ผ้าขนหนูหมาดน้ำถูกเช็ดไปบนดวงหน้าณัฐรวีอย่างเบามือ คนที่เช็ดหน้าให้คนเป็นลมคือเมฆา ขณะที่เช็ดใบหน้าณัฐรวี เขาได้พินิจมองหน้าหล่อนไปด้วย เมฆาจำภาพครั้งแรกที่เจอณัฐรวีได้ดีไม่มีลืม
วันนั้นณัฐรวีส่งยิ้มให้เมฆา และยื่นพวงกุญแจตุ๊กตาหมีตัวเล็กให้กับเขาเป็นของขวัญในวันพบหน้า เมฆารับมันไว้ก่อนปาใส่หน้าณัฐรวี โดยไม่สนใจว่าการกระทำของตนเองจะนำพาความเสียใจมาให้ผู้ให้แค่ไหน เขาแสดงความไม่เป็นมิตรในครั้งแรกที่พบหน้า ทว่าในตอนค่ำวันเดียวกัน พวงกุญแจตุ๊กตาหมีถูกคล้องอยู่บนลูกบิดประตูห้องนอนเมฆา เจ้าของห้องมองมันนิ่ง ก่อนหยิบมันเข้าไปในห้องนอน เปิดลิ้นชักหัวเตียงชั้นล่างสุดก่อนโยนพวงกุญแจตุ๊กตาหมีเข้าไปในนั้น แล้วปิดลิ้นชัก เก็บมันไว้ตั้งแต่นั้นจนถึงตอนนี้
“ถ้าเธอไม่ใช่ลูกของรดีก็คงดี” เมฆาพูดกับตัวเองประโยคนี้หลายครั้ง “ในเมื่อเธอคือลูกของรดี เธอก็ต้องรับกรรมที่แม่เธอทำไว้กับครอบค
