ตอนที่ 7
แค่ของเหลือใช้อยู่ไปก็รกลูกตา
“โอ้ยยย!!!” เสียงหวานร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อคนใจร้ายโยนเธอทุ่มลงกับเตียงกว้าง ทิชารีย์ตัวงอราวกุ้งโดนน้ำร้อนลวก แขนเรียวกอดร่างเอาไว้อย่างหวาดหวั่น ครั้นนึกถึงผลที่จะตามมาในไม่ช้า
ร่างหนาคร่อมคนตัวน้อยอย่างรวดเร็ว กดมือไม่ค่อยแข็งแรงสมบูรณ์แบบทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ มืออีกข้างกระชากชุดสวยเนื้อบางจนขาดวิ่น เผยเรือนกายผ่องโสภา ทิชารีย์กรีดร้องครางเสียงแหบหวน เมื่อครั้นเศษด้ายคมบาดผิวกาย ทั้งความแสบร้อนเจ็บปวดประดังประเดเข้ามา
“อย่าทำฉันเลยนะ อย่า…” เสียงหวานเอ่ยห้ามเจือสะอื้น เมื่อหางตาเหลือบเห็นมือหนากระชากบราเซียร์ตัวสวยให้หลุดติดปลายนิ้วแกร่งอย่างไม่ปราณี
ดอกบัวตูมคู่งามอวบอัด ประจักษ์แก่สายตาเสือหิว ใบหน้าหล่อเหลาฝากฝังลงตรงกลางระหว่างเจ้านุ่มนิ่มทั้งสอง ปากหยักเลื่อนครอบยอดปลายปทุมมาลย์รสชาติหวานละมุน
ฝ่ามือร้อนรุ่มไล้ลากไต่ตามท่อนขาเรีย
