ติ้ง!
เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้านั้นทำให้คนที่กำลังจมอยู่กับกองเอกสารหันไปมอง ฝ่ามือบางไม่รีรอที่จะคว้ามาดูเมื่อเห็นรายชื่อคนที่ส่งข้อความมาหา
[ผมอยู่ข้างล่าง] มุมปากสวยกระตุกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับด้วยความรวดเร็ว
“ขึ้นมาสิ”
[ไม่]
“งั้นก็กลับไปสิ” เธอพิมพ์เสร็จก็วางโทรศัพท์ลง แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงข้อความเข้าดังเดิม
[คุณทำอะไรรู้ตัวดี] ภริตาคว่ำปากลง เธอเลือกที่จะไม่ตอบข้อความเขาอีก การันต์เคยขึ้นมาที่ห้องของเธอ เขามาเอาเรื่องเธอบ่อยครั้ง ยามที่เธอเขาไปยุ่งกับครอบครัวของเขา มาบ่อยจนเธอให้คีย์การ์ดเขาไปแล้ว เชื่อว่าเขาพกมันติดตัวตลอด และจะขึ้นมาหาเธอแน่ ๆ
และก็เป็นจริงอย่างที่คิด
ติ๊ด!
“ไวกว่าที่คิดแฮะ...” การันต์เปิดประตูคอนโดมิเนียมหรูนี้ออกแรง ๆ เขามองไปที่โต๊ะทำงานของเธอด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ
“ทำไมคุณไม่หยุดทำแบบนี้สักที”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ภริตาลุกจากโต๊ะทำงานเ
