หลงไหล ได้รัก

ไม่มีอะไรให้เสีย

“ทำให้ดูหน่อย”ศิวะมองด้วยความตื่นเต้น เขาไม่เคยบังคับใครให้ช่วยตัวเองให้ดูเลย แต่เขากลับอยากเห็นความรู้สึกทุกอย่างบนใบหน้าของเธอตอนที่ช่วยตัวเอง

“ทำอะไรคะ?” น้ำเสียงหวานแหบพร่า ใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม เขาให้เธอทำอะไร แล้วเธอต้องทำอะไร

“ช่วยตัวเอง” ท่าทางเธอโคตรน่าหงุดหงิด แต่แปลกที่เขากลับไม่หงุดหงิดเลย ทั้งยังก้มลงไปขมเม้มริมฝีปากเล็กอย่างหยอกเย้า มือที่ว่างก็ช่วยทำเป็นตัวอย่างให้เธอดู

“แบบนี้ / อ๊ะ อ๊า” นิ้วมือยาวเคล้าคลึงจุดอ่อนไหว ก่อนจะสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปในช่องทางคับแน่น ไม่เคยจริงๆแฮะ นึกว่าแค่แสดงเก่ง แอบดีใจและตื่นเต้นนิดๆ ที่จะได้เป็นคนแรกผู้หญิงสวยแบบเธอ

ริมฝีปากเล็กขบเม้มเข้าหากันเพื่อกั้นเสียงครางน่าอาย ยิ่งเห็นท่าทางของเธอ เขายิ่งกระแทกนิ้วมือเข้าหาแรงๆ ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่าง เอวบางขยับตัวเข้าหามือหนาอย่างลืมอาย

“อืม ฉันก็ไม่ชอบอ้อยอิ่งเหมือนกัน” ศิวะถอดถอนนิ้วมือตัวเองออก ร่างกายเธอยังไม่พร้อม แต่ร่างกายเขาพร้อมมากแล้ว เขาควรต้องใส่ใจผู้หญิงที่ซื้อมาขนาดนี้ไหม ก็ไม่นี่นา

มือหนาถอดกางเกงชั้นในของตัวเองออกไปให้พ้นตัว ลุกไปหยิบเครื่องป้องกันในลิ้นชักหัวเตียงออกมาสวม พร้อมกับชะโลมเจลลงไปนิดๆ หวังให้มันช่วยลดความเจ็บปวดให้เธอ จดจ่อแท่งเนื้อเข้ากับจุดอ่อนไหว กดพรวดลงไปทีเดียวจนหมด

ความรู้สึกแรก ตอนที่แทรกผ่านความสดใหม่ของเธอคือดีใจ แต่เมื่อคิดถึงสถานะของเขากับเธอ จึงเลือกเมินเฉยต่อความรู้สึกผิดที่เข้าเกาะกุมหัวใจ เธอขายเขาจ่าย ไม่มีอะไรผูกพันธ์กันสักนิด จะรู้สึกผิด รู้สึกภูมิใจทำไม ก็แค่ผู้หญิงที่ไม่เคย ตอนนี้ก็เคยแล้วนี่

“ฮึก”

ความรู้สึกเสียวซ่านเมื่อครู่ปลิวหายไปทันทีที่แท่งเนื้อขนาดใหญ่แทรกกายเข้าหา เผลอกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซึม แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บเท่าบริเวณกลางกายเลยสักนิด

“อ๊า เธอเลือกเองนี่” ศิวะย้ำเบาๆ เธอเสนอตัวให้เขาเองนะ เธอเป็นคนติดต่อมาเอง เขาแค่ถูกใจและกำลังต้องการพอดี ทำไมต้องทำสีหน้าเจ็บปวดใส่เขาด้วย

“ค่ะ เชิญทำได้เต็มที่เลยค่ะ” รอยยิ้มสวยงามประดับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอเป็นคนเลือกเองอย่างที่เขาบอก เป็นคนแอดไลน์เสนอตัวมาให้เขาเอง ในเมื่อเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็ควรทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด ให้เขาทำจนกว่าจะพอใจ ให้คุ้มค่ากับเม็ดเงินที่เขาจะเสียให้เธอ

เอวหนาขยับตามใจทันที เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เลือกเก็บความรู้สึกส่วนตัวไว้ แล้วกระแทกกายเพื่อปลดปล่อย แต่ยิ่งกระแทกมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกอิ่มเอม ยิ่งปลดปล่อยไปมากแค่ไหน ยิ่งไม่อยากพอ

