เขาหันไปมองพบว่าไป่หลางเดินไปที่ประตูห้องยื่นมือไปจับลูกบิด อีกฝ่ายหันมาสบตาเขาแล้วเอ่ยว่า
“อาเล่ยไม่ใช่คุณคิมมินจุน ผมขอตัวก่อน...”
พูดจบไป่หลางก็เปิดประตูจะเดินออกไป แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียก
“เดี๋ยวก่อนอาหลาง...”
หลิวเฟยหลงถอนหายใจแรง ชื่อของคิมมินจุนฉุดรั้งสติของเขาให้กลับคืน ไป่หลางพูดถูกหวังเล่ยเทียนไม่ใช่คิมมินจุน เขาอาจจะได้แค่ร่างกายของเด็กหนุ่มแค่พอหายอยาก แต่หลังจากนั้นล่ะหวังเล่ยเทียนจะรักเขาเหมือนที่คิมมินจุนรักหรือเปล่า ในเมื่อเขายังไม่ได้เริ่มต้นสานสัมพันธ์กับอีกฝ่ายเลย เขาไม่ได้ต้องการแค่ร่างกายหากเขาต้องการหัวใจของหวังเล่ยเทียนด้วย แต่ร่างกายของเขาตอนนี้มันกำลังต้องการปลดปล่อย ดวงตาคมจ้องมองร่างของคนสนิทแล้วความรู้สึกบางอย่างก็ลุกโชนขึ้นอีก มาเฟียหนุ่มเดินมาหาไป่หลางเอามือแตะไหล่ของอีกฝ่ายไว้
“ไปรอฉันที่ห้อง...”
“ครับคุณหลิว”
ไป่หลางค้อมศีรษะรับ แล้วเปิด
