ข้อห้าม
701 Words
ตอนที่ 6
“เดี๋ยวเชิญพวกท่าน...ไปที่พักกันก่อน ทางนี้ครับ” กล่าวจบพรานอ่องก็ออกนำทางทุกคนยังบ้านพักที่ปลูกเอาไว้ตามคำสั่งของหัวหน้าหมู่บ้าน
บ้านเล็ก ๆ ตั้งอยู่ไม่ไกลกันราวสิบกว่าหลัง มุงด้วยหญ้าคา มีเด็กเล็ก ๆ วิ่งเล่นกันเกรียวกราว มีกลุ่มสตรีหลายคนที่ในศาลา เธอกำลังนั่งทอผ้ากันเป็นกลุ่ม ๆ ราเชนทร์เดาว่า..การทอผ้าคงเป็นอาชีพหลักของชาวบ้านที่นี่
หลายคนก้มหน้าทำงานโดยไม่สนใจผู้มาเยือน ราเชนทร์สวมกางเกงลายพรางสำหรับการเดินป่า แต่ก็เปียกปอนเพราะต้องเดินลุยน้ำมาก่อนจะเข้ามาที่หมู่บ้านแห่งนี้
เขาตั้งคำถามในใจว่า...ทำไมที่นี่ถึงมีแต่เด็กและสตรี!
อีกทั้งแต่งกายของผู้หญิงในหมู่บ้านแห่งนี้ ก็คล้าย ๆ กับคนในยุคโบราณอีกด้วย สตรีหลายคนที่นี่นุ่งผ้าถุงซะเป็นส่วนใหญ่ ราเชนทร์เดินตามพรานอ่องและพลางสอดส่องสายตาของเขาเพื่อสำรวจไปเรื่อย ๆ ...ก่อนจะชื่นชมในใจว่าผู้หญิงหลายคนที่นี่ก็สวยไม่แพ้สาวเมืองกรุงเลยทีเดียว
แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า...เพราะอะไรหมู่บ้านแห่งนี้ถึงมีแค่เด็กและสตรีเท่านั้น แล้วถ้าจะมีเด็กเกิดมาได้..มันก็ต้องมีผู้ชายสิ ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเด็ก ๆ ที่เขาเห็นวิ่งเล่นกันอยู่ จะเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
ราเชนทร์พยายามคิดในแง่ดี..หรือว่าพวกผู้ชายในหมู่บ้านที่นี่จะไปทำไร่ไถนากันหมด แต่ที่เขาเดินผ่านมาเมื่อสักครู่ก็ไม่เห็นจะมีผู้คนจะมาทำการเกษตรกันเลยนี่น่า มีพืชผลที่ปลูกเอาไว้เท่านั้น แต่ไม่เห็นมีผู้คนอยู่แถวนั้นเลย
“ถึงแล้วครับ กระท่อมที่พักสำหรับพวกคุณ” พรานอ่องเอ่ยขึ้นเมื่อพาทุกคนเดินมาถึง ก่อนจะกล่าวต่ออีกไปว่า
“คุณทศ และคุณญาดา..รบกวนคุณทั้งสองพักแยกกันคนละหลังนะครับ” คำพูดของพรานอ่องชวนสงสัยจนไตรทศต้องเอ่ยถาม
“อ่าวทำไมละ..พรานอ่อง” ไตรทศเอ่ยถาม เพราะไม่ยากแยกที่นอนกับแฟนสาว
“คือท่านหัวหน้าหมู่บ้านสั่งมาแบบนี้ มันเป็นกฎของหมู่บ้านครับ ไอ้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณมีปัญหาอะไรเหรอเปล่าครับ!!!” พรานอ่องเอ่ยถามไตรทศด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เอาเถอะ ๆ ญาดาอยู่ได้ ทศไม่ต้องห่วงหรอก” ปุณญาดารีบบอกแฟนหนุ่ม เพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ จะได้ทำภารกิจของเธอให้เสร็จลุล่วงไปเสียที
“เอ่อ!!!..พรานอ่องคะ ป่าแถวนี้ ที่ว่ากันว่ามันมีกล้วยไม้สีเลือด พรานอ่องพอจะรู้จักมั้ยคะ” ปุณญาดาถามขึ้น
“อ๋อ!!! กล้วยไม้มณีแดงนะเหรอ มีสิ!!! แต่ถ้าคุณญาดาอยากจะเก็บไป คุณต้องไปขออนุญาตหัวหน้าหมู่บ้านที่นี่เสียก่อนนะครับ”
“ค่ะ งั้นจะญาดาจะรบกวนขอพบ ท่านผู้นำหมู่บ้านเลย..จะได้มั้ยคะ”
“คงจะต้องเป็นช่วงเย็นนะครับ พอดีหัวหน้าหมู่บ้านจะเลี้ยงมื้อค่ำพวกคุณเป็นการต้อนรับ ยังไงตอนนั้นคุณญาดาก็แจ้งกับท่านได้เลยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“เชิญพักผ่อนกันตามสบาย เรือนฝั่งตะวันตกท่านหัวหน้าหมู่บ้านยกให้คุณญาดา ส่วนหลังถัดมายกให้กับคุณราเชนทร์นะครับ”
“ส่วนกระท่อมอีกฝากท่านยกให้สำหรับคุณทศ ยังไงผมต้องขอตัวไปพักผ่อนก่อน เชิญพวกคุณพักผ่อนกันตามสบาย” ไตรทศแปลกใจมากที่กระท่อมของแฟนสาวอยู่ไกลกันคนละฝาก เขารู้สึกหงุดหงิด..แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป
“ขอบคุณครับพรานอ่อง นี่เป็นค่าจ้างส่วนที่เหลือตามที่ตกลงกันไว้ครับ” ราเชนทร์ยื่นซองเงินสีน้ำตาลให้ไกด์ชราไป พรานอ่องยิ้ม ก่อนจะยื่นมือมารับ เพราะเงินจำนวนที่เหลือนี้เขาไม่ต้องแบ่งให้หัวหน้าหมู่บ้านอีกต่อไป
- Writer
