เทียนไขค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นจนสุด แล้วก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ห้องของบ้านพัก จำได้ลาง ๆ ว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงม่านเมฆไปตามเธอที่ห้องของขุนเขา แต่หลังจากนั้นก็เหมือนภาพจะตัดไปเลย
สองมือยกขึ้นนวดขมับตัวเองเบา ๆ รู้สึกหนักอึ้งไปหมด รู้งี้ไม่ลองดื่มเสียก็ดี แต่ในระหว่างที่กำลังนวดขมับอยู่ เรื่องเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัว นิ้วเรียวไล้ลงบนริมฝีปากบางเล็ก เธอจำได้ว่าเมื่อคืนโดนขุนเขาจูบ
มันไม่ได้รู้สึกวูบวาบในร่างกายเหมือนตอนโดนม่านเมฆจูบ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจสัมผัสจากขุนเขาแม้แต่น้อย
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มดังมาจากทางด้านหน้าประตู หันไปมองก็เห็นม่านเมฆกำลังเดินตรงมาทางเธอ
เทียนไขรีบก้มหน้าหลบสายตาคม เธอกลัวจะว่าโดนเขาดุที่เมื่อคืนไปดื่มเบียร์กับผู้ชายคนอื่นจนเมาขนาดนั้น
“ไปล่องแก่งไหวหรือเปล่า ปวดหัวไหม” แต่ผิดคาด เมื่อคนตัวโตเดินเข้ามาหาพร้อมกับเอามือลูบลงบนผมเบา ๆ
“วะ ไหวค่ะ เที
