สองวันต่อมา ขอจันทร์ต้องเซ็งกว่าเดิม เธอไม่ได้อยากไปสัมมนาที่เขาใหญ่ แต่มกรธวัชต้องไปเนื่องจากอยู่ในฐานะของรองกรรมบริหาร เพื่อทำกิจกรรมร่วมกับพนักงานในช่วงเย็น
“เจ้หงส์คงไปถึงช่วงเที่ยง...”
“ค่ะ... ส่วนเฮียก็ให้คนขับรถพาไปสิ ขับช้าๆ สองชั่วโมงกว่าๆ คงถึงรีสอรต์จัดงานแล้ว” เธอบอกเขา และเตรียมของเรียบร้อยสำหรับมกรธวัช
ชายหนุ่มส่ายหน้า “หัวยังปวดอยู่เลย อีกอย่าง...ไม่มีเมียไปด้วย เฮียไม่สบายใจ กลัวหมา กลัวแมวจะมาคาบเมียไปแดก จนท้องป่องขึ้นมา เดี๋ยวยุ่งยากตรวจดีเอ็นเอกันอีก”
เพราะคำพูดหยาบคายนั่นแหละที่ทำให้ ขอจันทร์มือไวมาก และเขายังอยู่ในกางเกงขาสั้น ไม่ใส่เสื้อ ดังนั้นเธอจึงเอื้อมมือไปบิดพวงไข่เขาอย่างหน้าตาเฉย
“นังหมวยป่าเถื่อน!”
“พูดให้เพราะๆ นะ เยว่ทำหน้าที่เมียของเฮียเส็งไง ต้องจับ ต้องบีบให้คุ้มภายในสองเดือนนี้ เดี๋ยวพอไม่ได้อยู่ด้วยกัน คงเหงามือแน่นอน”
“ฉิบหาย... ทำแบบนี้
