หลังจากกินข้าวเสร็จ
“อาเสือคะ พอดีมิ้นต้องทำรายงานเรื่อง.xx..อะค่ะ แต่มิ้นอ่านยังไงก็ไม่เข้าใจ อาเสือไปช่วยสอนมิ้นที่เรือนเล็กหน่อยสิคะ”
“อื้มได้ อาพอจะรู้เรื่องอยู่บ้าง”
“งั้นหนูดีขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะคะ” ฉันฉีกยิ้มหวานแล้วลุกขึ้นยืน “ฝันดีค่ะอาเสือ...ฝันดีค่ะพี่มิ้น”
พูดจบฉันก็ก้าวขาเดิน คิดหรอว่าฉันจะปล่อยให้แกอยู่กับอาของฉันสองต่อสอง
“โอ้ย....!!” ร่างน้อยอันบอบบางของฉันล้มลงไปกองที่พื้นทันที เพราะฉันแสร้งทำเป็นหกล้ม
อาเสือเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งมาหาฉัน ที่กำลังเอามือจับข้อเท้าตัวเองและทำหน้าเหมือนกำลังเจ็บปวดเจียนตายอยู่
“หนูดี เป็นไรรึป่าว!!” อาเสือถามฉันอย่างเป็นห่วง
มิ้นนางกำลังมองฉันกับอาเสืออยู่ ท่าทางของอาเสือดูจะเป็นห่วงฉันเอามากๆ ทำให้ฉันยิ้มเย้ยให้ไปหนึ่งที สังเกตเห็นมิ้นนางกำหมัดแน่นเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีโอ้ยสะใจจริงๆ หนูดียิ่งนัก
“คือเมื่อกี้หนูดีคงก้าวขาเดินเร
