ตอนที่10
1504 Words
รายนั้นเวลาพาไปเที่ยวที่ไหนจะเตรียมตัววุ่นวาย พอไปถึงก็จะตื่นเต้นสนใจทุกสิ่งที่ได้พบไปหมด เป็นความทรงจำอันรื่นรมย์ที่หลิวเฟยหลงไม่เคยลบเลือนไปจากหัวใจได้เลย ยิ่งตอนนี้ได้ใกล้ชิดกับคนที่มีลักษณะคล้ายกัน ยิ่งทำให้เขาคิดถึงคนรักที่จากไปมากกว่าเดิม ร่างเล็กเพรียวบางของหวังเล่ยเทียนยามได้สัมผัสใกล้ชิด ยิ่งกระตุ้นเร้าให้เขาโหยหาความรู้สึกเก่าๆ ให้กลับคืนมา อารมณ์ปรารถนาในกายคุโชนอยากจะจับร่างเพรียวนี้ทำรักให้สาสมใจ มันคงให้ความรู้สึกดีไม่แพ้ความรู้สึกทีได้รับจากคิมมินจุน ยิ่งคิดความปรารถนาในกายยิ่งต้องการเติมเต็ม มาเฟียหนุ่มสะกดกลั้นความต้องการไว้จนสุดกำลัง เขาหันไปสบตากับไป่หลางลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งคนรับใช้และทาสรองรับอารมณ์ วันนี้ไป่หลางทำให้เขาขัดใจหลายอย่าง กลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่เขาจะจัดการลงโทษให้เข็ดหลาบ
“เราไปหาทั่งกันเถอะครับ คนเริ่มเยอะเดี๋ยวจะไม่มีที่นั่ง”
ไป่หลางหลบสายตาคมวาของผู้เป็นนาย รู้สึกเสียวสันหลังวาบ แววตาแบบนี้ของหลิวงเฟยหลงมันน่ากลัวแค่ไหน มีเขาเท่านั้นที่เข้าใจ
เวลาสองทุ่มการแสดงแสงสีเสียงก็เริ่มต้นขึ้น ตึกรอบๆ อ่าววิคตอเรียต่างส่องแสงเลเซอร์ สาดแสงสีงดงามพร่างพรายประกอบบทเพลงให้คนที่รอชมได้ส่งเสียงฮือฮา สามคนนั่งดูจนจบการแสดงแล้วก็พากันไปหาอะไรกินก่อนที่หลิวเฟยหลงจะเป็นคนขับรถไปส่งหวังเล่ยเทียนถึงหน้าประตูบ้านตระกูลหวัง
“ขอบคุณพี่เฟยหลงมากครับที่มาส่ง”
หวังเล่ยเทียนเอ่ยขอบคุณมาเฟียหนุ่ม หลังจากพาตัวเองลงจากรถแล้ว เขาเกาะขอบประตูรถ แล้วส่งยิ้มให้ไป่หลางที่นั่งอยู่
“ขอบคุณพี่หลางด้วยนะครับที่พาผมไปเที่ยว วันนี้สนุกมาก ไว้วันหลังเราไปเที่ยวกันอีกนะครับ ผมขอตัวเข้าบ้านก่อน แล้วเจอกันครับ”
หวังเล่ยเทียนโบกมือ แล้วหมุนกายเดินกลับเข้าไปในบ้าน โดยมีสายตาสองคู่มองตามหลังไป
“อาหลาง มาขับรถแทนฉันที ฉันอยากพัก”
หลิวเฟยหลงสั่งการ ก่อนจะลงมานั่งที่ข้างคนขับ ปล่อยให้ลูกน้องคนสนิทเป็นสารถีแทน ไป่หลางค้อมศีรษะรับแล้วเลงจากรถมาประจำตำแหน่งหน้าพวงมาลัน พารถเคลื่อนออกจากหน้าประตูบ้านตระกูลหวัง เขาขับรถเงียบตั้งสมาธิกับเส้นทาง ปล่อยให้เจ้านายนั่งเอนหลังพิงเบาะรถหลับตานิ่งอยู่ จนรถมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหลิว จึงนำรถเข้าจอดแล้วลงมาเปิดประตูให้
“ถึงแล้วครับคุณหลิว”
หลิวเฟยหลงลืมตาขึ้น แล้วก้าวลงจากรถเดินตรงไปยังห้องส่วนตัวบนชั้นสองของตึก ปล่อยให้ไป่หลางจัดการกับรถ ตัวเขาเข้าไปในห้องได้ก้ถอดเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำ จัดการเปิดน้ำอุ่นแช่ตัวให้ผ่อนคลาย นอนแช่ไปในหัวก็มีภาพเหตุการณ์ตลอดทั้งวันนี้ผุดขึ้นมา ภาพของหวังเล่ยเทียนวาบผ่านเข้ามาในหัวสลับกับภาพของคิมมินจุนคล้ายจะเทียบเคียงความเหมือนของคนทั้งคู่
