ก๊อก ๆ
“คุณหนู คุณท่านเจ้าขา...สายป่านนี้แล้วยังมิตื่นอีกหรือเจ้าคะ...ไม่สบายตรงไหนหรือไม่เจ้าคะคุณหนู...” พิมพิลาไลยตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงของใครบางคนมาร้องเรียกกันอยู่ “คุณหนู...” ตามมาด้วยเสียงเคาะประตูอีกหลายครั้งจนเธอต้องตัดสินใจผละตัวออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของคนข้างกายอย่างแสนเสียดาย
เธอย่นจมูกเล็กน้อยอย่างรู้สึกขัดเคืองใจที่มีคนมาขัดช่วงเวลาแห่งความสุขที่เธออยากจะตักตวง ใบหน้าของคุณเขายามหลับใหลช่างสวยสดงดงามราวกับนางฟ้าก็มิปาน จนเธอแอบรู้สึกอิจฉาขึ้นมาเสียแล้วที่เขางดงามกว่าเธอที่เป็นหญิงแท้ ๆ โดยมิต้องปิดบังเสียอีก
“คุณท่านเจ้าขา!” แต่เสียงของป้าพวงทองที่ยังเคาะประตูไม่เลิกทำให้เธอตื่นจากภวังค์แห่งความรัก
พิมพิลาไลยรีบลุกขึ้นไปจากเตียงก่อนจะคว้าผ้ามาใส่แบบลวก ๆ แต่เธอก็ยังมิวายยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายคุณเขาให้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อย พระนายขยับตัวเล็กน้อยเพร
