เช้าวันรุ่งขึ้น
ศิวะมาทำงานคนเดียว เพราะหลานสาวไม่ยอมตื่น เขาไม่รอ และเธอจะไม่มีวันโกรธเขา เพราะรู้ดีว่าถ้าตื่นสายเขาจะไม่รอเด็ดขาด แม้จะเป็นห่วง แต่พราวฟ้าก็มารับช่วงต่อตอนที่เขาออกมาพอดี
ศิวะจอดรถที่หน้าบริษัทของตัวเอง แต่ไม่ยอมเอารถเข้าไปเก็บ เรียกให้รปภ. เอารถเขาไปจอดในที่ของผู้บริหาร ส่วนตัวเขาก็เดินข้ามถนนมาหยุดลงที่ร้านอาหารตามสั่ง เลือกนั่งที่โต๊ะตัวเดิม แต่วันนี้เขาหันหน้าเข้ามาในร้าน
“วันนี้เอาข้าวผัดครับ พิเศษไข่ดาวสองฟอง” ศิวะพูดเสียงดังนิดๆกับเจ้าของร้านที่ยืนอยู่หน้าร้าน หวังให้เสียงของเขา เรียกสติพนักงานที่กำลังนั่งเตรียมผักให้หันมามอง แต่เธอหันกลับมามองแค่แป๊บเดียว ก็หันกลับไปทำงานต่อ เขาจึงนั่งสำรวจเธอเงียบๆ
หนึ่งนภานั่งเตรียมผักคะน้าด้วยมือสั่นเทา คิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วพานให้หัวใจเต้นเร็วผิดปกติ ก่อนที่จะแยกกัน เขาดึงเธอไปจูบอย่างดูดดื่ม มือไม้ก็อยู่ไม่เป็นสุข จนเธอ
