ติ๊ด! ติ๊ด!
ติ๊ด! ติ๊ด!
เสียงเครื่องติดตามชีพจรดังเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปรอบกาย ทำให้เธอรับรู้ได้อีกครั้งว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน...
เธอกลับมาเห็นตัวเองในสภาพนี้อีกแล้ว...
พิมนภาเดินพาวิญญาณของตัวเองไปที่เตียงผู้ป่วย ซึ่งมันมีร่างของเธอที่นอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนั้น
อยู่ดี ๆ น้ำตามันก็พาลไหลนองออกมาที่ต้องมาพบเห็นตัวเองในสภาพแบบนี้ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ไม่รู้ว่าโชคชะตากลั่นแกล้งเธอเล่นหรือเปล่า? หรือจงใจอยากให้เธอกลับไปพบเห็นอะไรกันแน่?
พิมนภายกมือปาดน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มของตัวเอง ก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังจะเปิดประตูเข้ามา ร่างสูงกำยำที่เธอคุ้นเคยดีอย่างพี่กล้าเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโตที่ติดไม้ติดมือมาด้วย
ความรู้สึกผิดที่มีต่อเขามันเริ่มกัดกินขึ้นมาในหัวใจ ทั้ง ๆ ที่พี่กล้าได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของเธอ แต่
