เสื้อแหวกน่าอก กางเกงสั้นๆ ไม่สนนะว่าใครจะมองยังไง เพราะฉันเป็นคนแบบนี้ ฉันรักสนุก ฉันชอบเที่ยวชอบดื่ม
ฉันค่อยๆ แอบย่องออกจากบ้านเงียบๆ ตอนนี้ครีมมารอรับฉันที่หน้าประตูบ้านแล้ว
“คุณหนูจะไปไหนครับ” ในระหว่างที่ฉันกำลังย่องๆ อยู่ ลูกน้องที่ป๊าสั่งให้เฝ้าหน้าประตูก็เห็นฉันเข้า แล้วท้วงขึ้นทำเอาฉันตกใจหมดเลย
“ไม่ต้องรู้หรอก ถ้ามีใครรู้ว่าฉันแอบออกไปข้างนอก ฉันจะไห้ป๊าไล่นายออกเลยคอยดู เข้าใจนะ”
“ครับๆ” ดีนะที่ฉันยังอ้างป๊าได้ ดูเขาจะเชื่อฟังอยู่ คงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร
จากนั้นฉันก็รีบเดินออกไปขึ้นรถที่ครีมมาจอดรอรับ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
ฉันกับครีมดื่มกันจนคลับปิด จากนั้นครีมก็มาส่งฉันที่บ้านเหมือนเดิม จอดที่หน้าประตูรั้วเหมือนทุกครั้ง ส่วนฉันก็เดินเซๆ เข้าบ้าน อาการมันหนักๆ หัวยังไงไม่รู้ คงจะดื่มหนักมากไปหน่อย
ภายในบ้าน....
ตอนนี้รู้สึกเหมือนบ้านกำลังหมุนเลย ฉันเดินเซไปมา กว่าจะขึ้นบันไดไปชั้นสองได้นี้ขาแทบไม่มีแรง ป๊ากลับมาฉันคงต้องขอไห้ป๊าติดลิฟแล้วแหละ
“....หนีเที่ยวอีกแล้วใช่ใหม”
ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินถึงห้องตัวเอง ประตูห้องอาเสือก็ถูกเปิดออก แล้วก็ทักฉันอย่างเป็นมิตร (หรอ)
“อาเสือ” ฉันอุทานชื่ออาเสือออกมา ตกใจนิดหน่อย กลัวว่าอาเสือจะเอาเรื่องนี้ไปบอกป๊า
“หัดสนใจเรียนให้เหมือนสนใจเที่ยวดีกว่าไหมหนูดี จะทำให้อาลำบากใจไปถึงไหน” อาเสือเอาแต่บ่นๆ “แล้วดูแต่งตัวสิ เสื้อผ้าดีๆ ไม่มีใส่แล้วหรือไง หรือผ้ามันหด ห๊ะ!!”
จู่ๆ อาเสือก็ขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉันโดนบ่นยาวเหยียดจนฉันแทบจะยืนหลับตรงนั้นเลย บอกตรงๆ ว่าตอนนี้จะบ่นอะไรก็ไม่เข้าหูฉันหรอก ไม่รู้อาเสือคิดได้ไง มาบ่นให้คนเมาฟัง
- Writer
