“ตื่นแต่เช้าเลยหรืออู”
เสียงทักของทรายแก้วทำเอากันต์กมลสะดุ้งเล็กน้อย เชิดชัยส่งเสียงจั๊บ ๆ อยู่ในปาก พูดทั้งที่ตายังปิดอยู่
“ตื่นเช้าอะไร ได้นอนหรือเปล่าก็ไม่รู้”
อินทิราที่คงเป็นคนเดียวในห้องที่ลืมตาตื่นเพื่อมองสำรวจเธอแล้วพึมพำอีกคน “หน้าซีด ตาโหลมาเชียว”
กันต์กมลทำหน้าไม่ถูก เมื่อคืนจิรฐิติไม่ได้ทำอะไรเธอไปมากกว่าปลุกเร้าจนเธอเสร็จสุขสม ส่วนเขาก็ใช้มือของเธอสาวเข้าออกให้จนได้รับการปลดปล่อยเช่นกัน แต่เธอกลับไม่รู้สึกมีความสุขแบบทุกครั้ง นั่นก็เพราะว่าระหว่างเธอกับจิรฐิติยังมีเรื่องราวของผู้หญิงคนนั้นขวางกั้นอยู่ แม้ว่าจะถูกเขากอดไว้หลวม ๆ ทั้งคืน พร้อมกับคำพูดบอกว่าให้เชื่อใจเขา เขาไม่มีทางทำร้ายเธอก็ตาม แต่กันต์กมลกลับรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนั่น มันไม่มีอะไรให้เธอวางใจได้เลยแม้แต่นิดเดียว ความรู้สึกของเธอมันบอกแบบนั้นนี่นา
“อือ ได้นอนอยู่หรอก” เธอส่งเสียงตอบเพื่อนไป แล้วเดินไปหย