“อา... อามิน ทำไมอาเล่ยถึงได้คล้ายอามินแบบนี้” เขารำพึงเสียงพร่า
ภายในกายที่เคยสงบกลับระอุเดือดด้วยความปรารถนา ที่เจ้าตัวไม่อาจทำตามความต้องการได้ ร่างกายของเขาเขาเกิดอารมณ์บางอย่างขึ้นมาต้องการปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในกายออกไป ยามนี้ในหัวมีแต่ภาพของหวังเล่ยเทียนเต็มไปหมด ภาพของคิมมินจุนคล้ายจะเลือนลางไปในบางครา อารมณ์ร้อนเร่าที่เกิดขึ้นในกายบ่งบอกว่า เขากำลังต้องการหวังเล่ยเทียนมากมายนัก ร่างเล็กเพรียวบางยามที่ได้สัมผัสโอบกอด มันให้ความรู้สึกดีชะมัด หากเขาได้เข้าไปสำรวจภายในกายนั้น มันจะรู้สึกดีมากแค่ไหน ทำไมเขาถึงต้องการหวังเล่ยเทียนขนาดนี้นะ มาเฟียหนุ่มสะบัดหน้าไปมาไล่อารมณ์คุคลั่งให้จางหาย แต่ยิ่งเก็บกดยิ่งต้องการมากขึ้น ร่างกายมันตื่นโพลงจนปวดร้าวไปหมด ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว
“อาหลาง มาที่ห้องฉันเดี๋ยวนี้!”
ไม่กี่นาทีต่อมา ร่างสูงของไป่หลางก็เดินเข้ามาในห้อง เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นผู้เป็นนายนอนแผ่หลาบนเตียงในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า อวดรูปร่างล่ำสันด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบ หลิวเฟยหลงโทรเรียกเขามาพบด้วยน้ำเสียงดุดัน น้ำเสียงที่ไป่หลางรู้ดีว่าอยู่ในอาการไม่สงบ เขาถอนหายใจแรงๆ รู้ดีว่ายามนี้นายของตนต้องการอะไรถึงได้เรียกเขามา
“อาหลาง... กินฉัน กินฉันเดี๋ยวนี้” เสียงห้าวเข้มดังขึ้น
“ครับ คุณหลิว”
ไป่หลางสลัดเสื้อผ้าออกจากร่างจนเปลือยเปล่า เดินเข้าไปคุกเข่าอยู่ปลายเตียง จับขายาวของผู้เป็นนายพาดบ่าหนาของตน ก่อนจะกวาดสายตามองใบหน้าหล่อเหลที่นอนหลับตาอยู่ เขามองไล่ลงมาตามลำคอหนาเลยลงมาตามแผงอกล่ำสัน และหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยหกลูกเรียงกัน ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อมองต่ำลงมากลางร่างเห็นมังกรร้ายผงาดลำตั้งโด่อยู่ นายของเขากำลังต้องการอย่างหนักถึงได้แข็งขันแบบนี้ เขาไม่อยากนึกว่าหลิวเฟยหลงเกิดอารมณ์ปรารถนารุนแรงนี้ได้อย่างไร รู้ดีว่าคนที่ทำให้มาเฟียหนุ่มเกิดความต้องการนั้นคือใคร ได้แต่ข่มความเจ็บร้าวในอก ตั้งทำหน้าที่ทาสสวาทผู้ภักดีอย่างเต็มกำลัง อย่างน้อยในเวลานี้เขาก็มีโอกาสได้รับใช้ใกล้ชิดคนที่ตัวเองรักสุดใจ ก็ควรฉกฉวยโอกาสอันดีนี้ไว้ให้มากที่สุด เพื่อจะได้เก็บไว้หล่อเลี้ยงหัวใจ ในยามที่ตัวเองไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไป
“ทำอะไรอยู่ กินฉันเดี๋ยวนี้!”
