เขาคิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นปัญหาขึ้นมาไม่วันใดก็วันหนึ่งแล้วก็เป็นจริง ๆ อย่างที่คาดเอาไว้จริงเสียด้วย
“หมดหรือยังเรื่องของอู”
“เรื่องของอูมีเท่านี้”
จิรฐิติผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ออกมาแล้วเอ่ยขึ้น
“พี่กับมิ” จิรฐิติเว้นช่วงไว้จังหวะหนึ่ง ก่อนพูดขึ้นว่า “เด็กคนนั้นที่อูเจอในห้องชื่อมิรันดา พี่กับมิไม่ได้เป็นอะไรกันแบบที่อูเข้าใจ”
เธอไม่คิดเลยว่าจิรฐิติจะพูดจาหน้าหนาแบบนี้ออกมาก็เป็น เห็นอยู่ขนาดนั้น ยังจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันอีกหรือ
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เปิดห้องอยู่นอนด้วยกัน ไปบอกใคร ใครจะเชื่อพี่ติ”
“ห้องมันเต็มพอดี และห้องที่จองมันก็มีสองห้องนอน อูได้มองดูไหมล่ะ”
“หึ” กันต์กมลร้องออกมาคำเดียว ส่งเสียงตอบชนิดที่ให้คนฟังได้ยินแล้วอารมณ์ขึ้น อย่างที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้เลย แต่เขากลับนิ่งไม่สติแตกแบบที่เธอกำลังเป็น
กันต์กมลกอดอก เบ้ปาก ในใจออกร้อนเดือดปุด ๆ กับคำพูดของเขา “ทำไมจ
