นิสาไม่ผิดอะไรเลย หากจะตัดเธอออกจากชีวิตก็นึกสงสาร เป็นความผิดของเขาเพียงคนเดียว พันธดนย์สบตากับแฟนสาว ยกมือขึ้นลูบผมของเธออย่างแผ่วเบา
“หือ...ทำไมเงียบคะ”
“นิสา...”
“คะ?” หญิงสาวใจไม่ดี เอียงคอสงสัยว่าทำไมเขาถึงมีสีหน้าไม่สู้ดี แถมยังมีแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลตลอดเวลาแบบนี้
“ถ้าเกิดว่าพี่ดูแลนิสา ดูแลครอบครัวนิสา แต่เราไม่ได้แต่งงานกัน...จะได้ไหม”
“ห้ะ วะว่าไงนะคะ” ร่างบางผละออกจากอ้อมแขนของเขา เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดแม้แต่ประโยคเดียว “พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าคะ ถ้าส่งเสียเลี้ยงดูแบบนั้นก็ไม่ต่างจากเมียน้อย พี่จะให้ฉันเป็นเมียน้อยเหรอ...”
“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่อยากแต่งงานกับเธอ...นิสา”
“แล้วมีเหตุผลอะไรคะ ทำไมถึงพูดอย่างกับว่าเราสองคนจะไม่ได้แต่งงานกัน ทำไมคะ”
“คือ...” ชายหนุ่มอึกอัก ใครมันจะไปกล้าบอกว่าตัวเองไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง พันธดนย์กลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเอ่ยพูดขึ้