กว่าเขาจะพอใจกับร่างกายสดใหม่ของเธอ ก็ผ่านไปนานหลายชั่วโมง ร่างกายที่ขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยช้ำจากการะกระทำของเขา เมื่อคิดว่าร่างนั้นจะช้ำในตาย ถึงได้หยุดทุกอย่างลง ทั้งๆที่ตัวเขายังไม่รู้สึกพอใจเลย

“กลับไปเลยก็ได้นะ หรือถ้าไม่ไหวจะนอนที่นี่ก็ได้ แต่นอนคนเดียวนะ นี่เงินค่าตัวของเธอ” ศิวะเดินออกมาจากห้องน้ำ พูดกับร่างบางที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า เมื่อสวมเสื้อยืดสีดำเสร็จ เขาก็วางเงินตามจำนวนที่คุยราคาลงบนเตียง ก่อนจะเดินไปแต่งตัวที่หน้ากระจกบานใหญ่ต่อเงียบๆ

“ฉันรับแค่ที่ตกลงไว้ค่ะ”

เมื่อลุกขึ้นมานับเงินแล้วพบว่ามันเกินจากที่ตกลงไว้ มือเล็กๆก็แยกเงินส่วนเกินออกวางไว้บนเตียง อยากเดินเอาไปคืน แต่เธอไม่มีแรงจะเดินแล้ว เขาทำเหมือนคนอดอยาก แล้วอยู่ดีๆอยากจะหยุดก็หยุดไปอาบน้ำดื้อๆ จนเธอนั่งงง

“อย่าอวดดี ฉันให้ก็รับๆไปเถอะ” ศิวะเดินมาหยุดข้างเตียง หยิบเงินที่วางอยู่บนเตียงยัดใส่มือเล็กๆ ก้มลงไปใกล้เพื่อสำรวจร่างเปลือยเปล่าของเธออีกครั้ง

แสนนึงที่ให้เพิ่มมันพอไหมวะ ดูจากร่างกายในบางจุดที่มันช้ำจนเขียวของเธอ เขาว่ามันน่าจะไม่พอ

“ฉันรับได้แค่ที่ตกลงจริงๆค่ะ” เธอไม่อยากรับมากกว่านี้ เธอไม่ได้ตั้งใจจะขายตัวให้เขา ไม่อยากรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้แล้ว

“แล้วแต่ เอาไว้จะติดต่อไปใหม่” ศิวะเก็บเงินของตัวเองเข้าตู้เซฟเงียบๆ เขาถูกใจเธอนะ อาจจะโทรเรียกมาอีก ถ้าเขารู้สึกเบื่ออะนะ

แต่เขาคงไม่จำเป็นต้องซื้ออีกแล้ว เพราะต่อไปเขามีคนที่จะมาทำหน้าที่พวกนี้แทนผู้หญิงแบบพวกเธอแล้ว ผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของเขา ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเหมาะที่จะแต่งงานด้วย

ผู้หญิงที่เขาตกลงหมั้นกับเธอเมื่ออาทิตย์ก่อน

ศิวะเดินจากไปทันทีที่เก็บเงินใส่ตู้เซฟเสร็จ ไม่คิดจะสนใจผู้หญิงที่ยังอยู่บนเตียงในห้องส่วนตัวเขาสักนิด เธอหมดหน้าที่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องสนใจอยู่แล้ว เพราะจ่ายเงินเสร็จก็คือจบ ต่างคนต่างแยกย้าย

ร่างเล็กลุกลงจากเตียงอย่างยากลำบาก เดินไปอาบน้ำช้าๆ ก่อนจะเลือกเสื้อผ้าในตู้เขามาใส่อย่างถือวิสาสะ ร่างกายเธอเต็มไปด้วยรอยช้ำ รอยถูกดูด รอยบีบเค้น ถ้าออกไปในสภาพเดิมแบบตอนเข้ามา เธอคงไม่มีหน้าไปหาน้องสาวแน่ๆ

เมื่อได้ชุดที่ปกปิดร่างกายได้ เท้าทั้งสองข้างก็ก้าวเดินไปหยิบกระเป๋า เก็บเงินใส่ในนั้นพลางกอดไว้แน่น เงินนี่จะช่วยต่อชีวิตของน้องสาวเธอ ไม่มีอะไรให้เสียใจอีกแล้ว แค่เสียครั้งแรกไป ไม่มีอะไรน่าเสียใจสักนิด