เสียงตวาดทำให้ไป่หลางหลุดจากภวังค์ความคิด ทาสรักผู้ภักดีแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองให้ชุ่มฉ่ำ ก่อนจะทำตามความต้องการของผู้เป็นนายหัวใจ ด้วยการประคองมังกรร้ายไว้ในอุ้งมือรูดดึงจนมันแข็งแกร่ง แล้วค่อยๆใช้ลิ้นเลียเบาๆ ตรงปลายยอดสีชมพู
“ซี๊ดดด ดูดแรงๆ อ๊าซ์ แบบนั้นแหละอาหลาง โอ้ว”
เสียงครางดังลั่นขึ้น เมื่อไป่หลางเริ่มละเลงปลายลิ้นเลียไล้สุดความยาวแล้วละเลงลิ้นไปทั่วลูกบอลสองลูก อมแล้วก็ดูด ดูดแล้วก็เลีย ปาดลิ้นไปตามความยาวขึ้นลงเป็นจังหวะ แล้วก็อ้าปากกว้างอมมังกรเข้าไปในปากจนสุดความยาว ดูดแรงๆ ขณะคายลำคอให้เปิดกว้างเพื่อจะได้กินไอติมแท่งใหญ่ให้ได้ทั้งหมด เขารู้ว่านายของเขาชอบให้ดูดกินไอติมแท่งยักษ์นี้มาก เขาต้องทำจนอีกฝ่ายพอใจถึงจะหยุดได้ เขารูดปากขึ้นลงอมแล้วรูด อมแล้วคาย สะบัดปลายลิ้นไล้เลียไปพร้อมกัน เรียกเสียงครางซู๊ดซ๊าดไม่ขาดเสียง
“โอ้ว อาหลางเยี่ยมมาก แบบนั้นแหละ ซี๊ดดด”
มือหนาของมาเฟียหนุ่มจิกเส้นผมของทาสสวาทไว้แน่น ก่อนจะเด้งสะโพกส่งตัวตนร้อนผ่าวเข้าออกรัวแรง ไม่นำพาว่าอีกฝ่ายจะแสบระคายคอหรือว่าจะสำลักจนน้ำลายไหลหน้าแดงก่ำ ตอนนี้เขาต้องการปลดปล่อยบางสิ่งที่คั่งค้างให้หมดไป ยิ่งได้สัมผัสอุ่นร้อนยจากริมฝีปากที่โอบอุ้มกายแกร่งไว้ทั้งหมดก็ยิ่งเสียวสะท้านมากขึ้นจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ เด้งสะโพกสอบเข้าหาอีกฝ่ายก็อมรูดไว้แน่น แถมยังอ้าปากคายลำคอให้เขาเข้าได้ลึก มันยิ่งสะอกสะใจเหลือเกิน
อ๊อก อ๊อก อ๊อก อึ๊ก อึ๊ก อึ๊ก !!!
ไปหลางส่งเสียงได้แค่นี้เมื่อผู้เป็นนายรัวไอติมแท่งยาวเข้าออกลำคอของเขาไม่หยุด มันแสบคอจนแทบสำลัก แต่เพื่อความสุขของคนที่เขาภักดีไป่หลางยอมอดทนจนอีกฝ่ายปลดปล่อยสายธารสวาทออกมาจนเอ่อล้น เขาดูดกินเลียทำความสะอาดจนเอี่ยมอ่อง ไม่เหลือคราบคาว หน้าแดงก่ำไปหมดแต่แววตาเปล่งประกายวาวระยับเมื่อเห็นสีหน้าพอใจของมาเฟียหนุ่ม
“คุณหลิว คุณต้องการให้ผมทำอะไรอีกไหมครับ” เขาเอ่ยถามเสียงแหบเล็กน้อย
หลิวเฟยหลงมองหน้าทาสสวาทด้วยสายตาอ่อนโยนลง เขาขยับลุกขึ้นนั่งดึงร่างเพรียวกว่าให้นั่งลงข้างๆ มือลูบไล้ผิวกายขาวสะอาดของไป่หลางไปมา
- Writer
