20.45
ศิวะมองคนในอ้อมกอดที่ขยับตัวนิดๆ เธอไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเลย เขาเมื่อยมากจนต้องขยับตัวออก แล้วมานอนกอดเธออยู่ในท่านี้ แล้วเหมือนมันจะสบายกว่านอนคว่ำมาก เขาถึงได้หลับลงไปอีก
ก่อนจะตื่นขึ้นมา เพราะรู้สึกว่านอนเยอะเกินไปแล้ว วันนี้เขานอนทั้งวันเลย น่าขายหน้าชะมัดเป็นถึงประธานบริษัท แต่เอาเวลางานมานอนกอดผู้หญิงแบบนี้ พี่ภีมได้ดุเขาตายเลย
“จะนอนที่นี่เหรอ” เมื่อมองนาฬิกาที่ข้อมือเป็นเวลาเลิกงานที่เคยคุยกับเธอไว้พอดี จึงเอ่ยเรียกคนที่ซุกหน้าอยู่กับอกเบาๆ
“ค่ะ” หนึ่งนภาบิดตัวนิดๆ เผลอตอบรับออกไปก่อนอย่างเคยตัว เมื่อเจอใบหน้าล้อเลียนอยู่ใกล้ๆ ถึงได้ขยับตัวออกห่างจากเจ้านายที่นอนกอดอยู่
“อยากนอนกับฉัน?”
“ไม่ใช่ค่ะ เมื่อกี้มันเคยตัว” หนึ่งนภารีบปฎิเสธเมื่อเจ้านายพูดด้วยน้ำเสียงกรุ่มกริ่ม ขยับไปยืนข้างเตียงอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวจะได้นอนที่นี่จริงๆ
“บ้านเธออยู่ไหน ฉันจะไปส่ง ป่านนี้พี่ภีมก
